You May Also Like: Sander De Keere

De prikkels en invloeden mogen muzikant, componist en radiomaker Sander De Keere uit alle windrichtingen toestromen, diep vanbinnen blijft hij een minimalist. “Ik gebruik de puls van de stad als tegengif voor de overdaad.”

Toen de Gentse Brusselaar Sander De Keere (29) opgroeide, stond er thuis nooit klassieke muziek op. Zijn vader luisterde naar New Order, Depeche Mode en The Cure, en zijn muzikale loopbaan begon als singer-songwriter in bandjes. In de laatste graad van het middelbaar kwam alsnog de kentering. “Voor het vak esthetica gingen we naar de vijfde symfonie van Sjostakovitsj kijken, een openbaring. Zulke emoties en spanningsbogen, die combinatie van instrumenten, kleuren en klanken had ik in andere genres niet ervaren.” Het sprak hem zodanig aan dat hij Musicologie ging studeren aan de UGent. Tegenwoordig presenteert en stelt hij programma's samen bij Klara – momenteel Klara staat op en Ampersand –, en duikt hij als een soort van woordvoerder voor klassieke muziek op in radio- en tv-programma's. Dit voorjaar bracht hij met Primitive structures zijn eerste minialbum met minimal music uit. “Ik wou mijn verwondering delen met de wereld.”

Dat hij voor zijn eigen composities teruggrijpt naar de minimal music uit de jaren 1960 en 1970 is geen verrassing. “Het genre is erg actueel, laat veel ruimte voor interpretatie en voor de luisteraar, precies omdat de muziek zo naakt is. Voor het ontstaan van Primitive structures was ook de lockdown belangrijk, omdat we in de stad de verstilling gingen opzoeken. Vooral het repetitieve van een stad als Brussel vond ik inspirerend. Ook originals als Steve Reich, Philip Glass en John Cage woonden in grote steden. De puls van de stad zit in de muziek. Ik gebruik hem als tegengif voor de overdaad.” Bij De Keere, die drie jaar geleden van Gent naar Schaarbeek verhuisde, steekt hij meteen de kop op in 'City rush', de openingstrack van zijn album.

PARALLEL UNIVERSUM
“Het interessante aan onze generatie is hoe we reageren op al die prikkels. Mijn persoonlijke antwoord is om door dat repetitieve op zoek te gaan naar rust en een beetje vervreemding, om naast de sneltrein waarin we ons voortbewegen een parallel universum te creëren waarin eenvoud schuilt. Vorige week speelde ik in de Elsense kunststichting Fondation CAB op een expo over de conceptuele kunstenaar Fred Sandback, een tijdgenoot van de minimalisten. Ik bracht er een compositie voor twee synthesizers. Het is misschien mijn meest radicale repetitieve werk, maar bezoekers vertelden me achteraf dat ze even het gevoel hadden uit de tijd te zijn.”

Een groter compliment kan je hem niet geven. “Muziek moet in de eerste plaats verbindend zijn,” besluit de componist wiens invloeden reiken van de strijkkwartetten van Smetana over de melodieën van Chopin tot het geluidsexperiment van Einojuhani Rautavaara en de teksten van Laurie Anderson. In de AB brengt hij straks onder meer een nieuw nummer voor vocoder en DX7. “Dat is sowieso geïnspireerd door Anderson. Maar ik ging onlangs ook naar Tool in het Sportpaleis. Hun songstructuren en drumritmes zijn evengoed invloeden als analoge synthgeluidjes of de instrumentenkeuzes en de vrijheidsdrang van de minimalisten.”

SANDER DE KEERE
Primitive structures is uit op W.E.R.F. Records
Concert: 2/6, 19.30, Ancienne Belgique, www.abconcerts.be