Jazzpianist Tigran Hamasyan stelt zijn nieuwe album voor

Een nieuwe generatie jazzpianisten staat momenteel volop in de kijker. Onder hen bevindt zich de Armeen Tigran Hamasyan. Volgende week stelt hij zijn cd A fable voor. Het wordt een soloconcert, de ultieme uitdaging voor elke pianist.

Er waait duidelijk een frisse wind door het wereldje van jazzpianisten. In eigen land leverde Christian Mendoza met Arbr'-en-ciel net een indrukwekkende debuut-cd af. Binnen een paar weken presenteert Bozar een unieke double bill met twee internationale pianisten die hot zijn, Vijay Iyer en Craig Taborn. In Espace Senghor kun je volgende donderdag uitvissen of de hype rond de 23-jarige Tigran Hamasyan gerechtvaardigd is.

Rock-'n-roll

Overal krijgt Hamasyan lovende kritieken. Vorige maand stond hij zelfs op de cover van het toonaangevende jazzmagazine So Jazz. Hij gaat de uitdagingen alleszins niet uit de weg. Zo is zijn nieuwste cd, de vierde ondertussen, een solowerkstuk. De sprookjestitel A fable staat in schril contrast met de bohemienachtige punkrocker op de hoes. De jonge muzikant houdt duidelijk van contrasten. "Ik wil niet dat mijn muziek zuiver bestempeld wordt als jazz want dat is ze niet," zegt Hamasyan. "Er zit veel meer in. De bewuste foto kwam er heel spontaan. Die is genomen in de kelders van het conservatorium in Yerevan. Het is de opslagplaats van alle piano's die hersteld of gewoon afgevoerd worden."

Hamasyans Armeense origine bepaalt regelmatig de klankkleur van zijn composities. "Die muziek maakt deel uit van mijn opvoeding," zegt hij. "Thuis zongen en dansten we veel op de tonen van traditionele liederen. Automatisch grijp je daar dan naar terug, bewust of onbewust." Ten huize Hamasyan werd ook naar klassieke muziek geluisterd. "Zowat alles en iedereen kwam aan bod maar mijn absolute favoriete componisten zijn nog steeds Sjostakovitsj, Ravel, Katsjatoerian en Prokofjev."

New York doet je werken

Net zoals Avishai Cohen verweeft Tigran sporadisch stem en zang in zijn muzikale structuren, nu eens half neuriënd, dan met heuse teksten erbij. En net als Cohen voegt hij een poëtische en filosofische meerwaarde toe aan zijn muziek. Het gesluierde 'Longing' met een tekst van de gekende Armeense dichter Hovhannes Tumanyan is daar een mooi voorbeeld van. "Muziek moet in de eerste plaats entertainen maar kan en mag ook de aanleiding zijn om verder na te denken over politieke, filosofische en andere onderwerpen. Daarbij vertelt elk nummer en zeker elk concert een ander verhaal. We hebben het hier tenslotte over jazz en niet over muziek die aan een format beantwoordt."

Momenteel pendelt Hamasyan voortdurend tussen Armenië, Parijs, Los Angeles en New York. Vooral deze laatste stad blijft hem boeien. "New York is de meest energieke plaats voor muzikanten. It makes you work. Er heerst een speciale atmosfeer waardoor je steeds verder en verder wilt. En natuurlijk kom je daar met een heleboel interessante mensen in contact." Onder hen drummer Nate Wood, coproducer van A fable en momenteel volop in de kijker met de groep Kneebody. "Nate is niet alleen een van de beste drummers die ik ken, hij is vooral een allroundmuzikant met een ongelooflijke kennis. Bovendien is hij een geweldige geluidstechnicus. Ik heb het geluk dat hij deel uitmaakt van mijn groep."

Solo

A fable is een soloplaat. Vanwaar die beslissing? "Het was iets dat ik al een hele tijd wilde doen maar de stukjes van de puzzel pasten nooit in elkaar. Tot nu dus. Voor elke pianist is het een belangrijke stap die je moet zetten, zowel in de studio als live. Op dit moment is de tournee volop aan de gang. Ook in Brussel kom ik solo."

Tigran Hamasyan
14/4 • 20.30, €12/13/14