De Groene Wandeling (4): Kuieren door het Kolenwoud

Een bos binnenstappen is altijd leuk, zeker als u net de Waterloosesteenweg bent overgestoken. Het geraas van het stadsverkeer verdwijnt snel en de benzinegeur in de neus maakt plaats voor het dikke, dampende boeket van een net natgeregend bos.

U raadt het al, we zijn in het Zoniënwoud, waar de Groene Wandeling op zijn groenst is. De route volgt hier vrijwel volledig de Twee Bergenweg, een lange lijn rechtdoor door de Beukenkathedraal, een van de laatste restanten van het Kolenwoud. Dat is het oerbos dat zich ooit uitstrekte van Brabant tot Picardië. Onderweg passeert u twee tumuli of grafheuvels en een neolitische site. Al is het wel zoeken naar de archeologische resten, ze zijn zeer makkelijk over het hoofd te zien.

U komt uiteindelijk het bos uit aan het Solvaypark en de Vijvers van Bosvoorde. Daarom meteen al een tip, die voor deze hele etappe zal gelden: wijk regelmatig eens van de route af. Enkele van de fijnste bezienswaardigheden op deze route liggen niet op het parcours van de Groene Wandeling zelf. Rechtsaf na de vijvers komt u zo in de wijk Bezemhoek terecht, een appendix van de stad bijna. Een dorpse wijk met de oprukkende metropool in zicht.

De Pinnebeekpoel: Het kleinste natuurreservaat van Brussel

Via de Buksboomstraat rijdt u opnieuw een stukje het Zoniënwoud in. Wanneer de bomen plaats maken voor kasseien zijn er twee interessante opties. Onmiddellijk rechts ligt de Pinnebeekpoel. Een mini-moeras dat volgens het infobordje ernaast de eer heeft het kleinste natuurreservaat van het Brussels Gewest te zijn. Linksaf, een eindje de Charle-Albertlaan af, ligt het gelijknamige kasteel. Tot kort nog een ruïne, maar het zou tegen 2014 gerenoveerd moeten worden. Met dank aan de Spaanse edelman Don Luis Fidalgo, die er een bescheiden buitenverblijf van wil maken.

De volgende haltes zijn het Ten Reukenpark en het daarop aansluitende Senypark. Mooie ruimtes, daar niet van, maar ook niet indrukwekkend. Fijner, en origineler, is het als u daarna langs de Woluwe tussen de achtertuintjes van de appelbloesemgaarde rijdt. Het Herrmann Debroux-viaduct brengt echter een kortstondig einde aan het groen.

Een kort stukje door downtown Oudergem brengt u tot aan de andere kant van de Vorstlaan en op het volgende stukje van de Groene Wandeling. Van hier tot in Sint-Lambrechts loopt die namelijk gelijk met de Spoorwegwandeling die op het tracé van de oude spoorlijn Brussel-Tervuren loopt. De spoorlijn, de eerste in België die geëlektrificeerd werd, is al sinds 1972 opgebroken. Vandaag is het een wandel- en fietspad.

Het Trammuseum en de Tervurenlaan

De oude spoorweg is mooi ingewerkt in het groen, maar voor de onoplettende groene wandelaars heeft dat ook nadelen. U passeert langs Hertoginnedal, het Park van Woluwe, de Mellaertsvijvers en het Ter Bronnenpark, maar krijgt daarvan relatief weinig te zien. Dat terwijl we het hier toch stuk voor stuk over aanraders hebben. Aan de Mellaertsvijvers kunt u trouwens uitblazen in de vlakbij gelegen brasserie, of het kind in u loslaten in een van de pedalo's. Het Trammuseum, een evergreen in de Brusselse museumwereld, ligt eveneens vlak naast de route.

Het felle blauw van de atletiekpiste van het Fallonstadion dat door de bomen gloort is het teken om de spoorwegwandeling te verlaten en af te slaan naar het laatste stukje groen op deze etappe: het Maloupark in Sint-Lambrechts, met het gelijknamige kasteel.

De Lindekemalemolen

Net daarbuiten ligt onze eindhalte: de Lindekemalemolen. Een stukje Middeleeuwen vlakbij het Woluwe Shopping Center. Hij staat er al sinds 1129 en werd sindsdien gebruikt als graan- en papiermolen. Het molenrad draait nog, maar dat is uiterlijk vertoon, het molenmechanisme binnen is al lang verdwenen.

Het gebouw doet nu dienst als café-restaurant, een functie waar het ook al wat historiek in heeft. Toen rond de eeuwwisseling de Tervurenlaan werd doorgetrokken, bracht dat bezoek van stadsvolk met zich mee. Om hen rust en verfrissing te bieden werd de benedenverdieping van de molen als taverne ingericht.

De omgeving van de molen is nu een welkom rustpunt met al dat shopgeweld in de buurt. Het is het laatste restant van de landelijke vallei van de Woluwe, een zeldzame overlevende van de verstedelijking.