De Groene wandeling (5): Vechten tegen valse windmolens

De aftrap van deze etappe geven we in de vallei van de Woluwe, meer bepaald aan de kapel van Lenneke Mare. Of Marie la Misérable in het Frans, wat een beter idee geeft van het lot van de vrouw die volgens de legende op deze locatie woonde: Maria Dolorosa van Brabant. Zij was een kluizenaarster die ten onrechte werd beschuldigd van diefstal. Omdat er in de middeleeuwen nog geen onderzoeksrechters bestonden, werd de vrouw gevild en levend begraven. De talrijke wonderen die daarna aan haar graf plaatsvonden, overtuigden de goegemeente echter van haar onschuld.

De Woluwevallei op zijn meest bucolisch

Even verderop krijgt u een goed idee hoe de Woluwevallei er meer dan 100 jaar geleden moet uitgezien hebben. Groen, kalm en met hier en daar een grazend dier. En met aan de horizon een windmolen. Voor u uw persoonlijke Sancho Panza optrommelt en ten strijde trekt, weet wel dat het hier gaat om een valse windmolen.

Inderdaad, net als bij de Luizenmolen in Neerpede van een slordige 30 kilometer geleden, is er ook hier een portie boerenbedrog in het spel. Deze molen werd namelijk gebouwd in de 18de eeuw in Esplechin, niet ver van Doornik. Hij dreigde te verdwijnen, maar werd in de jaren '30 opgekocht door een zekere dokter Duthoit. Zijn weduwe schonk hem uiteindelijk aan de gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe, et voilà, zo kunt u nu een semi-authentieke windmolen bewonderen op een steenworp van de Woluwelaan.

Soit, als u iets wilt zien dat er al wel lang staat, even verder vindt u het Hof ter Musschen, een van de oudste hoeves van de gemeente. Ze werd waarschijnlijk gebouwd in de 15de eeuw, maar vandaag kunt u er terecht voor al uw seminaries en trouwfeesten. Op de gronden staat ook de laatste actieve traditionele broodoven van het Brussels Gewest.

U merkt vast wel dat we u nu al een hele tijd onderhouden over de Woluwevallei, en dat heeft zo zijn redenen. De route van de Groene Wandeling kruist hierna namelijk de Woluwelaan en slingert zich dan via de Marcel Thirylaan, de Andromedalaan en de Steenbokslaan naar de brug onder de E40. Op dit stuk vindt u af en toe wel een streepje groen, maar dat kan niet verbergen dat deze wijk alleen maar zielloze appartements- en kantoorgebouwen herbergt. Een omwegje langs het Roodebeekpark, kan daar een bescheiden mouw aan passen.

Aan de andere kant, u krijgt wel een mooi inzicht in een fenomeen dat een van de gevolgen is van de veelbesproken demografische boom in het Gewest. Hier wordt naarstig gebouwd, tot vlak tegen de grens met Vlaanderen. Middenklassegezinnen die net niet aan stadsvlucht doen, of niet kunnen weerstaan aan de lokroep van Woluwé-Saint-Lambert, hebben blijkbaar best geld over voor een lelijk appartement in een uithoek. Uk kunt het beschouwen als het equivalent van de Vlaamse verkaveling, maar dan zonder fermettes.

Het kerkhof van de Stad Brussel in Evere

We zouden willen zeggen dat er aan de andere kant van de E40 beterschap volgt, maar dat is niet het geval. De gemeente Evere heeft een kerkhof te bieden als grootste groenoase, en de begraafplaats behoort dan nog toe tot de Stad Brussel. Het is er wel rustig.

De volgende groene halte is het Everse Goede Herderpark. Op zich niet echt een aanrader, maar het vormt de toegangspoort naar een passende afsluiter voor onze tocht. Sla aan het met graffiti versierde naambord rechtsaf het bos in en u komt uit in Het Moeraske. Volg het paadje langs de sporen en na een honderdtal meter is er op uw rechterkant een prachtige poel. Een pareltje als beloning voor de magere kilometers in deze etappe. Toen wij er waren, viel er zelfs een blauwe reiger te bewonderen.

Dat laatste hoogtepunt, kan toch niet verdoezelen dat deze etappe een pak minder te bieden had dan de vorige vier. Het stuk aan het kanaal in Anderlecht verdient ook geen schoonheidsprijs, maar daar was wel bijvoorbeeld wel industrieel verval te bewonderen.

Het Moeraske in Evere, met in de verte (bewijs op verzoek verkrijgbaar) een blauwe reiger.

In dit laatste stuk bleef het te vaak zoeken met een vergrootglas naar groen, of markante gebouwen. Daarom, beste lezer, een kleine tip: als u toch zinnens bent zich op de groene wandeling te storten, vertrek dan in het Goede Herderpark in Evere en eindig aan onze molen van daarnet. Daarmee hebt u alles gezien, wat de moeite waard is. Tenzij u een architectuurstudent bent en in Sint-Lambrechts wil gaan kijken hoe het niét moet.

De Groene Wandeling: voor 85 procent een aanrader.