Actrice Yousra Dahry: 'Een drarrie ben je voor het leven'

In haar monoloog Kheir Inch'Allah vertelt de Brusselse actrice, radiopresentatrice, columniste en slamdichter Yousra Dahry over hoe de grootstedelijke filosofie van het 'drarisme' haar mee gevormd heeft. “Iedereen kan een drarrie zijn."

Het drarisme en zijn aanhangers, de drarries, zijn alomtegenwoordig, maar wat wordt er precies mee bedoeld?
Als kind gidsen je ouders je door het leven, maar als adolescent wil je je eigen identiteit creëren. Je ma en pa worden ondergeschikt, je vrienden worden belangrijker. Voor mij waren dat de drarries, jongeren uit de wijk die ik als mijn tweede familie zag, als de broers en zussen die ik als enig kind niet had. Ze waren mijn influencers, mijn sociale thermometer, ze informeerden me over de do's-and-don'ts. Maar ze waren net zo goed jong en moesten alles al doende leren. Er was geen hiërarchie, ze waren allemaal zoekend en gaven ervaringen aan elkaar door. Drarisme is een filosofie met impliciete regels, een levensvisie die niet in steen gebeiteld is. Het is de codes van je wijk aanvaarden en met je tijd leven, iets wat je je toe-eigent op basis van je vécu. Vergelijk het met feminisme, of de liefde, je kan erover spreken, maar voor iedereen betekent het wat anders. Het is iets wat je voelt, en eenmaal je dat gevoeld hebt, ben je een drarrie voor het leven.

'Drarrie' betekent letterlijk 'kind'.
Klopt, en zo zit je bij de kern: er zit een soort van onschuld in, dat magische van je kindertijd. Het is aan die magie dat ik een hommage wil brengen met dit stuk. 'Kind' betekent overigens dat drarries niet exclusief jongens zijn, maar ook meisjes. Drarries zijn net heel divers. Je hoeft ook geen Marokkaanse roots te hebben, je kan evengoed Congolees of Vietnamees zijn, hooggeschoold zijn of niet. Als ze mij vragen of ik drarries ken, verwijs ik altijd naar Farid El Asri, antropoloog en prof aan de UCL: hij beantwoordt niet aan het stereotiepe beeld van een straatjochie met een joint, maar toch is hij een drarrie.

Waarom worden drarries hier vaak geassocieerd met de rapcultuur?
Rap en drarisme hebben een soortgelijke evolutie doorgemaakt. Ze hadden vroeger een negatieve connotatie, maar die hebben ze afgeschud. Rappers moesten vroeger net als drarries stoer zijn, vandaag kan een rapper over de liefde zingen zoals een drarrie roze kan dragen of lang haar hebben. Dat is net zo mooi aan het drarisme, het leeft.