Christian Rizzo is danser, choreograaf en directeur van het Institut Chorégraphique International in Montpellier. In zijn stuk Une maison maken veertien dansers de idee van een huis als een hoop gestapelde stenen met de grond gelijk.
© Marc Domage
| Christian Rizzo: Une maison
“Ik wist al langer dat ik een stuk wilde maken dat Une maison heette, ook al had ik nog geen idee hoe dat eruit zou zien,” vertelt Christian Rizzo. “Door erover na te denken, besefte ik al snel dat ik het moest loskoppelen van het architecturale idee van een huis.”
Anders dan in het Frans heb je in het Engels dat verschil tussen het woord 'house' en het woord 'home', merkt hij op. “Mij interesseert vooral de intieme plek die aangeduid wordt met dat laatste woord. Het is een plaats van gedeelde herinneringen die ook aan elkaar doorgegeven worden. Een huis 'maak' je. In de choreografie is wel sprake van een scenografische architectuur die lichamen verzamelt op één plek, maar die verdwijnt beetje bij beetje, om uiteindelijk plaats te maken voor het terrein.”
Alsof het stuk in de omgekeerde richting gemonteerd is: de plek wordt van zijn zichtbare architectuur ontdaan, tot ze alleen nog bestaat uit de relaties tussen de lichamen. Rizzo: “In mijn werk ben ik altijd geïnteresseerd in de dialectiek tussen eenzaamheid en gemeenschap. En waar ik ook vaak over nadenk, is de staat van het lichaam, dat vandaag een beetje gewrongen zit tussen het organische en het technologische. Alsof het nog niet gekozen heeft tussen de twee en ze dus nog verenigt. Vandaar de lichtcreatie boven de scène, die dialogeert met de vloer vol aarde eronder.”
POSITIEVE HUMANITEIT
Tussen die verheven technologische constructie en die aardse zwaartekracht bevindt zich het lichaam. Tegelijk dialogeert de choreografie van de lichamen met de choreografie van het licht. Volgens een relatie in twee richtingen tussen de delen en het geheel, met de tussenruimte als geleider. “Ik werk vaak en graag met zeven dansers, maar om een echte groep mensen te krijgen, heb ik dat getal vermenigvuldigd met twee. Zo kreeg ik voor dit verhaal van een huis ook personages met verschillende leeftijden, ervaringen in het leven, en ervaringen in de dansgeschiedenis.”
Christian Rizzo: Une maison
Een huis is ook vaak een plek waar ervaringen over leeftijden en generaties heen worden doorgegeven. Rizzo: “Precies. Mijn stukken gaan natuurlijk ook over de wereld. Over samenzijn, maar ook over het verdwijnen van iets wat plaatsmaakt voor iets nieuws. Net toen ik aan het stuk begon, heb ik ook mijn vader verloren. Ik wilde daar niet het onderwerp van het stuk van maken, maar het sluit wel aan bij het ritueel van verdwijning dat je ziet.”
Horen daar emoties als melancholie en eenzaamheid bij? “Die hebben een belangrijke plaats in mijn werk, maar de hernieuwende kracht van het leven is altijd groter. Voor mij moet een creatie, of het nu een choreografie is of een scenografie, altijd werken op drie vlakken: het functionele, het plastische en het symbolische. Zo vermijd je het alledaagse, voorkom je het beeld-om-het-beeld, en haak je je vast aan een positieve humaniteit.”
Lees meer over: Podium , Christian Rizzo , Une maison , Kaaitheater
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.