Anspach is Belgian Avenue

De Anspachlaan is een verpauperde verkeersas die omgeturnd moet worden tot een centrale promenade en shopping. De laan moet een eigen identiteit krijgen met de nadruk op Belgische concepten en producten. Dat staat in het rapport dat het onderzoeksbureau Geconsulting heeft opgesteld in opdracht van schepen van Handel Marion Lemesre (MR).

Dat het niet goed gaat met de handel in de Vijfhoek is een open deur intrappen: er zijn te weinig kwaliteitswinkels en er zijn ook te weinig gezinnen uit de middenklasse om te consumeren. Die twee gaan hand in hand, het is de verdienste van de paarse coalitie dat ze dat ook durft luidop te zeggen. Het commercieel ontwikkelingsschema waarmee Lemesre uitpakt sluit aan bij de plannen voor de heraanleg van de centrale lanen en een brede voetgangerszone en bij de plannen voor de heraanleg van de Nieuwstraat.

Geoconsult is niet over één nacht ijs gegaan, ze hebben niet minder dan 2.000 consumenten gesproken die al dan niet regelmatig in Brussel shoppen. Ze hebben uiteraard ook met handelaars gesproken en ze hebben 540 handelszaken gescand in vier wijken: Nieuwstraat, Grote Markt, Sint-Jacobs en Congres. De vier wijken werden in negentien handelsassen verdeeld die elk een steekkaart hebben gekregen met onder andere huidige en toekomstige identiteit. Zo worden de straten die uitgeven op de Adolphe Maxlaan omschreven als luguber - een uitzondering wordt gemaakt voor de Noordddoorgang - de oplossing ligt in meer horeca en een dynamischer nachtleven. Het De Brouckèreplein heeft nu geen identiteit. In de toekomst moet het bruisen van de horeca en de creativiteit, het Coca-Colagebouw moet het symbool worden van de identiteit van een FabLab, er moet ook een permanente pop-upstore komen voor innovatie.

Sint-Jacobswijk
De wijk die wel positief ingeschat wordt door Geconsulting is de Sint-Jacobswijk: er is een mix van horeca, vrije tijd en nachtleven. En dat moet volgens Marion Lemesre zo blijven, een wijk van zelfstandigen, niet van grote merken. Ook de Grote Markt moet haar huidige karakter behouden, terwijl de reputatie van de Beenhouwersstraat moet verbeteren met het in de kijker zetten van de betere restaurants en gerichte controles op hygiëne en op fraude.

Lemesre beseft dat er met Neo, Docks en Uplace concurrentie op komst is, maar daar wil ze zich niet op toespitsen. Het centrum moet kleinhandel aanbieden aan inwoners, pendelaars, werkenden, studenten en toeristen. Een eigen identiteit voor de negentien assen moet daarvoor zorgen. Lemesre mikt op het Belgische karakter van de Anspachlaan – een karakter dat je niet in Londen of Parijs vindt – en buitenlandse merken die Brussel kiezen als enige stelplaats in België.

Met de commerciële centra in het noorden van Brussel dreigt het centrum bij ongewijzigd beleid 23 procent van zijn klanten te verliezen, dat moet met een sterke identiteit tegengehouden kunnen worden. Maar er is ook nog een potentieel. Maar liefst 43 procent van de mensen die zelden of nooit naar Brussel komen om te shoppen hebben helemaal geen mening over het centrum van de stad, die groep is vooral mannelijk, ouder dan 35 jaar en van beroep zelfstandige, vrij beroep of gepensioneerd. Ze wonen in de brede Rand rond Brussel, in Vlaanderen en in Wallonië. Het komt er nu op aan die te bereiken.

Een stadsbestuur kan enquêtes houden, studiebureaus inhuren en wat nog allemaal. Lemesre wil meer kwaliteitshandel, maar de handel moet van de private sector komen, bovendien is de handel vrij. Dat beseft Lemesre ook, maar ze heeft een paar sterke troeven: de stad is eigenaar van 500 winkelpanden en de eigenaars van winkelpanden in het centrum, althans sommigen, beseffen ook wel dat ze er voordeel bij hebben om kwaliteitszaken aan te trekken, dat kan de waarde van hun vastgoed alleen maar laten stijgen.