Franse boetieks heer en meester in de Dansaertstraat

De instroom van merkboetieks uit Frankrijk zou voor een gezonde mix voor de gehypete Dansaertstraat zorgen. Maar vandaag is hun meerderheidspositie een nefast fenomeen geworden. Zo goed als gans het eerste deel van de straat zit vol Franse ketens. De Brusselse kmo’ers worden weggejaagd, door de exuberante huurprijzen die Monsieur Paris wel kan neergooien.

W ie in koopjestijd uitgeeft in de Dansaertstraat, helpt voornamelijk Franse merkketens met overleven. Ook de politiek ziet geen graten in het wegstromen van de Brusselse kmo’ers. De voorbije jaren heeft menig middenstander er het bijltje bij moeten neerleggen, ten gunste van buitenlandse ketens die het adres inpikken. Brussel ‘verparijst’ in sneltempo. Tussen half 2012 en half 2013 is de prijs van appartementen in Brussel met 3,2 procent gestegen, in de Dansaertstraat is dat met 7,7 procent, volgens Beci. Voor de handelszaken op de gelijkvloerse verdieping is een hoge meervraag na het einde van de huurceel, doorgaans de aanleiding tot vlucht. “Van 3.000 tot 5.000 euro huur per maand is de pijnlijke realiteit,” stelt Lenie Steels, projectmanager bij MAD Brussels. “De Belgische boetieks verhuizen naar de ruimere buurt: Papenvest, Vlaamsesteenweg, Kartuizersstraat.” Al zit in de Kartuizersstraat ook al Franse commercie, met Blender 01. En is er voor elke Nina & Sia die het waagt, ook een Parisien als Papers die hier start.

Soloslim
Buitenlandse ketens die een seizoen of zelfs twee jaar verlieslatend zijn, kunnen gerust tegen de bittere pil van hoge huishuur. Goede bereikbaarheid vanuit Parijs (80 minuten), Londen (110 minuten) of de metro naar Schuman triggeren de investeerders. Buitenlanders zien hierin kansen. Cotélac, Zadig & Voltaire, Sandro, Comptoir des Cotonniers, One Step, MAC (groep Estée Lauder), BA&SH, The Kooples, … Ze vallen niet meer te tellen, de aardige boetieks van Franse grootketens die een vaste stek in de Dansaertstraat namen. Allemaal Frans, naast Marc Jacobs (Amerikaans), Filippa K (Zweeds) en sinds 2008 Replay (Italiaans), waar voordien een jachtartikelenzaak was. Al kwamen er ook Belgische ketens bij als Ikks. Ze heroveren het terrein dat werd geëffend door decennialange inspanningen van Stijl (sinds 1984), Rue Blanche (1987) en Stijl Underwear (1987).

Nu spelen de Fransen soloslim. De jongste legislatuur hebben het gewest en de gemeente laks toegekeken hoe internationale bonzen de Brusselse markt overnamen. Op een handvol authentieke Brusselse boetieks zoals Stijl, Annemie Verbeke, Bella Belli, Underwear en Marianne Timperman na, kun je het schudden.

Het begon ongeveer vijftien jaar terug met de verspreide landing van Franse handelszaken in Brussel, elders dan de Louizalaan en op cruciale plekken met handelspotentieel. De vitrines leken op een nieuw, ongekend aanbod, maar maakten toen al deel uit van meer dan één adres in Frankrijk. Achter het stadhuis in de Violetstraat kwam kapsalon-kunstgalerie Marianne Gray, die om de week tussen Parijs en Brussel pendelde. Bij het Oude Korenhuis kwam Le Palais des Thés (1998), een Franse grootketen, met een gerant uit Rijsel, die er prat op ging dat hij op 35 minuten met de tgv vanuit Brussel thuis was.

Inmiddels zit Le Palais des Thés ook in de bovenstad en lonken nieuwkomers uit Frankrijk naar de place to be: quartier Brugmann, Boulevard de Waterloo en le Sablon, zoals de tweetalige verkoopsters Frans-Engels, die wijken benoemen. Christian Louboutin is de laatste ‘nouveau venu’ aan de Zavel, met stiletto’s en pumps van 650 tot 2.000 euro. “Slechts vijf procent van het volk van de bovenstad komt shoppen in Dansaert,” stelt Marianne Timperman. “De mode is hier niet klassiek genoeg. Dansaert moet het hebben van de verre Vlamingen, de fans van de Belgische boetieks en de toeristen. Maar nu keert het tij. Door de grootketens die van de Ortsstraat tot de Oude Graanmarkt, elk vervallen huurcontract aftroggelen, klopt het imagoplaatje niet meer.”

Meerwaarde creëren
Inderdaad, waar Olivier Strelli huisde, zit nu Sandro (Frans), waar decennialang de wasserij Pressing N°1 zat verdienen Fransen het geld. Juweelontwerpster Christa Reniers had het al langer bekeken in het voorste deel van Dansaert. Eerst probeerde ze nog aan het kanaal; de Zavel waar ook zondagverkoop kan, bleek haar redding. Kinderboetiek Kat en Muis week uit naar de achterbuurt, omdat de huur verhoogd werd.

Zelfs de eerste niet-designerswinkel Diesel (Italiaans) trekt nu weg. American Vintage pikt binnenkort het adres in. Modegoeroe Linda Van Waesberge, die er woont, geeft het toe. “De Belgen zijn al lang vertrokken, door de immobiliënmarkt die de huur de lucht in jaagt. Niemand kan dat houden, enkel grootketens om wie het slechte cijfer van één winkel niet geeft. Al is er een veelvoud van oorzaken, ook de online verkoop – waar die ketens al voor stonden – weegt zwaar. Enkel wie een meerwaarde kan creëren als klantenservice en advies, houdt stand. Geografisch lonkt Parijs al langer naar Brussel.”

Van Waesberge relativeert graag: “Dansaert is een begrip, eerder dan een realiteit. Positief is wel dat de commerciële gaten direct worden ingevuld – en dat helpt alle handel vooruit. Dus liever een Frans merk dan leegstand.”