Tweedehands geboortelijsten: 'Tripp Trapp-stoelen pimpen is mijn specialiteit'

Ouders in blijde verwachting kiezen steeds vaker voor tweedehands babyspulletjes. Wie zelf niet alles bijeen wil zoeken, kan de Brusselse Madammen van Mic Mac Minuscule op pad sturen voor een tweedehands babyuitzet. “Een designbeker en een Hema-bordje? Past perfect.”

In de Oxfam-kringwinkel in de Schaarbeekse Brabançonnelaan is het aanbod babyspulletjes beperkt. Toch kan buurtbewoonster Anne Moermans het niet laten om even binnen te springen en alles snel te scannen. In een grote bak bij de kassa liggen pakketjes met duploblokken. “Altijd leuk,” zegt Moermans, terwijl ze het prijsetiket zoekt. “Vijf euro voor zo'n zakje? Te duur.”

Net als ze de winkel wil uitlopen, valt haar kennersoog op een feloranje drinkbeker met grote oren, die verstopt staat achter enkele snuisterijen. Het blijkt een beker van ontwerper Richard Hutten. Kostprijs: één euro. Moermans twijfelt niet. “Zocht ik een beker? Neen. Kan ik die ooit gebruiken? Zeker.”

Moermans is een van de twee Brusselse Mic Mac Madammen. Mic Mac Minuscule is een Gents bedrijfje dat geboortelijsten met tweedehands babyspullen samenstelt. Het werd zes jaar geleden opgericht door Gert Linthout en Jona Mukabalisa. Toen ze een kindje kregen, verbaasden ze er zich over wat voor een booming business de markt van de babyspullen is. Volgens een onderzoek van enkele jaren geleden spenderen jonge ouders het eerste jaar gemiddeld 6.500 euro aan babyspullen, luiers en voeding niet meegerekend. De FOD Economie berekende dat de Belgen jaarlijks vijfhonderd miljoen euro uitgeven aan kinderwagens, draagzakken, luiertafels, kleertjes, rammelaars en andere babyartikelen, spullen die vaak maar heel kort – drie tot zes maanden – gebruikt worden.

Linthout en Mukabalisa waren zelf meer fan van tweedehands en zagen om hen heen milieubewuste ouders die er ook zo over dachten, maar niet goed wisten waar ze moesten beginnen of er geen tijd voor hadden.
Dus bedachten ze het concept van de geboortelijst met hippe, kwalitatieve tweedehandsspullen en richtten het bedrijfje Mic Mac Minuscule op. Om er een rendabele onderneming van te maken, werd een franchisesysteem uitgebouwd met in elke Vlaamse provincie en in Brussel zelfstandige Mic Mac Madammen. Ondertussen zijn het er vijfentwintig. Meneren zijn er nog niet.

Crazy babygadgets

Als we van de Oxfam-winkel naar haar huis lopen, geniet Moermans nog na van haar onverwachte vondst. “Het geeft toch een dopamineshotje.” Ze legt uit hoe ze te werk gaat als ouders haar vragen een geboortelijst samen te stellen. “Ik maak altijd een afspraak bij hen thuis. Zo zie ik meteen wie ze zijn, hoe ze wonen en wat hun stijl is, eerder minimalistisch of meer met tierlantijntjes. Ook hoe ze zich verplaatsen, met de auto of met de fiets, is van belang.”

Samen met de ouders gaat ze na wat er op de lijst moet. “Wij pushen niet en gebruiken zeker niet het argument van veel reclames: als je dit niet hebt, ben je geen goede ouder. Het is niet te geloven wat voor crazy babygadgets er op de markt zijn. Wij proberen zo eerlijk mogelijk advies te geven. Neem bijvoorbeeld een Isofixbasis, het gestandaardiseerde systeem voor de bevestiging van een autostoeltje. Is dat absoluut nodig? Nee, maar het is handig.”

Als de lijst van benodigdheden klaar is en de wensen van de ouders duidelijk, begint de grote zoektocht. Moermans brengt vele uren door op websites als 2dehands en Vinted, maar ze struint met veel plezier ook de rommelmarkten af, binnen en buiten Brussel. Vorige weekend kon ze in Genk nog een luiertafel op de kop tikken. “Je vindt er vaak goede spullen, die je meteen kan bekijken, controleren en meenemen.”
Ook de tweedehandsbeurzen van de Gezinsbond leveren schatten op. “Daar wordt de kleding vaak per pakketjes verkocht. Dat is efficiënter dan dat ik de rompertjes stuk voor stuk moet uitzoeken. Laatst heb ik op zo'n beurs in Wemmel voor vijfhonderd euro ingekocht, een hele autokoffer vol.”

Moermans woont in een prachtig, maar tamelijk smal art-nouveauhuis. Van de kleine kelder heeft ze haar stockageruimte gemaakt. Op de rekken liggen doorschijnende plastic dozen waarin ze de voorraad sorteert: badcapes, parkbekleding, badspeeltjes, slaapzakken voor de zomer, voor de winter, hoeslakentjes en nog veel meer. Ze open de bak met serviesjes en gaat meteen op zoek naar een bordje dat zou passen bij de oranje designbeker. “Voilà, een Jip-en-Jannekebordje van Hema. Perfect.”

Voor de opslag van kinderwagens en andere grote spullen is er in het huis geen plaats. Gelukkig heeft ze een 'externe stock', op de zolder van het huis van haar ouders in Bilzen. Daar gebeurt ook het meeste poets-, herstel- en opfriswerk. Ze maakt van de gelegenheid ook gebruik om langs te gaan in de Limburgse kringwinkels die volgens haar goedkoper zijn dan de Brusselse.

Sinterklaas

Moermans neemt ons mee naar het huis van de tweede Brusselse Mic Mac Madam, Aude Goovaerts, die enkele straten verderop vlak bij het Weldoenersplein woont. “We zijn allebei zelfstandigen met een eigen klantenbestand, maar we zijn ook collega's en wisselen spullen en tips uit,” legt ze uit.

Moermans en Goovaerts, dertigers, maakten allebei tijdens corona hun carrière­switch. Moermans werkte voordien enkele jaren als politiek adviseur en runde ook een kledingwinkel in Leuven. Toen ze zwanger werd, deed ze zelf een beroep op Mic Mac Minuscule voor haar geboortelijst en ze was zo enthousiast dat ze besloot te solliciteren voor de job van Mic Mac Madame. Goovaerts, moeder van twee, werkte een hele tijd voor een leefmilieu-vzw. Ook bij haar begon het tijdens de pandemie te kriebelen om iets anders te gaan doen.

Goovaerts heeft in haar living net de hele uitzet voor een van haar klanten uitgestald. Het lijkt wel Sinterklaas. Bij Mic Mac Minuscule is de afspraak dat de ouders vier weken voor de bevalling al hun spullen mogen ophalen. Er staat een Bugaboo, naast een Maxi-Cosi en een Tripp Trapp. “Voor de kinderwagens, zitjes en kinderstoelen houden we vast aan merken,” legt ze uit. “Voor veel andere zaken is het merk niet belangrijk en kijken wij alleen naar de kwaliteit en of het qua stijl past. Bij autostoeltjes gaat het vooral om de veiligheid. We kopen alleen van particulieren die op eer verklaren dat het stoeltje ongevalvrij is.”

De uitzet omvat verder een luierkussen, een draagzak, een eigenhandig vermaakte badcape, enkele slaapzakjes, een eetkommetje, speelgoed en ook slabbetjes en opbergmanden gemaakt van tweedehandsstoffen in een sociaal naaiatelier. Er liggen een paar nieuwe spullen tussen. Goovaerts: “Tutjes en flesjes zijn altijd nieuw, net als de babyfoon en de koortsthermometer. Ook luiers die de mensen op de lijst kunnen zetten, zijn nieuw. We bieden herbruikbare luiers aan en ecologische wegwerpluiers. Daarin laten we de ouders vrij.” “Ik zeg altijd: wij zijn de groene politie niet,” vult Moermans aan.

In de keuken liggen twee gebruikte Tripp Trapp-stoelen die Goovaerts straks gaat oppimpen. Dat betekent: schoonmaken, schuren en daar waar het hout te vuil of beschadigd is een vrolijk kleurtje er overheen. Tripp Trapp-stoelen pimpen is een beetje haar handelsmerk. Ook steekt ze commodes in een nieuw kleedje en verwisselt ze met gemak de rem van een kinderwagen. Voor het repareren en oppimpen van de grootste stukken heeft ze een garagebox vlakbij.

Alle spullen die Goovaerts en Moermans verzamelen, worden voor 55 procent van de gemiddelde nieuwprijs op de geboortelijst gezet. “In die prijs zit het bedrag dat wij betaalden voor het artikel, maar ook de tijd die wij spendeerden om het te vinden, schoon te maken, eventueel te herstellen en op te tuigen,” zegt Moermans. De geboortelijst gaat online als het kindje geboren is en wat niet door gulle schenkers gekocht wordt, moeten de ouders achteraf zelf betalen. Ook is het de afspraak dat de ouders tien procent van het bedrag dat ze uitsparen door niet nieuw te kopen aan een goed doel schenken.

“Wij zijn niet de goedkoopste,” erkent Goovaerts. “Mensen met een heel klein budget, zullen ook niet het budget hebben voor een Mic Mac-geboortelijst en ook niet het netwerk om zich te laten sponsoren.” Moermans: “Onze doelgroep zijn de mensen die voor duurzaamheid gaan, maar ook voor gemak en advies.”

Een buggy voor in de metro

Het zijn precies de redenen waarom Celine Willmore haar lijst liet samenstellen door Aude Goovaerts. “Ik wilde absoluut tweedehands. Het is zo onnozel om alles nieuw te kopen voor iets wat je maar kort gebruikt. De prijzen zijn soms hallucinant. Ik geef mijn geld liever uit aan andere dingen, een leuke reis bijvoorbeeld. Bovendien vond ik dat als we in deze tijden nog een kindje op de wereld wilden zetten, we ook ons steentje moesten bijdragen om de planeet te redden.”

Zelf had ze geen tijd om alles uit te zoeken en besteedde ze deze taak liever uit aan iemand met kennis van zaken. “Bovendien is het heel handig dat je, anders dan bij een klassieke geboortelijst, alles op voorhand hebt. Ook kan je de babyspullen na gebruik weer aan hen verkopen. Wij verhuizen binnenkort naar Portugal en kunnen niet alles meenemen, dat komt dus goed uit.”

Evelyne Van Cleven liet zich vorig jaar voor de geboorte van haar zoontje adviseren door Anne Moermans. “Bij een eerste kindje komt er zoveel op je af, dan is het fijn als iemand meekijkt en de juiste dingen voor de geboortelijst eruit pikt. Alleen al het aanbod van buggy's bijvoorbeeld is redelijk overweldigend. Hoe weet je bijvoorbeeld welke handig is voor in de Brusselse metro,” zegt Van Cleven, die zelf opgroeide in West-­Vlaanderen en nu in een appartement in Brussel woont.

De Brusselse Mic Mac Madammen hebben intussen honderdzestig jonge ouders geholpen. Binnenkort wordt het pas echt spannend. Zowel Goovaerts als Moermans kreeg de opdracht om spulletjes bijeen te zoeken voor een drieling. “Het zijn de eerste drielingen voor Mic Mac Minuscule en dan nog alle twee in Brussel. Heel bijzonder, maar ook heel pittig.”