Voedingshandel schikt zich naar eenpersoonsgezinnen

Het grote aantal singles in Brussel heeft zijn weerslag op de handel en de economie, zegt geograaf Benjamin Wayens. “Zelfs op de markten zie je een evolutie. Marktkramers bieden meer en meer kant-en-klare gerechten aan.”

Uit de statistieken blijkt dat in Brussel zowat vijftig procent van de huishoudens uit alleenstaanden bestaan. Voor Wayens, verbonden aan de ULB en aan Brussels Studies, moet er wel een kanttekening geplaatst worden bij dit resultaat. “De cijfers zijn lichtjes overschat. Dat komt enerzijds doordat de sociale uitkeringen in België afhankelijk zijn van de gezinssituatie. Alleenstaanden krijgen in verhouding meer. Dus zijn er mensen die op papier alleen wonen, terwijl ze een relatie hebben.”

Voorts zijn er de gescheiden koppels met co-ouderschap. “De kinderen zijn geregistreerd bij één van beide ouders. De andere ouder staat dan te boek als alleenstaande.”

Deze nuancering doet nochtans geen afbreuk aan de vaststelling dat Brussel een echte stad van singles is. “Dat is ook normaal,” zegt Wayens. “Brussel is een hele jonge stad. Er zijn veel kinderen, maar er zijn ook opvallend veel jonge volwassenen. zeker in gemeenten als Elsene en Sint-Gillis. Een groot deel van hen is vrijgezel.”

Daarnaast zijn er natuurlijk ook de oudere alleenstaanden, maar volgens Wayens zijn het vooral de jonge singles die de handel en economie beïnvloeden.

De vastgoedsector is vanzelfsprekend blij met al die alleenwonenden. Voor de jonge singles zelf is het alleen wonen financieel soms behoorlijk zwaar. “Omdat je als alleenstaande bijna net zoveel vaste lasten hebt als een gezin, blijft er een kleiner deel van je inkomen over voor de boodschappen en voor vrijetijdsbesteding.” Heeft de Brusselse economie daar last van? “Omdat de alleenwonenden met zovelen zijn, valt het wel mee,” zegt Wayens.

Het beschikbare inkomensdeel wordt door singles ook anders besteed. “Jonge vrijgezellen verhuizen vaak en geven dus proportioneel meer geld uit aan woninginrichting: meubels en elektrische toestellen. Vooral dan van het goedkopere segment. Ikea bijvoorbeeld, vaart er wel bij.”

Ook café- en restaurantbezoek is een belangrijke uitgavenpost. Wayens: “Het is dan ook logisch dat Brussel opvallend veel horecazaken telt. Zeker in gemeenten als Elsene en Sint-Gillis. Telkens als daar een winkel verdwijnt, komt er een café of restaurant voor in de plaats.”

Superettes
Jonge stadsbewoners hebben doorgaans geen auto en doen hun boodschappen dan ook graag in de buurt. In de hypermarkten aan de rand van de stad kom je hen volgens Wayens niet tegen. De warenhuisketens hebben daarop ingespeeld door overal in de stad superettes te openen. “Zelfs de doe-het-zelfzaken hebben zich aangepast aan de vele eenpersoonshuishoudens. Je ziet nu overal Brico’s in de stad waar materiaal voor kleine renovaties wordt verkocht.”

In de schappen van stadssupermarkten liggen opvallend veel kant-en-klaarmaaltijden.“Jonge singles kopen graag klaargemaakte gerechten. De voedingshandel heeft zich daaraan aangepast. Ook op de markten zie je dat. En bij de slager. Die wordt meer en meer traiteur.”
Voorts neemt het aantal eenpersoonsporties toe. Gezins- of voordeelverpakkingen vind je in die stadssuperettes amper.

Ook bij Gianni, de Italiaanse traiteur op de Houba De Strooperlaan in Laken, worden de gevraagde hoeveelheden steeds kleiner. “Vroeger verkocht ik vaak 300 gram salami of hesp, voor de boterhammen voor het hele gezin. Nu bestelt men honderd gram, of amper vijftig.”