Wachten op betere tijden: bruidsjurken blijven aan de haak

Door de coronapandemie wordt er minder getrouwd. Grote feesten zijn er al helemaal niet. Voor winkels en bedrijven die leven van trouwpartijen is het een ramp. “Af en toe verkoop ik een heel eenvoudig jurkje.”

In 2019 gaven ruim zevenhonderd paren elkaar het jawoord in het Brusselse stadhuis, vorig jaar waren het er minder dan vijfhonderd. 2020 begon nochtans met een flinke stijging van het aantal Brusselse huwelijken. Maar toen brak in maart de pandemie uit en namen de trouwcijfers een duik.

Ook in 2021 wordt er voorlopig maar mondjesmaat getrouwd. Burgerlijke en kerkelijke huwelijken zijn weliswaar toegelaten, maar er mogen volgens de huidige coronaregels maximaal vijftien mensen aanwezig zijn, het bruidspaar inbegrepen. Een receptie achteraf of een feestje is verboden. “We krijgen momenteel dan ook veel minder trouwaanvragen,” klinkt het op de dienst Huwelijken van de Stad Brussel. “Ook stellen veel koppels die al een datum hadden, hun huwelijk uit nu er zo weinig genodigden toegelaten zijn in onze trouwzaal, waar makkelijk honderd man in kan.”
Minder huwelijken, geen trouwfeesten. Dat laat zich voelen in de huwelijkssector, de bedrijven die actief zijn in de branche van huwelijksceremonieën en trouwpartijen.

Zo bijvoorbeeld in de bruidswinkel Au Louvre in de Vlaamsesteenweg, de straat die lang de place to be was voor Brusselse bruiden op zoek naar een trouwjapon. “Zeven trouwwinkels waren er ooit,” vertelt Stephanie Leocata. Toen zijzelf een kwarteeuw geleden Au Louvre overnam van haar moeder waren het er nog vijf, nu resten er nog twee.
Naast de vele hippe winkels in de Vlaamsesteenweg oogt Au Louvre als een relict uit vervlogen tijden. In de royale etalages springen de sprookjesachtige Sissi-jurken met de uitwaaierende lagen tule in het oog. De inrichting van de zaak is barok, met karmijnrode tapis-plain op de vloer, antieke kroonluchters aan het plafond, doeken van brokaat tegen de muur en overal goudomrande spiegels en vergulde meubeltjes. In dit nostalgische decor kunnen jonge en minder jonge bruiden alvast fantaseren over de grote dag.

Talrijk zijn ze dezer dagen echter niet. “We zijn open, maar er daagt nauwelijks volk op, zeker niet tijdens de week,” zegt Leocata. “De mensen hebben geen perspectief, ze weten niet wanneer de restaurants opnieuw opengaan en wanneer ze weer een groot feest mogen geven. Ze willen nu geen geld verspillen aan een prachtige, dure prinsessenjurk. Daarvoor moet je een feest met honderd of honderdvijftig genodigden kunnen geven.”

Af en toe verkoopt ze een jurk aan vrouwen die besluiten hun burgerlijke huwelijk op het gemeentehuis toch te laten doorgaan. “Daarvoor heb ik zelfs een speciale Covid-collectie ingedaan.” Ze haalt een sober, lang, wit kleed uit de rekken. “Heel simpel en ook heel budgetvriendelijk, driehonderd euro. Een echt mooie prinsessenjurk kost tussen de duizend en de tweeduizend euro. Met de verkoop van die paar petites robes zullen we ons seizoen niet kunnen redden. En aan de moeder en de zussen van de bruid verkopen we momenteel ook niets. Die halen gewoon iets uit hun kast.”

Besteld in oktober 2019

Zure tijden dus voor Leocata, die vorig jaar ook al negentig procent minder omzet draaide en ondertussen haar spaargeld moet aanspreken om uit de kosten te komen. “Half maart 2020 viel alles stil. Het trouwseizoen begon net op gang te komen. Heel veel koppels besloten hun huwelijk uit te stellen. Normaal gezien bestellen de dames hun bruidskleed enkele maanden op voorhand en laten het in de winkel hangen zodat we, vlak voor het huwelijk, de laatste retouches kunnen doen. Er hangen nu jurken die besteld werden in oktober 2019.”

De Vlaamsesteenweg is, historisch gezien, niet de enige trouwwinkelstraat in het stadscentrum. Ook aan de Adolphe Maxlaan, die vanwege de vele herenkledingzaken soms de boulevard des hommes wordt genoemd, vestigde zich in de loop der jaren een reeks winkels met een aanbod zowel voor de bruidegom als voor de bruid: Pierre-Yves, Brussels Ceremony, Chris & Chris.

Van dit rijtje houdt vandaag alleen de laatste winkel nog echt stand. Pierre-Yves stopte al een tijd geleden – de vitrine staat leeg – en Brussels Ceremony is maanden geleden overgegaan tot een totale uitverkoop. In grote rode letters staat het geafficheerd op de etalageruit: -70%. Brussels Ceremony werd in de jaren tachtig geopend door textielondernemer Manuel Bautista. Hij zag een mooie toekomst in de verkoop en de verhuur van ceremoniekleding voor heren. “Jarenlang kwamen diplomaten hier hun jacquet of rokkostuum huren als ze hun geloofsbrieven moesten overhandigen aan de koning,” vertelt zijn dochter Katia Bautista. Zij kwam er in 2004 bij toen haar vader besliste om op de verdieping ook een damesafdeling te maken. “Iedere bruidswinkel in de straat had zijn eigen stijl. Wij hadden de jurken met pit, dat wil zeggen, wat strass, pareltjes en franjes, minder stijf dan die van Pierre-Yves.”

Al voor corona zocht haar vader een overnemer. “Hij was 74 en wilde in 2020 stoppen. Maar hij werd ziek, de pandemie brak uit en mijn vader overleed.”
Nu probeert Katia Bautista de hele voorraad te verkopen. Alles moet weg. Cocktailjurkjes zijn te koop voor vijftig euro. “Maar desondanks hebben we amper klanten. De facturen daarentegen stapelen zich op.”

Ook Christine Gunay, eigenaar van bruidsboetiek Chris & Chris aan de overkant, heeft een catastrofaal jaar achter de rug. Zij verkoopt op de gelijkvloerse verdieping bruids-, cocktail- en avondjurken, en boven op de etage trouwkostuums voor heren. Al voor de pandemie losbarstte, moest Gunay vaststellen dat veel toekomstige bruiden met een steeds kleiner budget naar de winkel kwamen. “Sinds 2008, toen ik mijn zaak opende, is het almaar minder geworden, soms hebben ze amper vijfhonderd euro te besteden. Terwijl hun dromen en wensen steeds groter worden. Iedereen wil schitteren op Instagram.”

Door corona is de koopkracht van een groot deel van haar cliënteel nog gedaald. En ook bij Gunay belde de ene klant na de andere met de mededeling dat het trouwfeest was uitgesteld en er voorlopig dus geen trouwjapon nodig was. “Anderzijds merk ik dat sommige vrouwen nu iets meer aandacht dan vroeger schenken aan hun outfit voor het burgerlijke huwelijk.”

Trouwen in Congo

Een vrouw van Afrikaanse origine komt de zaak binnenlopen, ze kijkt rond op de herenafdeling en bestelt vervolgens een driedelig herenjacquet, kostprijs 1.600 euro. Het pak is bedoeld voor een huwelijksfeest eind mei in Congo en zal worden opgestuurd. “Dat gebeurt vaak,” zegt Gunay. “Gelukkig heb ik een trouw Afrikaans cliënteel. Dat helpt me dezer dagen. In Afrika wordt sowieso veel meer gefeest dan hier, en zij die het kunnen betalen, spenderen behoorlijk wat geld aan trouw- en feestkledij. Ik heb klanten die als ze naar Brussel komen meteen vier of vijf lange jurken kopen. Momenteel gaan alle trouw- en andere feesten ginder gewoon door. Sommigen laten zich door verwanten in Brussel een pak of een kleed opsturen. Ook zijn er klanten die hier hun jurk kopen om daar te gaan trouwen.”

De huwelijksbranche is natuurlijk meer dan de verkopers van trouwkleding. Er zijn ook de uitbaters van feestzalen, de traiteurs, de huwelijksfotografen, de bloemisten, de decorateurs, de verhuurders van stoelen, tafels en partytenten, de dj's en de leveranciers van geluidsinstallaties.

Al vier keer verplaatst

Een relatief jong huwelijksberoep is dat van wedding planner, die verloofden helpt bij de organisatie van hun huwelijk. De Brusselse Isabelle Ghosez doet het al vijftien jaar en stak in die tijdspanne om en n abij de 250 trouwfeesten in elkaar. “Soms regel ik alles van a tot z. Dat is dan meestal voor mensen die er echt geen tijd voor hebben of voor buitenlanders die hier hun weg niet kennen of de taal niet spreken. Andere keren ben ik alleen ceremoniemeester op de trouwdag zelf of geef ik op voorhand enkele tips en wat inspiratie, bijvoorbeeld voor de keuze van een thema, een huwelijk in James Bondstijl, of punk- of klassiek-landelijke stijl.”

Vorig jaar stonden er twintig trouwfeesten op het programma van Ghosez. “Uiteindelijk heb ik er één kunnen organiseren, in oktober. Toen mochten er vijftig mensen aanwezig zijn. Het was een heel geregel. Als een ouvreuse van de cinema moest ik in de kerk en bij het diner iedereen naar zijn plaats brengen, de trouwfoto's werden per bubbel gemaakt, een dansfeest mocht niet, zelfs geen openingsdans, en tijdens de speeches moest de microfoon telkens ontsmet worden. Maar het was mooi weer en het is een leuk feest geworden.”

Twee van de geplande feesten werden geannuleerd, de andere verplaatst. “Sommige zijn ondertussen al vier keer verzet. Ik heb veel gewerkt om bijna niets te verdienen,” verzucht Ghosez.
Zij is niet alleen. Veel ondernemers uit de huwelijkssector kampen met financiële moeilijkheden en voelen zich door de overheid in de steek gelaten. Ghosez: “Probleem is dat wij een heel uiteenlopende sector zijn. Het gaat van verkopers van bruidskleding over zaaluitbaters tot traiteurs. En er is geen minister van Huwelijken die het voor ons opneemt.”

Daarom werd in juni vorig jaar, in navolging van een Vlaams initiatief, de Fédération Belge des Prestataires de Mariage opgericht, die de Brusselse en Waalse huwelijksleveranciers verenigt en verdedigt. Ghosez is vicevoorzitter. “We ijveren voor meer steun aan de sector, maar vooral voor wat perspectief. Dat is het belangrijkste.”
Momenteel gaat ze ervan uit dat er tegen oktober wel weer trouwpartijen kunnen plaatsvinden, hopelijk met dansfeest. “Maar veel kandidaat-trouwers hebben voor alle zekerheid hun huwelijk al doorgeschoven naar 2022.”

Ook dat zal een moeilijk jaar worden, voorspelt Ghosez. “Met al die uitgestelde huwelijken staat er ons wellicht een boom te wachten. Dan zal het de moeilijkheid zijn een vrije zaal te vinden en de nodige leveranciers, cateraars bijvoorbeeld. Want er zullen zeker bedrijven over de kop gaan en andere ondernemers zijn intussen van beroep geswitcht.”

Joëlle en Alexandre willen op 21 mei trouwen

Terwijl veel koppels hun trouwplannen al verzet hebben naar 2022 zijn er ook geliefden die nog hopen om deze lente in het huwelijksbootje te kunnen stappen, met feest en al.
Joëlle Luytenhoven is al een hele tijd samen met Alexandre. Het koppel uit Anderlecht heeft ondertussen drie kindjes. Nu willen ze trouwen en wel over drie maanden, op 21 mei. Het burgerlijke huwelijk ligt vast, het trouwkleed is gekocht, de zaal is gehuurd, en toch is het niet zeker dat het hele feest doorgaat. “We hebben ruim vijftig man op onze genodigdenlijst staan. Als er, zoals nu, maar vijftien mensen aanwezig kunnen zijn, dan doen we het niet. Dan schuiven we zowel ons burgerlijke huwelijk als het feest op. We hopen dus dat de regels tegen die tijd versoepeld zijn.”

Omdat alles nog onzeker is, heeft Luytenhoven, die zichzelf de madame organisateur van het koppel noemt, de uitnodigingen nog niet verstuurd. “Volgens de etiquette moet dat zes maanden op voorhand gebeuren. Dat zal bij ons niet lukken. Wij zullen iedereen op het laatste nippertje telefonisch moeten uitnodigen.”

Voor het feest reserveerde ze een gelegenheid in Watermaal-Bosvoorde, die ook de catering verzorgt en hotelkamers verhuurt voor de gasten die van ver komen. “Met de eigenaar heb ik de afspraak gemaakt dat ik de datum indien nodig kan verplaatsen of zelfs het voorschot terugkrijg.” Met de bloemist, de dj en de fotograaf maakte ze soortgelijke afspraken.
Haar droomjurk is gekocht, maar hangt nog in Au Louvre, in afwachting van de laatste retouches. “Die trouwjurk heb ik gewoon gekocht. Want of het nu op 21 mei is of later, trouwen doen we.”