Woningen duurder in New York? Dan ook in Brussel

Brussel wordt stilaan onbetaalbaar en dat is steeds vaker de schuld van buitenlandse investeerders. Dat blijkt uit een studie van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) naar 40 wereldsteden. Beleggers kopen dure appartementen in verre steden, waardoor woningprijzen zich over de hele wereld stilaan beginnen te gedragen als aandelen. Als het regent in New York, druppelt het dus al stevig in Brussel.

De Brusselse woningprijzen swingen al langer de pan uit. Het is geen uniek fenomeen: hetzelfde gebeurt in Londen, New York, Amsterdam, enzovoort. Het IMF detecteert evenwel steeds vaker dat een bepaalde trend in de ene stad zich vrijwel meteen ook doorzet in de andere. Een vastgoedcrisis in Tokio kan er vervolgens een veroorzaken in Brussel, om een extreem voorbeeld te geven.

Het IMF bekeek landen in hun geheel, maar ook grootsteden in het bijzonder. Blijkt dat de prijsstijgingen specifiek in steden sterker zijn en nog nauwer onderling samenhangen.

Een veilige haven

Die stijging en samenhang is het sterkst bij woningen in het duurste segment. In de VS zijn de prijzigste 10 procent woningen zes keer duurder dan de goedkoopste 10 procent. In de jaren negentig waren ze nog maar drie keer duurder. Dit komt alweer door de stijgende interesse van investeerders die niet per se komen wonen in het appartement dat ze kopen.

Over een duur pand bestaat meestal meer informatie en het is ook anoniemer om er zo slechts eentje te kopen dan verschillende goedkopere appartementen. Ten slotte zoeken rijke investeerders volgens het IMF ook vaak gewoon een ‘veilige haven’ in het buitenland, voor als het thuis misgaat. En dan moeten ze toch terecht kunnen in een pand dat voldoet aan hun standaarden. Het is in dat opzicht ook geen toeval dat expatgemeente Elsene en de Europese wijk in Brussel veruit de duurste cotés zijn van het Gewest.

Brussel en Parijs

Er zijn nog redenen voor de synchronisatie. Een eerste is de stijgende wereldwijde verbondenheid van financiële systemen zoals banken. De link die het IMF vaststelt tussen vastgoedprijzen in Brussel en Parijs (en België en Frankrijk) kan als voorbeeld dienen. België is Frankrijks derde klant en derde leverancier en de Belgische bank BNP Paribas Fortis heeft een Franse ‘moeder’.

Tweede punt is dat het zowat overal weer beter gaat met de economie en dus ook de vastgoedmarkt. De rentes worden bewust laag gehouden zodat er meer geleend kan worden, ook in Brussel. Dat maakt vastgoed een interessante investering, voor de Brusselaar zelf, maar dus ook voor een internationaal beleggingsfonds.

Let op, Céline Fremault

Een interessegolf in de ene stad kan dus overal ter wereld de prijs opdrijven. Een crisis kan die ook doen instorten. Daarom waarschuwt het IMF Brussels minister van Huisvesting Fremault (CDH) en haar regionale en federale collega’s overal ter wereld.

“Beleidsmakers moeten deze synchronisaties strak in het oog houden. Gelukkig toont ons onderzoek ook dat hun beslissingen nog steeds goed werken om oververhitte vastgoedmarkten weer af te koelen en het hele synchronisatiefenomeen wat te temperen. Concreet gaat dat bijvoorbeeld dankzij het verhogen van de vermogensbelasting en het proportioneren van de maximale lening tegenover de waarde van het pand,” besluit het IMF.