Steeds meer Nederlandstalige artsen, maar niet overal

Het aantal Nederlandstalige artsen in Brussel zit in de lift. Op vier jaar tijd groeide het aantal leden van de Brusselse huisartsenkring (BHAK) van 95 tot 139. Maar doordat de artsen vaak in dezelfde gemeenten actief zijn, lost die groei het huisartsentekort lang niet overal op.

Enkele jaren geleden heette het vooral dat er te weinig Nederlandstalige huisartsen waren in Brussel. Artsen die op pensioen gingen werden ook niet genoeg vervangen. Een studie uit 2018 van het Observatorium voor Gezondheid en Welzijn wees ook op een probleem dat voor de hele huisartsenpopulatie gold: een aantal wijken kampt met een echt tekort, los van de taal van die arts.

Aan Nederlandstalige zijde is er nu beterschap, blijkt uit cijfers die we opvroegen. Het aantal leden van de Brusselse Huisartsenkring (BHAK) groeide de voorbije jaren gestaag, van 95 in 2017 tot 139 in 2021. Dat is een stijging met bijna de helft.

De kring verklaart de stijging onder meer door het grotere aantal praktijkopleiders binnen de BHAK. Dat zijn dokters die huisartsen in opleiding (Haio) begeleiden. Veel praktijkopleiders, dat betekent ook veel nieuwe jonge artsen, die vaak na hun opleiding in het gewest blijven werken. 21 van de leden waren vorig jaar Haio, terwijl dat er in 2017 slechts 12 waren.

Ook de aantrekkingskracht van Brussel speelt mee, denkt de BHAK. “Toen ikzelf arts in opleiding was in 2001, kreeg ik geregeld de vraag wat ik nu in Brussel te zoeken had”, herinnert Van Hooste zich. “Vandaag kiezen jonge dokters bewust voor het stadsleven.”

Amper in Ukkel of Watermaal-Bosvoorde

De toename van het aantal leden betekent daarom nog niet dat het huisartsentekort aan Nederlandstalige zijde van de baan is. De artsen zijn immers erg ongelijk verdeeld over het Brusselse grondgebied. “In gemeenten als Watermaal-Bosvoorde of Ukkel is er vrijwel niemand en in de Woluwes enkel een paar artsen die de 65 al voorbij zijn,” weet Hicham Vanborm, coördinator van de BHAK. “In Anderlecht tellen we dan weer een twintigtal leden.”

Nederlandstalige artsen zijn bovendien ook in trek bij patiënten die geen Nederlands spreken. “Ze hebben vaak een andere aanpak dan Franstalige artsen, die sneller naar een specialist doorverwijzen,” legt Vanborm uit. “Maar het resultaat is wel dat nieuwe Nederlandstalige patiënten niet altijd bij hen terecht kunnen.”

De BHAK is de enige eentalige huisartsenkring van Brussel. De veel grotere FBHAV telt veel meer leden. Die zijn vooral Franstalig, maar de kring telt ook enkele Nederlandstalige leden. “We hebben misschien een tiental moedertaalsprekers, maar daarnaast ook ruim honderd tweetalige artsen, die meestal naar het Nederlandstalig onderwijs zijn gegaan,” merkt voorzitter Michel De Volder. “Ook dat aantal zit in de lift, net zoals het Nederlandstalig onderwijs steeds meer in trek is.”

Steun gevraagd

Voor de ongelijke verdeling van Nederlandstalige artsen is momenteel niet meteen een oplossing in zicht. “Met Impulseo is er wel een Brusselse installatiepremie, maar die houdt geen rekening met de taal,” betreurt Vanhooste. De BHAK-voorzitster hoopt dat er in de toekomst steun komt bij het zoeken van panden in wijken waar weinig Nederlandstalige huisartsen zijn. “De gemeenten zouden daarbij bijvoorbeeld kunnen helpen.”

Het Brussels Observatorium voor Gezondheid en Welzijn werkt ondertussen aan een nieuwe studie die het huisartsenaanbod beter in kaart moet brengen, bleek afgelopen week nog in de raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, waar Cieltje Van Achter (N-VA) een vraag stelde aan bevoegd collegelid Elke Van den Brandt (Groen). Die studie houdt deze keer ook rekening met de taal van de arts. De resultaten zijn nog niet voor meteen.