Acht dagen onterecht in de cel, tien maanden later pas buiten vervolging gesteld

In maart dit jaar zat de nu 27-jarige Chengetai ‘Tai’ Sithole acht dagen in de cel. Onterecht, bleek even later, maar toch werd hij pas een kleine tien maanden later buiten vervolging gesteld. “Politie en justitie hebben hun werk niet gedaan. Hoe kan je iemand zomaar in de cel steken zonder bewijs? Het is puur systematisch racisme.”

Begin maart pakte de politie Shengetai ‘Tai’ Sithole op, nadat hij door twee kijkers van het VTM-programma Faroek gelinkt werd aan opsporingsbeelden in een phishingzaak. Hij werd ervan verdacht dat hij in februari 2020 in Dilbeek geld had afgehaald, bijna 20.000 euro, met gegevens die gestolen waren via een phishingmail. Nochtans kwamen de opsporingsbeelden niet overeen met foto’s van Tai Sithole uit diezelfde periode. De voorzitter van de raadkamer wilde hem daarom vrijlaten, een beslissing waar het parket tegen in beroep ging.

Na acht dagen in de gevangenis werd de twintiger toch vrijgelaten, al bleef hij een maand later nog altijd in verdenking. Er kwam pas vorige week verandering in die situatie. Vorige dinsdag, bijna tien maanden na zijn opsluiting, werd Tai buiten vervolging gesteld, bericht De Standaard. Het parket had daar om gevraagd, nadat bijkomend onderzoek niets had opgeleverd. “Het gevoel dat ik hieraan overhoud, is dat dit nooit had mogen gebeuren,” reageert Sithole bij BRUZZ.

20 centimeter kleiner

Volgens de 27-jarige man was al voor het begin van zijn rechtszaak duidelijk dat hij onschuldig is. Sithole lijkt niet op de verdachte die te zien was op de bewakingsbeelden in het opsporingsprogramma Faroek, maar dat is niet alles. “Aan het begin van de zaak legde de onderzoeksrechter ons uit dat een persoon mij twee keer herkend had als de dader op basis van een foto. Maar diezelfde persoon zei ook dat de dader een Hollands accent heeft en dat die persoon twintig centimeter kleiner is dan ik,” legt hij uit.

“Bovendien wist de politie perfect waar ik was op het moment van de feiten, want ze hadden mijn gsm-signalen opgespoord. Ze wisten dat ik op het werk was (een telecomwinkel in Sint-Lambrechts-Woluwe, nvdr.). Dat wisten ze nog voor ze mij in de cel hebben gegooid.”

Dat hij acht dagen lang onterecht in de gevangenis zat en zijn rechtszaak nog maanden aansleepte, heeft volgens Sithole met zijn huidskleur te maken. “Toen ik in de cel zat is mijn advocaat naar de media moeten stappen om uit te leggen wat er gebeurd was en hoe absurd dat allemaal was. Er was geen enkel bewijs om mij vast te houden,” gaat hij verder. “De rechter heeft me in de cel gestoken, uit puur systematisch racisme. Ik had nog nooit iets gedaan en er was geen bewijs. De onderzoeksrechter dacht waarschijnlijk: ‘het is een zwarte jongen, dus hij heeft het waarschijnlijk gedaan en dus stoppen we hem in de cel.’”

Schadevergoeding

Tai Sitholes geloof in justitie is intussen helemaal weg. “Mijn gevoel blijft dat politie en justitie hun werk niet hebben gedaan. Hoe kan je iemand zomaar in de cel steken zonder bewijs? Nadien kreeg ik wel excuses van de onderzoeksrechter, maar het was een heel droge sorry op een koude wijze, letterlijk in deze woorden: ‘sorry omdat we je in de cel hebben gestopt, maar we hebben je er ook terug uit gekregen.’”

Een maand na zijn vrijlating getuigde Sithole voor BRUZZ over de psychologische gevolgen van deze zaak. Vandaag duurt de nachtmerrie nog steeds voort en zijn de angstaanvallen niet verdwenen. “Voor het gerecht heb ik maar heel even in de cel gezeten en is dat niet zo erg, maar voor mij is dit wel heel erg, nog steeds,” zegt hij. “Ik ben al negen maand vrij, maar er is zo veel veranderd. Het voelt aan alsof ik niet meer op dezelfde plaats ben. Ik kan niet slapen, ik heb concentratieproblemen. Ik zie de wereld niet meer op dezelfde manier. Het is moeilijk om te aanvaarden dat shit zo fucked up kan zijn.”

Ook op het werk – zijn job heeft hij kunnen behouden – ondervindt hij nog de gevolgen, zegt hij, waardoor hij regelmatig afwezig is en nu moet leven van een ziekte-uitkering. Intussen lopen de kosten wel op. “Niet alleen advocatenkosten, maar ook ziekenhuiskosten en kosten voor de therapeut. Daarom wil ik naar het gerecht stappen om een schadevergoeding te eisen.”