Brusselse ouders organiseren zelf noodkinderopvang: 'Het schip is aan het zinken'

Nu hun kinderen slechts één op de drie weken terechtkunnen in hun vaste crèche, gaat een tiental Brusselse ouders volgende week zelf kinderopvang op poten zetten voor hun kroost. Deels uit noodzaak, deels uit protest. "Waarom lukt hier niet wat in Wallonië en de meeste Europese landen wel kan?”, vraagt een van de initiatiefnemers Thomas Schoenaerts zich af.

Schoenaerts stuurt zijn kinderen al anderhalf jaar lang naar De Zinnekes in Laken. “Die crèche doet echt haar best om de continuïteit van de opvang te waarborgen met de middelen die ze hebben”, aldus de Brusselaar.

“Maar het is frustrerend om te zien hoe zij afzien, zwoegen en tevergeefs blijven proberen. Geen wonder dat er begeleiders en verzorgers uitvallen of voor een andere job kiezen.”

Heel wat kinderopvanginitiatieven zijn al maandenlang op zoek naar medewerkers. Uit cijfers die Vlaams parlementslid Hannelore Goeman (Vooruit) opvroeg, blijkt dat er meer dan 40 vacatures die vorig jaar in Brussel zijn verspreid in de kinderopvangsector met het Nederlands als contacttaal afgesloten zijn zonder invulling, terwijl er nog steeds 26 vacatures openstaan.

Waarom trekken jullie nu aan de alarmbel?

“Ik kan mijn jongste kind nog maar één op de drie weken naar de crèche sturen. Dan weet je dat er iets stevig fout zit. We worden voor een voldongen feit gesteld en krijgen geen ondersteuning."

"Ik heb de kwaliteit van kinderopvang met lede ogen zien afbrokkelen. Je zou ook voor minder: acht à negen kinderen per begeleider, dat is véél te veel. In Wallonië ligt dat cijfer op zes, het Europese gemiddelde. Er moet dringend iets gebeuren aan die norm. Kinderen krijgen de zorg niet die ze verdienen en er wordt blijkbaar niet genoeg geluisterd naar de verzuchtingen van mensen uit de sector.”

Hoe zal jullie noodcrèche er juist uitzien?

“Dat moeten we zelf ook nog een beetje uitzoeken. We zijn een allegaartje van ambtenaren, juristen, architecten, een regisseur, … Er zal zeker wat improvisatie aan te pas komen."

"Het wordt roeien met de riemen die we hebben. Er zijn in ieder geval al infofiches opgesteld van elk kind, met hun mogelijke allergieën, eetgewoonten, of raad over wat we best doen wanneer ze beginnen te huilen. Het is ook een beetje de bedoeling om zelf te voelen hoe de job van de begeleiders eruitziet, uit solidariteit met hun situatie in deze crisis.”

Volgende week woensdag wijken jullie even uit naar het kabinet van Vlaams minister van Welzijn Hilde Crevits (cd&v).

“We gaan onze crèche tussen 9 en 11 uur daar organiseren. Het is de bedoeling om de minister met de neus op de feiten te drukken. Er zijn namelijk heel veel ouders die in onze situatie zitten. Dit is niet alleen een Brussels probleem.”

Welke maatregelen zijn volgens jou het prangendst om de problemen in de kinderopvang aan te pakken?

“Het spreekt voor zich dat die kindnorm omlaag moet en dat er natuurlijk gemikt moet worden op meer begeleiding. Daarnaast moet er ook ingezet worden op de opwaardering van het beroep. Studenten die zich eigenlijk voorbereiden op een job in de crèche, haken te vaak af tijdens hun stage."

"Probeer ook, op korte termijn, een draaiboek te voorzien voor ouders: hoe kunnen wij de kinderopvang ondersteunen? Het is ook jammer dat er lokalen vrij zijn in de kinderopvang van onze kinderen die we, om verzekeringsredenen, nu niet mogen gebruiken.”

Wat hoor je zelf van kinderbegeleiders of andere ouders?

“Ze zien collega’s én ouders met hun kinderen vertrekken. Het schip is aan het zinken en dat is triestig om te zien. We beseffen heel goed dat ze onderbemand zijn en willen ook duidelijk zeggen: ‘Bedankt voor jullie zorg, dit is niet jullie fout.' Het water staat deze mensen aan de lippen. We willen hén ondersteunen, we willen bijdragen aan betere werkomstandigheden voor deze mensen."

"Vorige week zag ik nog een reportage van VRT NWS in onze vaste crèche in Laken. Daar stond een begeleidster alleen voor een groep van 15 kinderen. Dat is gewoon onveilig en onmenselijk. Kinderopvang moet dringend bovenaan de agenda van de Vlaamse regering komen te staan, want het is vijf na twaalf.”