Heidi De Pauw: 'Hoofdstad onwaardig dat kinderen op straat moeten slapen'

Naar aanleiding van de dag van de mensenrechten was Heidi De Pauw, CEO van Child Focus, dinsdagmiddag te gast in A la carte. Met BRUZZ had ze het over weglopers, verdwijningen, straatkinderen en seksueel misbruik.

De criminologe van opleiding blikte terug op 30 jaar kinderrechten en 20 jaar Child Focus. In 1989 ondertekende België als een van de eersten het verdrag inzake de rechten van het kind en in 1998 werd Child Focus opgericht, twee jaar na de zaak Dutroux. Toch is er nog veel werk aan de winkel, zo benadrukt de CEO. “We kunnen ons vragen stellen over hoe het vandaag met die kinderrechten in de praktijk gesteld is. We hebben het gevoel dat die niet voor alle kinderen gelijk worden toegepast. Dat baart ons zorgen”.

“Grootsteden zoals Brussel en Antwerpen rapporteren doorgaans meer verdwijningen van kinderen", zo gaat ze verder. "Vorig jaar waren dat er 1800. Het merendeel betreft weglopers van huis of van de voorzieningen waar ze geplaatst zijn. Deze zaken krijgen niet dezelfde aandacht als verdwijningen”.

“Brusselse kinderen lopen het meeste gevaar in hun eigen omgeving, meestal kent een slachtoffer van seksueel misbruik de dader. In dat opzicht is onze vrees voor onbekenden nog een weerslag van de zaak Dutroux. Criminele ontvoeringen door onbekende derden is een absolute minderheid, slechts één procent”, benadrukt de CEO.

Bedelende straatkinderen

"Straatkinderen zijn heel zichtbaar in Brussel. Hier is sprake van gedwongen bedelarij, waarbij een ouder, gemeenschap of criminele organisatie kinderen dwingt om te bedelen”.

Volgens De Pauw kan dit probleem aangepakt worden met een eenvoudige, maar harde maatregel, namelijk geen geld geven. “Zolang mensen blijven geld geven houden we de criminele organisatie erachter in stand. Het is een hoofdstad onwaardig dat kinderen op straat moeten slapen.”

Recent berichtte Knack over lijmsnuivende straatkinderen aan het Zuidstation. “Deze jongeren zijn verslaafd aan lijm, medicijnen of benzine, maar je kan ze niet opsluiten want ze willen geen hulp", aldus de CEO. "Soms worden ze opgepakt door de politie en in een voorziening geplaatst, maar daar lopen ze snel uit weg. Dit fenomeen van cityhoppers (jongeren die tussen verschillende Europese steden rondhangen) kennen we al een paar jaar.”

Een pasklare oplossing voor de problematiek heeft De Pauw niet. “Er is een aanklampende aanpak nodig, maar dit is zeer moeilijk, omdat ze geen hulp willen. We moeten hen blijven benaderen en hulpverlening zeer laagdrempelig maken”.

Kinderen van IS-strijders

Verder is de CEO van Child Focus gekend omwille van haar pleidooi om kinderen van Belgische Syriëstrijders terug te halen, waarvoor ze een debat met menig tegenstander niet uit de weg gaat. “In oktober 2018 en juni 2019 zijn we naar de kampen getrokken: Momenteel zijn er 60 kinderen gelokaliseerd, voornamelijk uit Brussel, Vilvoorde en Antwerpen en allemaal onder de acht jaar. Dit zijn kinderen van Belgische ouders: die we moéten terughalen”.

“Het is belangrijk dat zij die de publieke opinie sturen, weten dat er een plan is voor deze kinderen wanneer ze terugkomen. Degenen die weer in België zijn, stellen het goed: ze gaan naar school en worden heel nauw opgevolgd, onder meer door pleegzorg. Een jeugdrechter beslist op basis van sociaal en politioneel onderzoek waar ze geplaatst worden, meestal is dit bij de familie. Kinderen dragen geen enkele verantwoordelijkheid voor de daden van hun ouders”, vat De Pauw het beknopt samen.

In 2020 zal Child Focus zich hoofdzakelijk richten op de strijd tegen seksuele uitbuiting, met name de tienerpooierproblematiek, evenals sensibilisering rond de veiligheidsrisico’s bij het gebruik van digitale media.