Laden is lijden: het eeuwige rondjes rijden van de elektrische autobezitter

Acht elektrische laadpalen moest Brusselaar Bruno Spriet afgelopen maandag aandoen voor hij een vrij laadpunt vond. “Helaas niet vanwege de massa elektrische auto’s die overal stond op te laden, wel omdat de laadplaatsen nog altijd geen grondmarkering en verkeersbord hebben, ofwel omdat foutparkeerders er geparkeerd staan.” BRUZZ ging mee op zoek naar een vrije laadplek.

Na het avondeten en het instoppen van zijn kinderen trok Bruno Spriet maandagavond op zoek naar een laadpaal om zijn hybride auto elektrisch op te laden. In een straal van een half uur wandelen staan er wel een stuk of tien, maar de Schaarbekenaar wist dat het een tijd kan duren voor hij een plaats vindt om de auto op te kunnen laden.

“Er zijn de laatste maanden een heel aantal laadpalen bijgekomen en op zich is dat uiteraard goed nieuws”, zegt hij vrijdag aan BRUZZ. “Je ziet de vooruitgang. Des te frustrerender is het dan dat die paal er is én werkt, maar je hem toch niet kunt gebruiken.”

De helft van de laadpalen in zijn buurt heeft immers nog geen verkeersbord en groene grondmarkering, waardoor de parkeerplaatsen rond de laadpaal 's avonds meestal al bezet zijn. Niet door opladende elektrische wagens, maar door geparkeerde buren met een brandstofmotor. In de apps voor bezitters van elektrische wagens is dat niet te zien, en staat het laadpunt aangeduid als ‘vrij’. “Op de laadpunten die wel goed aangeduid zijn, staan dan weer vaak foutparkeerders”, zegt Spriet.

“Tegelijk groeit de vraag alleen maar, omdat steeds meer mensen bijvoorbeeld als bedrijfswagen voor een hybride of zelfs volledig elektrisch model kiezen (vanaf 2026 zijn enkel nog elektrische bedrijfswagens fiscaal aftrekbaar, en tegen 2029 wil de helft van de Belgen een elektrische auto hebben, blijkt uit een BNP Paribas Fortis-enquête, red.) Dus de oplaadplekken waar op zich dan wél plaats is, worden vaak bezet door andere auto’s die opgeladen worden.”

Gevolg: maandagavond moest Spriet ácht laadpalen aandoen voor hij een vrije oplaadplek vond. Op vier plaatsen was het laadpunt niet afgebakend en aangeduid met een verkeersbord, en stonden er dus anderen, aan twee laadpalen stonden foutparkeerders, en nog een andere laadpaal was bezet door twee opladende auto’s. Aan een laadpunt op de Louis Bertrandlaan vond hij uiteindelijk een plek. Al bij al nam de zoektocht en wandeling te voet terug een uur in beslag. “Drie tot vier keer per week moeten wij de batterij herladen. Natuurlijk duurt het niet elke keer even lang, maar dat kost me elke keer toch een half uur tot een uur.”

Idealisme

Spriet en zijn vrouw delen hun hybride auto om mee naar het werk te rijden. Daar kunnen ze niet opladen, en ze hebben zelf ook geen garage. Een oplaadpaal voor de deur aanvragen kan niet, omdat dat enkel voor puur elektrische wagens is toegestaan.

“Ik geniet op zich ook wel van zo’n avondwandeling, als ik maar naar één plaats moet gaan en daar dan ook plaats heb. Ik ben zo idealistisch dat ik hier elke keer tijd instop, maar lang niet iedereen doet dat. Een vriend van me bekende gisteren dat hij niet zo rond wil toeren, en dus maar op benzine rijdt. Zo zorgt de situatie ironisch genoeg voor meer vervuiling, want een hybride auto die op benzine rijdt heeft een hoger verbruik doordat die een zware batterij meezeult.”

Een rondwandeling in de Schaarbeekse buurt waar Spriet woont en een vergelijking met de netwerkkaart op Charge Brussels leert dat de werkende laadpalen zonder bewegwijzering en laadvakken op die kaart in het blauw staan aangeduid, als ‘pending install date’.

De palen werken nochtans en staan er sinds midden of eind september, zo ook op de Hendrik Consciencelaan in Evere waar we eveneens een verweesde laadpaal zonder parkeervakken aantreffen. Een laadpaal op de Belgicalaan in Molenbeek staat er zelfs al sinds december 2020, zonder duidelijke wegmarkering en verkeersbord.

Hoe zit dat juist? Ook bij de betrokken woordvoerders weet niemand het meteen, maar uiteindelijk blijkt Brussel Mobiliteit verantwoordelijk voor alle wegmarkeringen en verkeersborden rond laadpalen in het gewest.

“Er is veel achterstand qua signalisatie”, erkent woordvoerster Inge Paemen. “Wij besteden dat werk uit, en het afgelopen jaar was er enorm veel werk qua wegmarkeringen. De aannemer kon dat niet allemaal aan, en dus is er voorrang gegeven aan alle signalisatie rond verkeersveiligheidsprojecten. Fietspaden bijvoorbeeld, of signalisatie rond de zone 30."

"Daarnaast was er de laatste maanden wat meer slecht weer, bij regen kun je bijvoorbeeld geen wegmarkeringen aanbrengen. Er is begin volgend jaar wel een overleg gepland met de laadpalenleverancier, de aannemers en onze diensten, om te bekijken hoe we sneller op de bal kunnen spelen.”

Scancars herkennen probleem niet

Als de laadpaal er staat én er ook de juiste signalisatie is aangebracht, zijn de eigenaars van elektrische of hybride auto’s nog niet zeker dat ze op zullen kunnen laden. Want zeker ’s avonds zijn er foutparkeerders die zich niets van de markeringen aantrekken en hun brandstofauto op een laadvak stallen. De elektrische laadpunten worden niet door de politie gecontroleerd, maar vallen onder de verantwoordelijkheid van de parkeerwachters.

“Operationeel is daar een issue omdat de scancars niet kunnen herkennen welke auto’s elektrisch zijn en welke niet, en of ze aan het opladen zijn of niet”, zegt Pieterjan Desmet, woordvoerder van mobiliteitsminister Van den Brandt (Groen). “De controles moeten dus door menselijke parkeerwachters gebeuren.”

Die kunnen geen auto’s takelen, wel retributies van 50 euro per stuk uitschrijven. In de tien gemeenten die lid zijn van Parking.Brussels zijn er evenwel maar vijf waar het parkeeragentschap de laadpunten effectief controleert, en dat nog maar sinds dit jaar. Het gaat om Schaarbeek, Evere, Vorst, Molenbeek en Koekelberg.

In de andere vijf gemeenten moeten het parkeerreglement of de handscanners nog aangepast worden. “In het derde trimester, in juli-augustus-september zijn zo bijvoorbeeld 1.234 controles verricht, en dat leverde maar 111 retributies op”, laat Parking.brussels weten.

Verdubbeling aantal laadpalen in 2022

Uitleg over het precieze aantal écht werkende publieke laadpalen kan Pieterjan Desmet niet geven: sinds midden oktober is het elektrische laadpalendossier, met uitzondering van die markeringen, overgeheveld naar milieuagentschap Leefmilieu Brussel.

“Laadpalen zijn geen oplossing voor het mobiliteitsprobleem, eerder voor luchtvervuiling”, verklaart Paemen van Brussel Mobiliteit die transfer. Momenteel zijn er ongeveer tweehonderd publieke laadpalen, en er kunnen sinds oktober geen nieuwe meer worden aangevraagd door particiulieren.

Bij Leefmilieu Brussel wordt verwezen naar de overgang naar Chargyclick door Sibelga. Die gaat het komende jaar tweehonderd extra laadpalen installeren, en zo het totale aantal verdubbelen. Zo zou 90 procent van de Brusselaars op minder dan 250 meter van zijn deur een laadpaal moeten krijgen. Het Gewest wil tegen 2035 11.000 publiek toegankelijke laadpalen geïnstalleerd hebben.

Bekijk hieronder nog de fotogalerij: