Op de fiets langs luchthavendorpjes

Humelgem, Wambeek of Lemmeken. Het zijn maar enkele gehuchtjes rond de luchthaven van Zaventem die een pittoreske tour de moeite waard maken. En voor een keer grommen de vliegtuigen niet. Corona oblige.

Drie vliegtuigen zagen we opstijgen in drie uur tijd, één ervan was een militair vliegtuig. Het is ongetwijfeld anders in volle zomervakantie, buiten coronatijd. De relatieve stilte maakt de fietstocht ook meteen heel aangenaam.

En toch. We fietsen veertig kilometer rond de luchthaven en kregen er maar een glimp van te zien. De dorpjes waar we langs fietsen zijn mooi in het landschap verzonken. We zagen dorpskernen in zandsteen, Romaanse kerkjes en onvermoede bossen en velden.

Starten doen we aan het station van Schaarbeek met als doel knooppunt 91 in Machelen. En dat levert al meteen een opzienbarend stukje Brussel op. We fietsen langs het Walckierspark en het Moeraske. Dat zijn natuurreservaten, maar zo zien ze er helemaal niet uit, zo klein en midden in de stad. Ze hebben veeleer iets van een stuk opgeschoten natuur, maar, zo weten we, ze zijn daarom niet minder rijk aan fauna en flora.

Onze weg gaat verder noordwaarts langs het lommerrijke Sint-Vincentiuspark, het Moervospad en dan de Verdunstraat. Dat moet één van de langste straten zijn van Brussel-Stad. Ondertussen passeren we nog de Tweedekkersstraat die ons herinnert aan het roemrijke luchtvaartverleden van Haren, waar zich de eerste luchthaven van België bevond.
De Verdunstraat leidt ons perfect door de wirwar van sporenbundels en verkeersknooppunten tot in Machelen.

We steken de Woluwelaan over en bereiken even later knooppunt 91. De kilometers die we nu trappen zijn niet geweldig, langs een drukke baan, maar dat verandert wanneer we in het Floordambos belanden. Een mooi stuk groen van 65 hectare, met veel bossen, poeltjes en velden. Het is een goeie plek voor een rustpauze in de koelte ver van de drukke stad. Kijk wel uit: de hele fietstocht lang zijn er weinig winkels, en zelfs weinig cafeetjes of eetgelegenheden. Goed plannen is dus de boodschap.

Ribaucourt

Onze tocht voert ons verder langs de Sint-Martinuskerk en het Ursulinenklooster in Melsbroek richting Perk. We passeren een villawijkje met keurige tuintjes om dan in het centrum van Perk een oude bekende tegen te komen: de graaf van Ribaucourt. Het oude adellijke Belgische geslacht vervulde in de negentiende eeuw een belangrijke politieke en diplomatieke rol in België en had ook in Molenbeek eigendommen. En zo gaf Ribaucourt zijn naam aan een Brusselse straat en metrostation.

Maar in Perk staat het enige echte kasteel van Ribaucourt. Het heeft mooie spitse torens, een omwalde tuin en erlangs staat een heuse kasteelboerderij. Het ligt net buiten het dorp. Jammer genoeg is het privéterrein en niet te bezichtigen. Je hebt op die plek wel een mooi zicht op het dorp, met in de voorgrond de koolzaadvelden en kwetterende boerenzwaluwen. Concertgangers kennen de plek misschien wel van het jaarlijkse Paradise City Festival.

We fietsen nu verder door velden, waar we onder meer kieviten zien opvliegen en komen aan in Steenokkerzeel. De fietstocht gaat langs de De Croix d'Heuchinlaan, maar wie wil kan even inslaan in de Decoutereaulaan om het kasteel van Ham te bewonderen, een imposante waterburcht met slotgracht uit de zestiende eeuw, jammer genoeg alleen open voor feesten en evenementen.
Niet veel verder komen we in Humelgem aan, een goed bewaarde dorpskom met boerderijen en huizen opgetrokken in plaatselijke zandsteen. Daar staat ook het negentiende-eeuws kasteel van de familie De Kerckhove d'Exaerde. Eromheen is een park met speeltuigen voor kinderen. De beschermde Sint-Catharinakerk gaat terug tot de tiende eeuw en aan de processieweg is in de stenen muur een sympathiek Mariakapelletje gebouwd.

Daarmee zitten meeste 'bezienswaardigheden' van deze fietstocht erop. Wie wil kan in het station van Kortenberg de trein nemen naar Brussel, maar wij willen al lang eens de F3 uittesten: de fietssnelweg van Leuven naar Brussel.

Een Waar feest

En dat is een waar feest: goed bewegwijzerd en veilig, en vooral: je kan hier wat snelheid halen. De fietssnelweg gaat langs velden en dorpskernen en volgt grotendeels de hst-lijn waar je geregeld met bruggetjes over gaat. De lawaaierige snelle treinen moet je er dus wel bij nemen.

We hadden een manke aansluiting verwacht aan het eind van de fietssnelweg in Brussel. Omdat de fietssnelwegen toch vooral een Vlaamse stempel dragen en we gehoord hadden dat de F3 nogal abrupt stopt. Maar dat valt reuze mee. Aan het kerkhof van Evere en Brussel takken we al snel op een van de gewestelijke fietsroutes van het Brussels Gewest.
We beslissen om naar het station van Schaarbeek te rijden via het zwembad Triton en het gemeentehuis van Evere, zodat we uiteindelijk, over Helmet, aan ons vertrekpunt kunnen uitkomen langs de riante Huart Hamoirlaan: royaal zoals het een stedeling betaamt. Met 45 kilometer in de benen vleien we ons neer op het terras van een van de stationscafés voor een frisse pint.

Volgende week gaan we met redacteur Sara De Sloover langs het water naar Mechelen