Wanneer pleinen parkings worden

Brussel is ermee bezaaid: pleinen en straten waar plots auto’s verschijnen terwijl er helemaal geen parking is. De politie knijpt vaak twee ogen dicht.

Vergelijk het met een bres in de dijk, met een broek die uit zijn naden barst of een badkuip die leegloopt. Feit is dat tal van pleinen en straten plots parking worden als de parkeerdruk in een wijk te hoog wordt. Stoepkanten, gele verbodslijnen en zelfs paaltjes of kettingen blijken daarbij vaak geen probleem.

Beelden zeggen daarbij vaak meer dan woorden. Neem nu de Hallepoort op de Kleine Ring. De wagens op de foto slaagden erin op het plein voor de historische stadspoort te raken ondanks joekels van rotsblokken en een dikke ketting. Wat blijkt? Aan de ketting die het perceel afsluit blijkt doodleuk een hangslot bevestigd. Iemand moet de ruimte dus regelmatig openstellen voor auto’s.

Een klassieker in Schaarbeek is het Helmetseplein. De auto’s zoeken er vaak de geel geschilderde rand op. Met een volledige kring van wildparkeerders wordt die verbodslijn onzichtbaar, zou dat de redenering zijn?

Lees verder onder het beeld.

In de Emile Feronstraat in Sint-Gillis spotten we dan weer een merkwaardige variatie op het thema. Op bijgaande foto is op het eerste gezicht niets aan de hand. Een gewone eenrichtingsstraat met voorbeeldig geparkeerde auto’s, toch? Welnee, in werkelijkheid is de straat hier een tweerichtingsstraat, met een dichtgeparkeerde rijstrook aan de linkerkant. Het gevolg: auto’s komen er om de haverklap nietsbegrijpend tegenover elkaar te staan. De situatie houdt er al maanden aan, de politie van de zone Zuid laat betijen.

Lees verder onder het beeld.

Het is een van de paradoxen van het wildparkeren. In nogal wat gevallen lijkt het een veiligere zet om de wagen te deponeren op een illegale plek dan op een parkeerplek zonder te betalen. De betalende parkeerplekken worden immers ijverig gecontroleerd door privébedrijven, terwijl wildparkeerders niet meteen bovenaan het prioriteitenlijstje staan van de Brusselse agenten.

We trekken verder. Zelfs in het centrum worden regelmatig auto’s op pleinen gesignaleerd. Recent nog op de Vismet (geen foto) en het Sint-Katelijneplein. Enkele jaren geleden bleken de parkeerders in kwestie er zelfs over een sleutel te beschikken om de paaltjes te neutraliseren.

Lees verder onder het beeld.

Een klassieker in het genre is het gemeenteplein in Molenbeek. Dat werd enkele jaren geleden opnieuw aangelegd als ‘shared space’. Een mooie ingerichte ruimte, die op tal van momenten vooral geshared wordt onder autobestuurders. Het Molenbeekse schepencollege kijkt op het plein vanuit het aanpalende gemeentehuis en het politiecommissariaat is letterlijk op een steenworp, maar de parkeerdrang blijkt op vele dagen toch te groot.

Lees verder onder het beeld.

In de noordoostwijk is de Gutenbergsquare dan weer een vaste waarde. Je kan hier maar beter in de tweede rij van wildparkeerders staan. Wie vooraan staat, moet veel geduld hebben of het trottoir op.

Zelfs monumentele plekken blijven niet gespaard. Neem nu het Koningsplein: overal bordjes met parkeren verboden (onder meer rechts op de foto), maar zie ze daar staan: drie auto’s van dezelfde firma. Met de bonte beelden op de bestelwagens lijkt het wel een vorm van camouflageparkeren: ‘Niet beboeten, wij maken deel uit van de museumfaçade.’