Ze zien eruit als de Peppi en Kokki van de electro en hun klankcapriolen in kauwgomballenkleuren smaken naar The Jazz on Drugs. Welkom in het kinderlijke universum van Lander Gyselinck en Fulco Ottervanger. “BeraadGeslagen is ons verweer tegen volwassenheid.”
© Grégoire Verbeke
Lees ook: Brussels Jazz Weekend klaar voor slotavond: ‘Straatconcerten zorgen voor festivalsfeertje'
"He doet deugd om voor héél even niet de vreemde eend te zijn," zegt STUFF.-drummer Lander Gyselinck over de ‘hitnotering’ van ‘Isabellade’ in de Vlaamse top 50 van de Ultratop. Het liedje van BeraadGeslagen, het geflipte elektrojazzduo dat hij samen met De Beren Gieren-pianist en gelijkgestemde ziel Fulco Ottervanger al meer dan een decennium in kelders liet sudderen, kampeerde er een paar weken tussen de Jo Vally’s van deze wereld. “De grootste droom voor twee op hol geslagen freejazzers is toch een warme r&b-ballad maken die harten roert. Dat we dan nog naast Lindsays ‘Kleine prinses’ mogen staan, dat is voor ons adembenemend.”
Hadden jullie écht Isabelle A in gedachten?
Fulco Ottervanger: ‘Isabellade’ is geschreven voor haar stem, ja. Eerst kregen we een ja, dan een nee, dan weer een ja, en dan toch weer een nee. Grappig, want het liedje gaat ook over een onmogelijke liefde. Uiteindelijk heeft Charlotte Adigéry van WWWater het ingezongen.
Jullie mixen jazzy elektronica aan kitscherige tv-achtige tunes en scheve hiphopbeats. Was het een uitdaging om een reguliere popsong te schrijven?
Lander Gyselinck: Het meest exotische dat wij kunnen doen, is inderdaad een ballad schrijven die ‘af’ is en die ook goed spelen. Productioneel vond ik dat fakking moeilijk, veel moeilijker bijvoorbeeld dan een donkere rocktune bedenken. Ik vraag me wel af of het geen koude douche is, zo’n helder liedje tussen al dat bochtenwerk.
‘Isabellade’ is de enige song op het album met een echte stem en lyrics. Voor de rest moeten we het op Duizeldorp met computerstemmen en beeldrijke titels als ‘Wolkwerpen’ en ‘Grindbuffel’ doen. Hoe belangrijk is tekst voor jullie?
Ottervanger: Heel belangrijk. Zeker omdat we het Nederlands gebruiken. Met je eigen taal kan je goed knutselen, met opzet grammaticale fouten maken en zo. Ik zing ook heel graag, en dan kom je al snel bij tekst uit. (Grinnikt) Al zou ik ook wel pure klanken durven te zingen.
© Grégoire Verbeke
Op het podium vertel je doorgaans tussen de nummers door ook wat gekkigheden waar geen touw aan vast te knopen valt, Fulco. Dat schept een, euh, bijzonder universum.
Ottervanger: Haha, ja. Het ruikt een beetje naar spoonerisme. Dat is een soort stijlfiguur vernoemd naar William Spooner, een Britse professor uit het begin van de vorige eeuw. Hij wisselde altijd letters om, waardoor woorden een andere, vaak grappige of rare betekenis kregen. Hij deed dat niet met opzet, maar zijn studenten raakten er wel helemaal van in de war. Ik herken dat, want ik ben zelf ook niet zo’n heldere denker. Als ik dan dingen zeg, klinkt het vaak warrig.
Gyselinck: Onze beeldspraak komt voort uit onze gemeenschappelijke voorliefde voor Kees van Kooten en Wim de Bie, Jiskefet, Doctorandus P. en dat soort dingen. Van die taalgerichte VPRO-humor uit de jaren 1980 en ’90.
Uit zich dat ook in de muziek?
Ottervanger: Ja. Zeker in BeraadGeslagen. Omdat het een soort ‘hobbyigheid’ heeft.
Gyselinck: De muziek heeft iets luchtigs, iets naïefs. Er zit humor in, het is speels.
Ottervanger: BeraadGeslagen is een soort speelhoek voor baby’s. We zijn net een paar crèches gaan bezoeken (Ottervanger is net vader geworden, tz), dat zijn echte freaks!
Een speelhoek die jullie Duizeldorp noemen.
Ottervanger: ‘Duizeldorp’ is mijn Nederlandse vertaling van Düsseldorf, de stad waar Kraftwerk vandaan komt.
Gyselinck: Toen dat nummer nog een stukje improvisatie was, noemden we het ‘Kraftwerk’. Omdat het een soort van rechtlijnige beat was tussen de improvisatie.
Wie vertoeft er in Duizeldorp?
Ottervanger: Mensen achter rolluiken in huizen langs Vlaamse steenwegen. BeraadGeslagen is de soundtrack van die bitterzoete provinciale lelijkheid. Noem het lintjazz. Of stoepdisco. Of synthbebouwing. (Lacht)
Gyselinck: Dat typisch Belgische ervan vinden we fascinerend. Als je zoals wij in een stadscultuur leeft, wordt dat provinciale bijna een soort exotisme. Ik ben zelf opgegroeid in zo’n gemeente, in Heusden, vlak bij Gent. Zulke plekken hebben iets triests, maar ook iets moois. Ik ga vaak met de koersfiets rijden. Dan zie ik mensen op hun oprit zitten, kijken naar wie er voorbijkomt. Voor hen is dat een gebeurtenis, en dat vind ik wel mooi. Fulco en ik hebben ook vaak discussies over wat een burgerlijk leven is en hoe je het moet leiden.
BeraadGeslagen lijkt net dat: je verzetten tegen die grote boze buitenwereld waar volwassenen noodgedwongen in moeten vertoeven.
Gyselinck: Misschien wel, ja. Niet ouder willen worden, dát. Bij BeraadGeslagen kunnen we ons gedragen zoals we ons voelen, namelijk niet de leeftijd die we zijn. (Lacht)
Vind je het erg om de dertig voorbij te zijn?
Gyselinck: Ik zag onlangs mijn leeftijd in een artikel staan, en ik schrok daarvan. Ik denk vaak dat ik eindelijk eens een huis moet kopen en een serieus leven moet gaan leiden. Maar dat is moeilijk als je zoals ik een workaholic bent. Laat dat een goed excuus zijn om te vechten tegen dat volwassen leven.
Het mag niet te professioneel worden. Daar geven we al andere groepen voor.
Jullie zijn meer dan tien jaar onder de radar gebleven, maar met dit album en een ‘hit’ in de Ultratop wordt BeraadGeslagen wel Een Ding.
Gyselinck: (Blaast) Er was gewoon géén radar. Ik denk niet dat er iemand op ons zat te wachten. Nog altijd vinden we dat het niet te professioneel mag worden. Daar hebben we al andere groepen voor. Als iets heel belangrijk dreigt te worden, heb je de neiging om je aan te passen. Nu, we hebben natuurlijk wel een manager en zo. Die is héél goed in wat hij doet. Soms is dat problematisch. (Lacht)
Ottervanger: Het is eigen aan BeraadGeslagen dat het een beetje nozem is. Al blijft dat ook wel doen alsof. Ik heb eens een jaar lang op straat gespeeld in Italië. Maar mijn vader betaalde wel de kamer. Dat was nep, maar ook niet. Ik verdiende er geld mee, het was een hobby, maar ook niet.
Bij optredens staan jullie altijd opgesteld in het midden van de zaal, tegenover elkaar. Wat is de chemie tussen jullie beiden?
Gyselinck: Ik ben altijd geobsedeerd geweest door synths, ook al begrijp ik er nog steeds niet veel van. Ik heb een grote Mahavishnu Orchestra-periode gehad, in de jaren 1970 experimenteerden zij met monofonische synths en Minimoogs. Ik vond dat fris, een synth als leadinstrument. Toen ik de muziek van Fulco hoorde, vond ik dat supercool. Nu, onze flash is On the corner van Miles Davis, een plaat waarop Miles al wat elektronische elementen en rock verkende, maar nog geen fusion maakte. Maar waarop improvisatie belangrijk is, zoals bij ons.
Voor de modebewuste concertgangers tot slot: wat hebben jullie met tropenhemdjes?
Gyselinck: Iemand uit onze entourage dacht dat het de max zou zijn om op te treden in dezelfde outfits. Dat vonden we cool, en dus zijn we meteen naar de Think Twice gerend. Eigenlijk was dat gewoon een excuus om niet verder te moeten repeteren, denk ik. (Lacht) Maar nu je het zegt, we zouden eigenlijk wel een kostuumwissel kunnen doen.
> BeraadGeslagen. 16/12, 20.00, Ancienne Belgique
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.