Brusselse scholengroepen: ‘Trots op klimaatspijbelaars’

Zowel uit het katholieke als het gemeenschapsonderwijs in Brussel weerklinken begripvolle signalen over de jongerenacties voor het klimaat. “Zo moedig van hen. Elke school zou hierop in moeten spelen.”

“Spijbelen keur ik uiteraard niet goed,” zo begint Piet Vandermot, directeur van de katholieke scholengroep Sint-Goedele, die 4 middelbare scholen en 16 basisscholen omvat.

“Maar ik vind het geweldig dat die jongeren over hun toekomst nadenken. Zo moedig ook, om in een tijd waarin het individu primeert, de grotere problemen van de samenleving aan te kaarten. Elk initiatief dat het saamhorigheidsgevoel bevordert, kan ik alleen maar aanmoedigen.”

Vingertje

Eenzelfde bewondering leeft bij de GO! Scholengroep Brussel. “We zijn eigenlijk best wel trots dat het klimaatprotest in de schoot van de GO! scholen is ontstaan,” zegt woordvoerder Eddy Johnson. “Hiermee geven onze leerlingen blijk van burgerzin en kritisch denken, twee zaken die binnen het pedagogisch project van het GO! zeer hoog in het vaandel staan.”

“Dat hun actie constant het label ‘spijbelactie’ opgespeld krijgt, is jammer omdat daarmee een corrigerend vingertje geheven wordt. Mag dat wel? Terwijl op die manier totaal aan de essentie wordt voorbijgegaan. If you want to change something, you have to upset someone. Kritische jongeren zijn bijna per definitie rebels en dat hoort ook zo. Dat zorgt voor verandering en evolutie,” vervolgt Johnson.

Wat de spijbelreglementering betreft, blijft het GO! formeel: “Naast het begrip is er ook de administratieve werkelijkheid die ons verplicht om hen administratief als afwezig te registreren. En ook daarvan zijn de leerlingen zich heel bewust.”

Scholen mee op de kar

Voor Vandermot is de oplossing voor dat administratieve problemen anders heel duidelijk: “Elke school zou hier zelf op in moeten spelen, en zich er zeker niet tegen afzetten. Ik ben lang directeur geweest van het Sint-Guido-instituut: ik had er meteen een pedagogisch project van gemaakt, een projectweek, noem maar op. Dit verdient meer dan een paar weken op straat komen.”

En het argument dat spijbelen nodig is, om het initiatief de nodige aandacht te geven? “Het onderwijs is de bakermat van het kritisch denken. Als zo’n actie op school al niet meer kan, waar dan wel? Als wij hier geen antwoord op kunnen formuleren, wat zijn we dan aan het doen? We moeten dit debat samen met de scholen een plaats in de samenleving geven.”

“Voor alle duidelijkheid: dit is mijn persoonlijke mening,” besluit Vandermot. “Maar ik hoop dat alle directeurs van mijn scholengroep het gehoord hebben.”