De eerste schooldag in zeven portretten: 'Ik heb er vooral heel veel zin in'

De eerste schooldag: voor de ene de zoveelste in de rij, voor heel wat anderen het begin van iets helemaal anders. Zeven van hen vertellen over de kleine of grote stap die het nieuwe schooljaar voor hen bijzonder maakt.

Ria Juwet: 'Intussen ben ik deel van het schoolmeubilair'

Ik werk al mijn hele leven in het onderwijs. In 1982 begon ik als secretaresse, waarna ik al snel kon lesgeven in mijn vakken Nederlands, Engels en PAV. Toen in 2002 het GOK-decreet (Gelijke onderwijskansen, red.) werd ingevoerd, combineerde ik een deeltijdse lesopdracht met een job als GOK-coördinator. Dat bleek niet houdbaar en ik werd fulltime leerlingenbegeleider. Vanuit die functie ben ik doorgegroeid tot pedagogisch coördinator, dat doe ik al vijftiental jaar. Na tweeënveertig jaar in deze school ben ik deel van het schoolmeubilair.”

“Het dringt nog niet helemaal tot me door dat dit de laatste keer wordt voor ongeveer alles, het geeft een dubbel gevoel. Het sociale contact en de sfeer zal ik zeker missen. Er wordt hard gewerkt in het onderwijs, maar tegelijk wordt er zoveel gelachen en plezier gemaakt. Ik vind het zalig dat er geen dag, zelfs geen uur, verveling op het programma staat."

“Ik zou nog drie jaar langer kunnen werken, maar de job verandert zeer snel. Er is de digitalisering en de leerlingen worden steeds veeleisender. Ik voel dat ik meer energie nodig heb om dat allemaal te behappen. Voor alles is een tijd, er zijn meer dingen in het leven dan werken. Toch vlieg ik er dit laatste jaar met evenveel enthousiasme en passie weer in.”

Elsa, Pippa en Wolvin: voor het eerst samen zonder begeleiding

Elsa en Pippa kennen elkaar al sinds de eerste kleuterklas, Wolvin werd deel van de vriendengroep in het tweede leerjaar. Ze kijken ernaar uit om eindelijk alleen naar school te mogen wandelen. Wie naar het zesde leerjaar gaat, hoeft niet meer mee te wandelen in 'de rij', een initiatief van de school waarbij de leerlingen onder begeleiding naar school gaan.

“In de rij naar school wandelen is traag en irritant," zegt Pippa. "Bovendien moet je er een kwartier op voorhand zijn. Elke keer je met de rij aan een zebrapad komt, wordt er 'stop' geroepen en moeten we wachten om over te mogen steken in groep. Dat zal nu veel vlotter gaan omdat we maar met drie zijn.”

“Ik ben niet bang om alleen naar school te wandelen, we moeten maar één keer de tramsporen oversteken en eigenlijk is dat niet eng," vertelt Wolvin. "Ik vind het vooral leuk dat we eindelijk alleen mogen wandelen. Vorig jaar was ik enkele keren te laat voor de rij en heb ik al alleen gewandeld, ik heb dus wel al wat ervaring.”

“Ik vertrek ‘s ochtends als eerste en bel dan aan bij Pippa, samen wandelen we naar Wolvin, die het dichtst bij school woont," zegt Elsa. "We hebben tijdens de vakantie al eens uitgetest hoelang het duurt om naar school te wandelen. Het is een kwartiertje wandelen van bij mij thuis en tien minuten van bij Wolvin.”
Wolvin: “Mijn papa maakt zich geen zorgen, hij weet dat ik dit kan, mama is een beetje ongeruster.”
Pippa: “Ik neem af en toe met mijn oudere zus de metro en de trein in Brussel en heb wel al wat geleerd om alleen op pad te gaan.”
Wolvin: “Ik vind het belangrijk om zelfstandig te leren te zijn, na dit schooljaar gaan we naar het eerste middelbaar, dit is al een goede oefening.”
Elsa: “Ik denk nog niet veel na over het middelbaar. Ik heb vooral superveel zin in dit schooljaar en dan vooral in onze openluchtklas in Brugge. Dit jaar hebben we zelfs een meester in plaats van een juffrouw, dat is nog maar de tweede keer ooit.”
In koor: “Keitof!”

Fanny Merckx en Dario Degros: 'Voortaan met meerdere leerkrachten tegelijk voor de klas'

We zijn samen afgestudeerd, liepen allebei stage in Koekelberg en komen nu in hetzelfde klaslokaal terecht," zeggen Fanny Merckx en Dario Degros. "Een van de voordelen is dat we samen kunnen werken om de lespakketten op te stellen en de administratie te verwerken. Daarnaast heb je steeds een dichte collega bij wie je terechtkan voor feedback en ondersteuning.”

“Deze manier van lesgeven is compleet anders dan het klassieke systeem waaruit ik zelf kom,” zegt Merckx. “In deze vernieuwde visie wordt vertrokken vanuit het driesporenmodel, waarbij je les geeft in drie leerstrategieën. We gaan met drie leerkrachten aan de slag in één leerruimte, elke leerkracht neemt een niveau voor zijn rekening. Er is de groep die extra begeleiding nodig heeft, de middenmoot en de groep die zelfstandig kan werken.”

“Ook het klaslokaal ziet er niet klassiek uit,” vult Degros aan. “Het is een grote ruimte met lockers en valse muren die de klas in drie delen verdeelt. Per vak kunnen de leerlingen hun leerstrategie kiezen: wie bij wiskunde bijvoorbeeld in de zelfstandige groep zit, kan bij een ander vak kiezen voor meer begeleiding. Regelmatig zitten de leerkrachten samen met de leerlingen om hen te mentoren in de niveaukeuze die ze maken. Ik heb erg bewust voor dit project gekozen."Merckx geeft toe dat ze even getwijfeld heeft. “Maar na mijn stage was ik overtuigd. Go! Atheneum Campus Comenius is bovendien een jonge school, het is fijn dat we hier onze stempel kunnen drukken.”

Elcke Vercruysse: 'De sociale dynamiek op een school is anders dan in een privébedrijf'

Na twintig jaar in het communicatievak was de tijd rijp voor een andere uitdaging. Ik bespeurde een zekere opwinding bij het idee om naar het onderwijs over te stappen. Ik heb bewust gekozen voor het GO! Meertalig Atheneum in Woluwe, en voor de gloednieuwe richting Taal en Communicatie, waar ik de vakken Taallabo en Nederlands op mij neem. Daarnaast zal ik communicatiewetenschappen geven in de richting Moderne Talen en Nederlands aan de anderstalige leerlingen. Met mijn achtergrond voelt dit toch wat vertrouwd: ik weet hoe belangrijk het is om verschillende talen vlot te kunnen combineren.”

“De start van het schooljaar ervaar ik als een echte eerste september; ik heb kriebels in de buik, zoals vroeger. De sociale dynamiek zal helemaal anders zijn dan wat ik gewoon ben uit de privésector.”

“Als leerkracht wil ik ook waarden overdragen. De wereld is steeds in verandering en wij voeden jonge mensen op die in de toekomst actief zullen zijn. Communicatiedepartementen experimenteren volop met ChatGPT en hoe daarmee om te gaan. Dat ik op een educatieve manier kan werken met nieuwe technologie, vind ik daarom een echte meerwaarde. Dat motiveert mij als mens.”