Schooldirectrice Kristel Derdelinckx: ‘Ik ben enorm moe van al het schakelen’

Lesgeven was door de vele coronabesmettingen bij kinderen en hun leerkrachten dit schooljaar anders dan normaal. Dat had ook invloed op het werk van schooldirectrice Kristel Derdelinckx. “Ik moest leren om los te laten.”

Cadeaus voor het schoolpersoneel, geschonken door onze ouderraad,” zegt directrice Kristel Derdelinckx (51) meteen bij onze begroeting in haar bureau, wijzend op een tafel die bezaaid is met feestelijke pakjes. “Nog geen idee wat er in zit, we zullen ze later met het hele team openen. Het zal ons allemaal deugd doen.”

Al 22 jaar is Derdelinckx directrice van basisschool De Bloeiende Kerselaar in Watermaal-Bosvoorde, deel van GO! Scholengroep Brussel. Ervaring zat dus, maar ook bij haar hakte het voorbije jaar er serieus in.

“Tijdens het jaar heb ik geen tijd gehad om er veel bij stil te staan, maar nu realiseer ik me wat een rollercoaster het geweest is. Ik ben enorm moe van al het schakelen. Telkens reorganiseren, communiceren, achter deadlines aanhollen … Ik heb moeten aanvaarden dat sommige deadlines rond reguliere werking onhaalbaar waren als ik de school draaiende wou houden. Uitstel vragen past nochtans helemaal niet bij mijn karakter (lacht). Ik heb moeten leren loslaten en strikte prioriteiten stellen.”

Wat stond er op het programma in de week voor de vakantie, waarin u noodgedwongen de school moest sluiten? Een week die d weleens ‘uitbolweek’ genoemd wordt?
Kristel Derdelinckx: (Zucht) Men denkt vaak dat scholen de week voor de kerstvakantie niet veel meer aanbieden, maar dat klopt niet. Er vallen vier volledige lesdagen weg.

Gisteren sprak ik met een juf die bijna aan het wenen was omdat haar buren haar hadden gezegd dat ze wel blij moest zijn met haar ‘extra vakantieweek’. Onze leerkrachten komen naar school voor zaken waar ze tijdens het jaar geen tijd voor hadden, omdat ze geen lesvrije momenten hadden, zoals klassen opruimen. Ikzelf zal onder meer bezig zijn met sollicitaties.

Hoe moeilijk waren de laatste weken, met de vele coronabesmettingen bij schoolpersoneel en kinderen?
Derdelinckx: Dat is geen verhaal van de laatste weken, we zijn daar vanaf 1 september non-stop mee geconfronteerd. De derde week van het schooljaar was meer dan een derde van de personeelsleden afwezig. Dan is het puzzelen en loopt de werkdruk voor de overblijvers enorm op. De communicatie rond besmettingen, onder meer met ouders, slorpt ook heel wat energie op. Er is natuurlijk ook niet-coronagerelateerde uitval bij het personeel, door ziekte, ingrepen … Ook merk ik signalen van burn-outs.Wij hebben nog geluk gehad met de besmettingen bij kinderen. We hebben maar één kleuterklas moeten sluiten, voor drie dagen. Ook onze naschoolse opvang hebben we maar één keer drie dagen moeten sluiten.

Er zijn wel kinderen in de lagereschoolklassen die twee weken aan een stuk thuis zijn geweest, door besmettingen bij de ouders. Een paar leerlingen zijn dit schooljaar in totaal een maand afwezig geweest. We houden dan goed contact via onlineplatformen, maar via digitale weg kun je geen schouderklopje geven of een kind helpen om zich beter te concentreren. Bij hun terugkeer bieden we meteen extra ondersteuning om achterstand te voorkomen.

Er is veel discussie over de verplichte mondmaskers vanaf het eerste leerjaar. Hoe ervaart u dit in de realiteit?
Derdelinckx: Ik heb ook verschillende reacties gekregen van ouders die er principieel tegen waren. En sommige kindjes kregen in het begin al snel hoofdpijn van de maskers. We hebben ingegrepen door na ieder half lesuur een pauze in te lassen, de ramen wijd open te zetten en hen ademhalingsoefeningen zonder masker te laten doen. We benadrukken dat ze buiten zeker het mondmasker niet mogen dragen. En dat verloopt goed. Zeker de kleinsten zijn er zelfs trots op dat ze nu ook een masker mogen dragen (lacht).

U had het daarstraks over puzzelwerk om iedere dag voldoende personeel op school te hebben. Dat is iets waar u helaas al langer ervaring mee hebt, veronderstel ik, door het lerarentekort?
Derdelinckx: Jammer genoeg wel. De laatste vijf jaar is telkens ongeveer een vijfde van het team nieuw op onze school bij de start van het schooljaar, waardoor je telkens weer veel tijd en energie moet besteden aan aanvangsbegeleiding. Je moet dikwijls creatief zijn. In ons kleuter­onderwijs werkt bijvoorbeeld een psychologe als ondersteuner en staan er kinderverzorgsters voor de klas. Kleuterjuffen zijn moeilijk te vinden.Door de pandemie zijn er ook behoorlijk wat leerkrachten uit Vlaanderen die beslissen om dichter bij huis te werken en niet meer iedere dag naar Brussel te pendelen. Zo hebben we leraren verloren.

Vlaanderen kondigde nieuwe plannen aan om het lerarenberoep aantrekkelijker te maken. Ziet u zelf concrete maatregelen die een verschil kunnen maken in Brussel?
Derdelinckx: Het is geen persoonlijke mening, maar uit een enquête van onze Brusselse scholengroep kwam naar voren dat leraren financiële vergoedingen vragen rond bijvoorbeeld transport. Naar de school komen is nog moeilijker geworden, omdat we door corona carpoolen afraden, en dat brengt extra benzinekosten met zich mee.

Het Franstalige net kondigde dan weer een nieuwe vakantieregeling aan, met een kortere zomervakantie maar langere herfst- en krokusvakanties. Een goed idee?
Derdelinckx: Ik zie er zeker voordelen in voor het leerproces van de kinderen. Het zou bijvoorbeeld positief zijn om kinderen in de zomer sneller weer Nederlands te laten spreken bij ons, want velen spreken thuis een andere taal. Wat het personeel betreft, is het mijn ervaring dat een week herfst- en krokusvakantie vaak te kort is om mentaal op adem te komen en aansluitend weer aan de voorbereidingen te beginnen voor de komende periode. Ik hoop wel dat de beide onderwijsnetten eenzelfde regeling zullen hanteren, want anders zal dat bij heel wat ouders in Brussel, die te maken krijgen met beide netten leiden tot problemen.

Wat zijn tot slot uw wensen voor 2022?
Derdelinckx: Ik hoop dat we allemaal meer rust krijgen, dat we niet weer telkens alles moeten omgooien. Zodat we meer tijd hebben voor wat er echt toe doet, in mijn geval mijn leerlingen en personeel aanmoedigen. Wat het Brussels onderwijs betreft, ben ik ook blij met alle investeringen in infrastructuur. Sommigen noemen ze nutteloos, omdat we zogezegd toch geen bijkomend personeel zullen vinden. Maar we moeten blijven groeien, want de bevolking groeit ook. En moderne infrastructuur is een troef om nieuwe leerkrachten aan te trekken.