Twee scholen, één speelplaats: 'Mijn vriendjes zijn hier'

“Men maakt een issue van iets wat geen issue zou moeten zijn.” Directeur van basisschool Het Paviljoen Sven Moens begrijpt de commotie niet die begin dit jaar is ontstaan over zijn school in Schaarbeek. De speelplaats wordt er gedeeld met de Franstalige school Magritte. Aanvankelijk zou de speelplaats gescheiden worden, vorige week beslisten de directeurs anders. Gisteren opende de school voor de eerste keer de deuren.

Twintig voor één. Het is extra druk op de eerste schooldag. Uit de refter klinkt luid kabaal, terwijl directeur Sven Moens druk heen en weer loopt, kindjes begeleidt, en af en toe nog een telefoontje beantwoordt. “Het is nog een beetje zoeken”, zegt hij vanop zijn bureau met zicht op de speelplaats. Die speelplaats is door hekjes ingedeeld in verschillende zones. Aan de overkant bevindt zich de Franstalige basisschool Magritte.

Even later stormen de kinderen naar buiten. Die van de lagere school krijgen een zone, de kleuters krijgen een ander deel van de speelplaats, waartoe ook een speeltuintje met een glijbaan behoort. De twee zones grenzen aan de gebouwen van de Nederlandstalige school. Verder gaan de kinderen nog niet, al zijn de hekken open.

‘Mijn vrienden zijn hier’

Een kwartier later gaan ook de kleuters van Magritte naar buiten. Op het speeltuintje mogen ze, maar verder gaan ook zij niet. Het hekje dat de kinderen van Magritte en Het Paviljoen scheidt, is open. Maar een Franstalige kleuterjuf staat in de weg en zorgt er zo voor dat de twee groepen min of meer gescheiden blijven. Voor de kinderen lijkt het allemaal niet zo belangrijk te zijn, gewoon spelen is dat wel.

“Ik ben blij dat ik terug naar school mag”, zegt de vijfjarige Noah. Hij speelt met zijn eigen klasgenootjes van Het Paviljoen, terwijl hij naar de kindjes aan de andere kant van het hek kijkt. “Ik ben wel benieuwd naar hen.” Maar of hij ook met de kinderen van Magritte wil spelen, weet hij nog niet.

(lees verder onder de fotoreeks)

“Vanochtend heb ik gehuild, maar nu gaat het beter”, vertelt Noahs klasgenoot Amina al glimlachend in het Frans. Ook zij trekt zich weinig aan van de kleuters van Magritte. “Mijn vrienden en vriendinnen zijn hier”, terwijl ze naar het speeltuintje en de “Nederlandstalige kant” van het hek wijst. “Daar zijn mijn vriendjes niet”, wijst ze in de richting van Magritte.

Ondertussen kijken de kleuterjuffen in het rond, want op het speeltoestel spelen de kinderen eventjes wel door elkaar. Het is niet altijd duidelijk welk kind tot welke school behoort.

‘Issue’

Verder blijven de kinderen voorlopig dus min of meer apart spelen. “We zoeken nog een beetje naar een manier om dit organisatorisch werkbaar te maken”, klinkt het bij Moens. Aan de Nederlandstalige kant zijn er immers 250 nieuwe kinderen bij gekomen, waarvan de helft van basisschool De Kriek, die tijdelijk onderdak vindt in de nieuwbouw van Het Paviljoen. “We willen eerst weten welke kinderen van ons zijn.”

De twee scholen hebben speeltijd op verschillende tijdstippen, behalve tijdens de middagpauze. Alleen dan overlapt de speeltijd van de kleuters van Magritte voor een deel met die van Het Paviljoen en kunnen ze – als ze willen – samenspelen op het speeltuintje. “Het is de bedoeling dat we gedurende een maand uittesten wat werkt en wat niet”, zegt Moens.

Met een taalbeleid heeft dit dus niets te maken. “We moeten streven naar Nederlands als bindtaal”, aldus de directeur, “maar de meeste van onze kinderen zijn meertalig en hebben vaak Frans als omgangstaal. Men maakt een issue van iets wat geen issue zou moeten zijn”, besluit hij.

Met de kleuters of juffen van de Franstalige school praten, is overigens niet mogelijk. “Magritte wil voorlopig uit de pers blijven”, liet Schaarbeeks schepen van Onderwijs Adelheid Byttebier (Groen) weten.