Alain Maskens: 'Brussel kan zelf beslissen over fusie'

De negentien gemeenten omvormen tot één grote stad, met alle typische bevoegdheden van een gemeente zou komaf maken met heel veel problemen, argumenteert Maskens. In de eerste plaats met de politieke spelletjes. “De gemeenten hebben verschillende meerderheden die elkaar tegenwerken. Met één burgemeester wordt het mogelijk om een coherent en harmonieus beleid te voeren. Het houdt geen steek dat strategische sites zoals de Heizel of het Ter Kamerenbos in handen zijn van één gemeente die geen rekening houdt met de situatie net over de grens.”

De gemeenten samensmelten opent de deur voor één politiezone (een beslissing die wel afhangt van de federale regering) en betekent automatisch één OCMW. “Dat zal mensen beter kunnen opvolgen als ze verhuizen. We maken ook komaf met de fiscale concurrentie en zorgen voor meer solidariteit tussen alle Brusselaars. Als inwoner van Sint-Lambrechts-Woluwe vind ik het niet meer dan logisch dat er geld gaat naar de gemeentescholen van Molenbeek. Daar zijn de noden groter.”

Om te vermijden dat het nieuwe stadsbestuur te ver van de burger staat, kunnen de oude gemeenten districten worden, met lokale bevoegdheden. “Ook de oude deelgemeenten van Brussel-Stad worden best districten. De inwo­ners van Laken, Neder-­Over-Heembeek en Haren zullen dan meer te zeggen hebben dan vandaag.”

Buitenlands voorbeeld

De vraag is of er dan geen nieuwe concurrentie dreigt tussen de nieuwe, grote stad en het gewest. “Buitenlandse voorbeelden tonen aan dat het model kan werken,” zegt Maskens. “Berlijn is tegelijk een stad, maar ook een deelstaat (Land) van Duitsland. Hetzelfde met Wenen in Oostenrijk. Ook Parijs is behalve een stad met één burgemeester ook een departement met een préfet de police. Het zal werken als de bevoegdheden complementair zijn en duidelijk afgebakend. Zodra de fusie gestemd is, kunnen we de tijd nemen om het juiste evenwicht te vinden. Voor sommige zaken zal er geen discussie zijn. Economie bijvoorbeeld is duidelijk een gewestmaterie. Voor andere zoals netheid en mobiliteit moeten we duidelijke afspraken maken en dan kan iedereen zich honderd procent inzetten voor zijn bevoegdheid. Beide entiteiten kunnen dan verder naar elkaar toegroeien. Dezelfde persoon zou burgemeester en minister-president kunnen zijn.”

Daarnaast zijn er ook de belangen van de Nederlandstaligen. Die zijn verankerd in het tweetalige gewest, maar veel minder veilig in de gemeenten. Maskens ziet hier evenwel geen probleem. “De taalwetten blijven van kracht en het gewest kan zijn rol blijven spelen, we raken niet aan de gewaarborgde Nederlandstalige vertegenwoordiging. De regering van het gewest is paritair en oefent haar voogdij uit over de gemeente. Daarnaast biedt de fusie een oplossing voor de vele niet-Belgen die in de stad wonen en meer zeggenschap vragen. Zij zullen gewoon kunnen stemmen bij de verkiezingen van de nieuwe, eengemaakte gemeenteraad.”