Edito: Brusselaar zijn, is dat niet vooral een beetje van alles zijn?

Het BRUZZ-magazine van 26 maart 2019 is voor een groot deel samengesteld door Zwangere Guy. Hij is in korte tijd een fenomeen geworden. Een rapper, een Brusselse rapper, die een nieuw album heeft uitgebracht met de duidelijke titel Wie is Guy?

Vrijdag was het drie jaar geleden dat de aanslagen op Zaventem en in metrostation Maalbeek ons leven door elkaar schudden. In de nasleep ervan was er dat vreemde gevoel van verbonden te zijn. En plots dook ook de vraag op: “Wie zijn we nu, wij Brusselaars?”

Laat het nu net dat zijn waar Gorik, al dan niet bewust, een antwoord op geeft. Hij heeft de Brusselse jongeren iets gegeven wat ze al een tijdje zochten: noem het een eigen gezicht, een eigen stem.

De ketten herkennen zich in Zwangere Guy en bij uitbreiding in heel die generatie Brusselse muzikanten die de Brusselse muziekscene tegenwoordig bepaalt. Ze groeien op in een soms chaotisch Brussel, zichzelf een weg banend in het leven, een weg die niet altijd zo rechtlijnig loopt als zou worden verwacht.

Uiteraard duiken de clichés van het genre op in hun clips en teksten. Het scabreuze, de joints. Maar er is meer. De eerste keer dat je de single 'Gorik Pt. 1' beluistert, is dat een slag in je gezicht. Geen patser-epos, maar rauw, uit het leven gegrepen. Het relaas van zijn eigen jeugd. Hard, maar vooral echt.

Grofgebekt, maar de taal van de straat hanterend: een mengvorm van Nederlands, Frans en tig andere talen. Als ze elkaar maar verstaan én begrijpen.

Zwangere Guy staat in het midden van het leven, en in het midden van Brussel. Dat blijkt ook uit de insteken die hij ons meegaf. Hij zette ons op het spoor van verschillende jonge artiesten, mensen zoals Umi, Frederik Willem Daem, Yaqine Hamzaoui die net als hij binnen hun domein aan de weg timmeren.

Maar hij zette ons ook aan om psychiater Dirk De Wachter te interviewen over leven in de grootstad of op zoek te gaan naar de legendarische opnamestudio’s in onze hoofdstad.