We schrijven 14 juni 2001. Het Staatsblad publiceert een extra dik nummer. Het Gewestelijk Bestemmingsplan (GBP) is wet geworden. Alle percelen in heel Brussel hebben een bestemming gekregen. Aan dat werk ging jaren studiewerk vooraf. Stevig gelobby ook. De donkerblauwe staatssecretaris voor Stedenbouw Willem Draps moest dat allemaal in goede banen leiden.
© Saskia Vanderstichele
| Steven Van Garsse, senior writer BRUZZ.
Opinie
Edito: 'Geef de Brusselaar groen en ruimte'
Lees ook: Brussel versteent en snakt naar groen
Vandaag wordt meer dan ooit duidelijk hoe ongemeen belangrijk dat plan is geweest. Voor de ruimtelijke planning in het Brussels Gewest, maar vooral voor de toekomst van de stad.
Er wordt vandaag gevochten voor de laatste stukjes groen in de stad. Door buurtbewoners die er hun hart aan ophalen. Maar ook door vastgoedpromotoren, die, met het GBP in de hand, zo goed als altijd hun zin krijgen. Ze hebben in 2001 juridische zekerheid gekregen over wat er met de percelen mag gebeuren. En als ze kunnen bouwen, kan het Brussels Gewest hen dat moeilijk verbieden.
Het gaat daarbij overigens niet alleen om privépromotoren. Ook de overheid laat zich gelden in de verdere betonnering van de stad. Of het nu om verkavelingen in Heembeek gaat, aan het Kanaal of de Josaphatsite, of Donderberg. Gewest en gemeenten willen de bevolkingsgroei zo goed mogelijk opvangen.
“Het is tijd om in de stadsplanning structureel meer rekening te houden met het groen"
Dat is zeker een legitieme beleidskeuze. Wonen in Brussel is al een dure aangelegenheid. Met extra middenklassenwoningen en sociale woningen kan de verhitte vastgoedmarkt getemperd worden en kan ingezet worden op kwalitatief wonen.
Toch mag vandaag de vraag worden gesteld of Brussel niet op zijn limieten is gestoten. BRUZZ brengt vandaag uit dat er tussen 2003 en 2016 bijna 15 procent groen is weggeknaagd door al die bouwlust.
Om het nog scherper te stellen: per inwoner is het groen met maar liefst 28 procent geslonken. De bevolking is in die periode immers nog eens spectaculair gestegen.
Brussel kent tientallen mooie parken, een fantastisch Zoniënwoud, een heerlijke groene wandeling. Maar ook die raken zo langzaam aan gesatureerd.
Het blijft een catch 22. Brussel kan moeilijk anders dan verder verdichten: meer scholen, meer woningen. Ze zijn nodig. Maar of de bewoners er gelukkiger van worden, is nog maar de vraag.
Er zijn voldoende onderzoeken die vertellen hoe belangrijk groen is voor het welzijn van de stedeling. Om te sporten, om rust te vinden, voor de goede lucht.
Er is ook voldoende evidence dat het in een volgebouwde stad moeilijker is om de klimaatuitdagingen aan te gaan. Zowel voor de waterhuishouding, de beheersing van de hitte als de strijd tegen fijnstof is meer groen een conditio sine qua non.
Het is daarom tijd om in de stadsplanning structureel meer rekening te houden met het groen en elke Brusselaar te geven waar hij naar snakt: een bos, een park, een moestuin, kortom weer wat meer ruimte om te ademen.
Lees meer over: Brussel , Opinie , groene ruimte , stadsgroen , nieuwbouwprojecten
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.