Edito: laat de volgende gewestverkiezingen over mobiliteit gaan

Het is een schrijnende vaststelling. Brussel is voor zijn mobiliteit zo afhankelijk geworden van zijn tunnels dat een grondige renovatie, met een sluiting, volstrekt onmogelijk is. Tenminste, dat was wat jaren gedacht is.

Er kan van de huidige minister van Openbare Werken Pascal Smet (SP.A) veel gezegd worden, maar niet dat hij in dit dossier geen moed heeft getoond. De broodnodige renovatie van Leopold II is, as we speak, bezig. En het verkeersinfarct? Dat lijkt, volgens de eerste berichten, uit te blijven.

Daarmee is veel gezegd over de mobiliteit in de hoofdstad. Brussel is een autostad. Met dank aan Expo 58 en de golden sixties. En dat zal niet zo snel veranderen. Een radicale omslag zal er niet komen.

Maar de tunnelrenovatie toont ook aan dat alternatieven wél mogelijk zijn. De hoop is zelfs dat pendelaars én Brusselaars de alternatieven zullen smaken en de overstap zullen maken naar fiets, openbaar vervoer of telewerk.

Uiteindelijk zijn we allemaal gewoontedieren. Een tikkeltje lui nog op de koop toe. Misschien kan deze werf de pendelaars en Brusselaars doen beseffen dat het ook met minder auto kan.

Als we over een klein jaar de regering zullen evalueren, zullen we wellicht vaststellen dat er op het vlak van mobiliteit weinig is gebeurd. Dat er heel veel geld is gevloeid naar de automobiliteit. De renovatie van de tunnels zal zoveel geld en energie hebben opgeslorpt dat de kosten voor de aanleg van een nieuw fietspad erbij verbleken.

Dat is jammer en het strookt niet met het STOP-principe, met de broodnodige modal shift: prioriteit aan Stappen, Trappen en Openbaar vervoer, dan pas Personenwagens.

Maar aan de andere kant geeft dat ook kans om in een volgende legislatuur écht in te zetten op een autoluwe stad. De tunnelrenovatie kon niet nog eens worden uitgesteld.

Het debat is open: hoe komen tot een Brussel met vijf à tien procent minder autoverkeer? Dat zou al heel wat zijn. Laat daar de volgende gewestverkiezingen over gaan.