Wie wind zaait zal storm oogsten. Zo gaat dat in de politiek. Het is wat staatssecretaris Theo Francken (N-VA) opnieuw overkomt. Hij ontsloeg sans-papiers van wie sommigen met een strafblad uit een gesloten centrum om er plaats te maken voor transmigranten.
© PhotoNews
| Transmigranten en politie in het Maximiliaanpark.
Debat
Edito: stop het gekrakeel op Twitter en in de kranten
Zo meldde Het Nieuwsblad. Het ontlokte bij de meerderheidspartijen Open VLD en CD&V bakken kritiek. Daar staat de staatssecretaris met zijn stoer taalgebruik die prat gaat op een hard migratiebeleid. Een koekje van eigen deeg.
Tussen droom en daad staan heel wat praktische bezwaren. Dat moet Francken intussen ook wel duidelijk zijn. Hoe electoraal interessant het ook is om zich op migratie te profileren, op een bepaald moment vraagt de kiezer zich af of er ook iets gerealiseerd is. Brood op de plank, is ook wat de kiezer vraagt.
Intussen begint de hub voor transmigranten aan het Maximiliaanpark een grimmig aanzien te krijgen. Een groter contrast met de hoopvolle gezichten van enkele jaren geleden is nauwelijks denkbaar. Toen kwamen er Syriërs en Irakezen kamperen, gevlucht voor het oorlogsgeweld in Syrië en van IS. Velen van hen kregen asiel. Velen van hen hebben een job of zijn nog in opleiding.
"Twee weken aan het roer in Brussel en de problemen in het Maximiliaanpark zijn opgelost, zegt Francken. Dat is niet geloofwaardig, tenzij met een schrikbewind"
Vandaag verblijven er vooral transmigranten in het park die keer op keer hun kans wagen naar Engeland. Slechts een minderheid slaagt daarin. De mislukkingen beginnen te wegen. De honger knaagt. De herfst staat voor de deur. De spanningen lopen op. Interetnisch, het gevecht om de schaarste.
Op de fora van hulpverleners wordt gemeld dat de transmigranten vuil en agressief zijn. Het opvangcentrum in Haren heeft enkele dagen de deuren moeten sluiten omdat er geen land meer met hen te bezeilen is. En er zijn de recente schermutselingen tussen transmigranten onderling, mensensmokkelaars en politie, waarvan de dood van het tweejarige meisje Mawda het trieste hoogtepunt was.
Voor Theo Francken is het eenvoudig. Laat hem twee weken aan het roer staan in Brussel en de problemen in het Maximiliaanpark zijn opgelost. Dat is niet geloofwaardig, tenzij met een schrikbewind.
Interessanter is om te zien dat hier twee belangen met elkaar vechten. De overheid moet te allen tijde de veiligheid en openbare orde kunnen waarborgen. Maar tegelijk mag dat niet ten koste gaan van de menselijkheid. De transmigranten zijn geen criminelen. Het zijn hoogstens gelukzoekers. En België heeft ook humanitaire verplichtingen.
Dat er tegengestelde belangen zijn wil niet zeggen dat er geen oplossingen te bedenken zijn. De N-VA-excellenties Jambon en Francken zouden daarom beter samen met Philippe Close en met de ngo’s als die van Mehdi Kassou aan tafel gaan zitten om een plan uit te dokteren dat geen ruimte laat voor een mislukking. Dat is eindeloos veel beter dan het oeverloos gekrakeel op Twitter en in de kranten.
Lees meer over: Brussel-Stad , Opinie , Debat , transitmigranten , vluchtelingen
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.