'Fietsen in Brussel zou saai moeten zijn, niet gevaarlijk'

Fietsen in Brussel, dat betekent ondanks reflecterend vestje toch bijna omvergereden worden. Dat schrijft Louise Isselé op haar Facebookpagina. Wie vandaag in Brussel fietst, krijgt al snel het label van waaghals opgeplakt. Toch is dat volgens haar niet nodig. "Fietsen zou saai, praktisch en banaal moeten zijn, niet gevaarlijk."

Ik ben een kerstboom geworden.

In 2015 verhuisde ik naar Brussel. Stelselmatig ben ik mezelf meer en meer gaan optuigen om uiteindelijk een verlichte, reflecterende, blinkende kerstboom te worden.

Mijn fietslichtjes vergeten: enkele jaren geleden was mijn grootste angst om dan gezien te worden (door de politie). Nu ben ik bang om níét gezien te worden (door automobilisten).

Opgestoken middelvinger

Behalve een kerstboom word ik op mijn fiets soms ook een agressief dier. Een in het nauw gedreven dier dat ‘fucking hell!!’ en ‘mais vous êtes fous ou quoi?!’ roept, met occasioneel een opgestoken middelvinger of de armen vol ongeloof in de lucht. Want helaas voel ik me niet veiliger in mijn fluorescerende outfit.

Vol adrenaline kom ik aan op mijn werk, nadat ik alwéér bijna omvergereden werd (terwijl ik voorrang had). En als ik de vraag krijg of dat niet heel gevaarlijk is, fietsen in deze stad, heb ik zin om te zeggen: ‘Ja! Super gevaarlijk! Als er een fietspad is staat het vol geparkeerde auto’s! Alweer bijna onder een auto terechtgekomen!’.

Meestal vertel ik echter dat fietsen heerlijk, snel, gezond en handig is.

Niet oké

Maar vraag eens aan een Brusselse fietser wanneer hij voor het laatst betrokken was in een bijna-ongeval (alvast mijn woord van het jaar). Hij zal niet ver in zijn geheugen moeten graven, en dat is écht niet oké.

De fiets is niet langer gewoonweg mijn vervoermiddel of de snelste keuze voor verplaatsingen onder de tien kilometer. Door simpelweg op een fiets te stappen in Brussel maak je al een statement: 'Ik ben stoer!' 'Dit is gevaarlijk maar ik doe het toch!' 'Ik ben een geëngageerde fietser!' (en vaak ook: 'ik ben een linkse, Nederlandstalige hipster!)

It's complicated

Ik zou zo graag willen dat de fiets ook in de hoofdstad een banaal vervoermiddel wordt. Voor iedereen. Geen deel van een identiteit, geen statement. Een keuze zonder connotaties, saai en praktisch.

Mijn relatie met fietsen in Brussel is als een zeer stormachtige romance. Ik droom alvast van het gezapige huwelijksleven - maar hou het momenteel nog even op 'it's complicated'.