Kanal: nog een schandaal kan er niet meer bij

Kanal start onder een slecht gesternte. L’Echo bericht over een bijeenkomst van de Brusselse kunstwereld met een causerie over het toekomstige museum aan het kanaal, een projet phare van deze regering.

Goldstein en Draguet zijn beiden van PS-signatuur. Maar ze zaten elkaar dermate in de haren dat ze er op één vergadering in geslaagd zijn om zowel de aanwezige Belgische kunstcollectioneurs te choqueren als de ambassadeur van Frankrijk te schofferen. Het kwam ei zo na tot een diplomatiek incident toen Draguet zei dat Kanal niet meer of niet minder is dan een culturele kolonisering door Frankrijk.

Was het niet zo komisch, het zou om te huilen zijn.

Kanal belooft op zich een erg mooi project te worden. Iets waar de Brusselse regering mee kan uitpakken en dat de kanaalzone extra zuurstof kan geven. Maar het bericht in de Franstalige zakenkrant toont ook dat de politiek zich met de concrete werking van een culturele instelling niet moet inlaten. Dat werkt nooit. Laat dat aan specialisten over, met de juiste ervaring.

Défi, voorvechter van een properehandenbeleid, heeft met Kanal zijn eerste belangrijke politieke benoeming beet deze bestuursperiode. Jean-François Leconte, voormalig kabinetschef van minister Gosuin is sinds enkele weken secretaris-generaal van Kanal. Secretaris-generaal, als betreft het een internationale instelling. De Brusselse politiek is zo vol van zichzelf dat ze blind is geworden voor haar eigen daden. De voorbeelden zijn legio.

De politisering gaat intussen haar gewone gangetje in Brussel, ondanks alle schandalen die we de afgelopen twee jaar over ons heen kregen.
Uiteindelijk zullen we het nieuwe museum op zijn merites moeten beoordelen. Daar is het vandaag te vroeg voor.

We kunnen hopen dat de ploeg van Kanal in de aanloop naar de opening van het museum een foutloos parcours loopt, want nog maar eens een schandaal kan er écht niet meer bij. En misschien kan de secretaris-generaal intussen op zoek naar een échte museumdirecteur.