MIVB, een probleem
Lees ook: MIVB rijdt opnieuw
Kinderen die niet op school geraken, businessmeetings die met een uitgedund gezelschap van start gaan, doktersbezoeken die moeten worden uitgesteld, werknemers die veel te laat op hun werk komen omdat ze eindeloos in de file staan. De wilde staking van dinsdag laat zien hoe groot de impact van het openbaar vervoer is op een kleine grootstad als Brussel.
Of de staking al dan niet gewettigd was, moet nog blijken: niet de metrogebruiker, maar de metrobestuurder zou de eerste klappen uitgedeeld hebben. Dat sterkt de mening van niet weinigen dat het MIVB-personeel wel heel vlug het werkt neerlegt. Of was de metrobestuurder die dag een keer te veel getreiterd en is hij daarom door het lint gegaan? Het kan, het MIVB-personeel moet meer en meer van stressbestendigheid getuigen. Daarom mag er geen sprake van zijn de persoonlijkheidstest bij sollicitanten te versoepelen, zoals de PS'er Jamal Ikazban vorig jaar voorstelde. Chauffeurs zijn verantwoordelijk voor vele honderden mensen. De persoonlijkheidstests meten de houding en de emotionele stabiliteit van de kandidaten, en ze gaan steeds gepaard met een gesprek.
Dat het de chauffeur was die de eerste klap uitdeelde, betekent niet dat er geen probleem is. De cijfers laten het zien; de verhalen van collega's, kennissen en vrienden illustreren het. Er zit steeds meer volk in metro's, trams en bussen. (Even terzijde: vreemd dat de ideologen van de demografische boom niet pleiten voor een uitbreiding van het openbaarvervoersnet.) En het lijkt een wetmatigheid dat naarmate trams, bussen en metro's voller zitten, er steeds meer mensen zich misdragen. Drugsverslaafden, lavelozen of agressievelingen, het maakt niet uit.
Dat de MIVB tachtig privébewakingsagenten wil inhuren om de stroom reizigers in goede banen te leiden, moeten minister-president Charles Picqué (PS) en minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V), die directie en vakbonden ontvangen heeft, au sérieux nemen. Het voorbehoud dat PS-fractievoorzitter Rudi Vervoort maakte bij het uitbesteden van veiligheid aan de privésector, is legitiem, maar doet in de huidige omstandigheden niet ter zake. De malaise bij het personeel blijkt al te groot. À la guerre comme à la guerre.
Misschien is dit zoveelste incident ook de gelegenheid voor het Brussels parlement om te laten zien dat het de openbaarvervoersmaatschappij au sérieux neemt. De MIVB is geen tewerkstellingspool, en ook geen opvangcentrum voor bedelaars. Het debat mag eindelijk eens ten gronde gaan over veiligheid. Want openbaar vervoer kan maar succesvol zijn als reizigers en personeel zich veilig voelen.
Lees meer over: Opinie
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.