Standpunt BDW: Muntpunt, de uitdaging

Muntpunt is een groot opvallend huis in het hartje van de stad, een blikvanger, maar moet zich er voor hoeden geen enorme schaduw te werpen op de andere Nederlandstalige organisaties die hier al vele jaren actief zijn – bedoeling is net om die te promoten, schrijft Anne Brumagne.

Jaren terug werd in een VRT-quiz de vraag gesteld in welk Antwerps museum men een bepaald kunstwerk kon bekijken. "Het MAS", antwoordde de spelkandidaat. Nochtans was dat museum toen nog niet eens geopend. Maar er was al zo veel over gepraat, er waren al zoveel activiteiten onder het label MAS georganiseerd, dat iedereen ervan uitging dat het al lang de deuren had geopend. Muntpunt hier in Brussel is een vergelijkbaar verhaal.

We hebben er al heel veel over gehoord, maar pas nu, komend weekend, zullen we het eindelijk echt kunnen bezoeken.

Wat we al weten, is dat Muntpunt een heel ruime opdracht kreeg van de Vlaamse en Vlaams-Brusselse overheid. Een grote hedendaagse bibliotheek uitbouwen, het grote publiek wegwijs maken in het aanbod van Nederlandstalige organisaties in Brussel en in de stad zelf, én en passant ook nog eens grote evenementen organiseren, genre de 11- juliviering. Dat is een hele boterham.

En er zijn nog uitdagingen. Muntpunt is een groot opvallend huis in het hartje van de stad, een blikvanger, maar moet zich er voor hoeden geen enorme schaduw te werpen op de andere Nederlandstalige organisaties die hier al vele jaren actief zijn - bedoeling is net om die te promoten. Dat wordt een voortdurende evenwichtsoefening. Ook hier past een vergelijking met het MAS. Verschillende Antwerpse stedelijke musea zijn er in opgegaan. Maar daardoor lijkt het er in de beeldvorming soms op dat er in Antwerpen eigenlijk maar één museum meer is overgebleven... Zoiets moet met Muntpunt absoluut worden vermeden.

En een laatste uitdaging: bij Muntpunt wordt benadrukt dat boeken maar een beperkt deel van het verhaal zijn. Dat spoort met de evolutie die bibliotheken sinds een aantal jaren overal in binnen- en buitenland doormaken. Ook de nieuwe media en andere vormen van informatieverstrekking hebben, terecht, een plaats.

En verder moet er, zo luidt het nieuwe idee over bibs, vooral heel veel te 'beleven' vallen. Dat woord 'beleven' is helaas een behoorlijk inhoudsloos containerbegrip. Tegenwoordig is alles 'beleving'. Zelfs pendelen met de MIVB moet volgens de nieuwe CEO van de vervoersmaatschappij een 'beleving' zijn. Maar net zoals het een weinig prettige beleving is om op de tram noodgedwongen mee te luisteren naar de muziek uit iemands iPod, kunnen lawaaierige spelconsoles in een bib voor overlast zorgen. (Vraag dat maar aan de gebruikers van bibliotheek Tweebronnen in Leuven, waar zo'n ding stond opgesteld tussen de boeken.) Nee, laten we vooral niet vergeten dat de ware beleving in een misschien klein en onopvallend, maar wie weet ongemeen spannend, intrigerend of nieuwe inzichten verschaffend boekje kan schuilen.