Van Reybrouck: eerder oude politiek dan nieuw management

Halverwege vorige week dacht ik: ‘Wat een geniale marketingstunt!’. Je hebt een fantastische radio en een geweldige krant, maar je weet dat je nog lang niet aan je plafond zit van luisteraars en lezers. Wat te doen om het bereik te vergroten? Een dure reclamecampagne op poten zetten? David Van Reybrouck breekt een lans voor het behoud van radio, krant en hoofdredactrice.

‘Nee,’ zo stel ik me voor dat een van de marketeers aan de bestuurstafel zei, ‘ik heb een beter plan. Wat als we nu eens zeggen dat we die radio opdoeken en die krant onthoofden? Je zal zien wat er gebeurt: facebookgroepen, steunbetuigingen. Mensen, we zullen nog nooit zo viraal zijn gegaan! De nationale media zullen over ons berichten! Er zal een community feel groeien die we nog nooit gehad hebben. En het zal ons geen enkele euro kosten!’

Even dacht ik het echt.

Maar nu vrees ik een ander scenario: dat er na alle protest toegeeflijkheid zal komen voor FM Brussel, om vervolgens het been stijf te houden bij Brussel Deze Week. Dat zie je wel vaker in Brussel. Je kondigt vier ondergrondse parkings. Als de burgers zich mobiliseren rond het Vossenplein, mag de burgemeester grootmoedig vertellen dat het Vossenplein gespaard zal worden, om vervolgens elders je zin - of onzin - door te drijven.

Krijgen we dat nu? FM Brussel mag langer openblijven, want daar was het meeste ophef over. Ik denk dan meteen: wacht eens, FM Brussel had die rode bus met dat schitterende logo dat op alle evenementen prijkte, Anne Brumagne had dat allemaal niet. Die heeft niet van zichzelf ‘een merk’ gemaakt, zoals dat blijkbaar moet volgens Jan Mulder. Anne Brumagne heeft gewoon een krant geleid. En ze deed dat erg goed.

Maar zo ziek zijn we dus kennelijk geworden in het denken over media dat iemand die op handen wordt gedragen door een redactie en lezers toch de argwaan van een beheerraad kan wekken omwille van zijn of haar vermeende managementskwaliteiten. Ik zou zeggen: prijs u gelukkig! Hebben we eindelijk nog eens een hoofdredacteur die journalistiek denkt, wordt haar dat aangewreven!

Management, dat lijkt mij eerder de taak van het management te zijn. Daar mogen mensen zichzelf of elkaar tot CEO kronen, zelfs van een vzw. Als zij dat schattig vinden, wie ben ik om dat potsierlijk te vinden? Maar wat ik wel verbijsterend mag blijven vinden is dat in een relatief kleine organisatie zulke grote beslissingen zonder enige inspraak van onderaf worden genomen. Dat ruikt meer naar oude politiek dan naar nieuw management.

Over politiek gesproken: er bestaat geen democratie zonder deugdelijke media. Vandaag zijn die bijna allemaal commercieel georganiseerd. Maar de gemeenschap van Nederlandstalige Brusselaars is te klein om een volwaardige markt te vormen. Dus heeft de overheid besloten om die media te subsidiëren. Dat is en blijft bijzonder lovenswaardig. Subsidies zijn geen lapmiddel voor slechte producten, ze zijn blijk van een samenleving die zegt: dit en dat vinden wij van belang. Maar hoe vermijd je dat de uitkomsten louter propaganda-instrumenten van de overheid worden? Door ze volop vrij te laten. Dat vergt moed: als bewindspersoon geef je dan geld aan een ander opdat die ander je desgewenst kan afzeiken. Maar zo hoort het ook.

Ik denk dat de raad van bestuur schromelijk onderschat heeft hoezeer krant en radio geliefd zijn. Terugkeren op die beslissing zou geen afgang zijn, maar een blijk van moed. En in plaats van dure consultants te raadplegen, lijkt het mij zinniger politici, marketeers, journalisten, lezers en nog-niet-lezers samen te brengen om te praten over de uitdagingen die zich stellen.

David Van Reybrouck,
Auteur