Beregoed Bronkstheater

Beren adopteren is niet zo’n goed idee. Maar een toneelstuk maken over twee ouders die om de verkeerde redenen te veel beslag leggen op hun lieve teddybeer van een zoon, is dat wel. De Bronksproductie De man, de vrouw en de beer is doorleefd, gelaagd, en dus geslaagd jeugdtheater.

"Gaat gij maar een beetje in de caravan gaan liggen met uw instinct.” Mensenpapa Frank Van Marcke (alias 'Dimitri Grizzly', gespeeld door Robrecht Vanden Thoren) probeert zijn berenkind Benny (Dominique Van Malder) te sussen als die halverwege zijn winterslaap met het verkeerde been uit bed stapt.

Maar Benny de beer is ondertussen 14, en ziet het niet meer zitten om braaf en aaibaar te wezen in de vachtzachte huisje-boompje-beertje-wereld van het mensenkoppel dat hem uit zijn natuurlijke biotoop in Alaska heeft 'gered'.

Pa mag in de spreekbeurten waarmee hij als een rusteloze trapper het land rondtrekt dan beweren dat mens en beer dikke vrienden zijn, de gapende wonde die hij oploopt wanneer zijn ongelikte puberzoon hem een klap verkoopt, vertelt iets helemaal anders.

En ook mama Anja die hem bij zijn spreekbeurt braaf assisteert (Julie Delrue) weet eigenlijk beter. Zij is biologe, maar om haar emotionele echtgenoot te sparen (hij had een slechte jeugd) is ze nogal selectief wat betreft de wetenschappelijke weetjes over de dierenwereld die ze de zaal inslingert.

Ook dat ze liever in een echt huis zou wonen en lesgeven op een echte school, in plaats van in een caravan achter haar man aan te hossen, houdt ze lang voor zich om de lieve vrede te bewaren. (Lees verder onder de foto)

Compenseren
Schrijver en regisseur Tom Dupont vertrok van de documentaire Grizzly Man - over de fatale hunker van de naïeve berenliefhebber Timothy Treadwell naar een leven tussen de grizzlyberen - om een stuk te maken dat op wonderlijke wijze aansluiting vindt bij de leefwereld van een jeugdig publiek.

Deze dynamische tragikomedie gaat over de pijnpunten van adoptie, over overbeschermende ouders die om een bepaald gemis te compenseren te veel 'investeren' in hun kinderen, over pubers die zich plots meedogenloos tegen hun ouders keren, over onhandelbare kinderen die hun hele jeugd lang alle moeite hebben om hun plaats te vinden, over de uiteenlopende belangen die een gezin kunnen samenhouden, maar het ook plots uiteen kunnen doen spatten.

En natuurlijk ook over de ondoorgrondelijke rol die natuur en cultuur, biologie en omgevingsfactoren spelen bij de vorming van iemands identiteit. Ja, je kan een beer doen dansen, maar als hij het liefst danst op de tonen van Michael Jacksons (You know I’m) Bad, dan weet je dat voorzichtigheid geboden blijft.

Agressiemomentjes
Dat de acteurs het enthousiaste publiek rechtstreeks aanspreken, en dat de soms wat gênante gezinscrises zich dus in volle hevigheid in zijn bijzijn afspeelt, zorgt voor een doorleefde theateravond. Er zitten heel wat emoties in deze voorstelling, met tussen de vele grollen door ook behoorlijk wat indringende scènes. Zoals die waarin Benny zijn mislukte schoolloopbaan overloopt, die waarin hij één van zijn noodzakelijke 'agressiemomentjes’ gebruikt om een stuk mensenwereld aan diggelen te slaan, en uiteraard die waarin hij erachter komt hoe zijn 'adoptie' precies in zijn werk is gegaan.

Het zou kunnen dat ik mij ook heb laat inpakken door de aaibaarheidsfactor van Benny de Grizzly, maar hij is waarlijk een mooi uitgewerkt personage, dat door Dominique Van Malder op onbehouwen, Oscarwinnende wijze vertolkt wordt.

Humor, verdriet, radeloosheid, cynisme, woede, hervonden trots en zelfvertrouwen… Van Malder schakelt moeiteloos tussen de emoties van de niet helemaal gedomesticeerd geraakte beer. En Tom Dupont, inmiddels een gevestigde waarde in het jeugdtheater, heeft bij deze alweer zijn vakmanschap getoond.

> De man, de vrouw en de beer (8+). Nog te zien op zondag 12/03 (om 15.00), en op woensdag 15/03 (om 14.30) in Bronks. Daarna op tournee in Vlaanderen.