Bronks gaat op krokodillenjacht in Molenbeek

Tussen bomen met gekneusde takken hebben we zicht op het Scheutveld waar de honden zoemen en de hommels worden uitgelaten. Het fluitende mos en de frisgroene vogels overstemmen het geraas van de ring. Hier is Molenbeek, daar Anderlecht en Dilbeek. Daartussen heel wat loopbruggetjes, kreupelhout, ontluikend groen en hoogteverschillen. An Vandevelde wijst naar een paar gebouwen aan de overkant van het Scheutveld: “Daar ga ik elke donderdag de kinderen van Sint-Martinus ophalen, en dan lopen we samen door het bos om in Toverfluit te repeteren tijdens de naschoolse ateliers.”

Vandevelde gaf al langer les op de scholen, en het idee voor De Krokodil van Scheutbos ontstond al wandelend. “Het wordt een theatrale en beeldende wandeling voor een zestigtal mensen die in groepjes zullen worden onderverdeeld. Elke groep krijgt eerst wat uitleg en een gepimpt cassetterecordertje waar een mp3 in zit met teksten, instructies en de geweldige soundtrack van Teuk Henri en Mick Lemaire. Er zijn geen koptelefoons, dus de deelnemers zullen wat met elkaar moeten communiceren. De toer duurt ongeveer een uur. Het laatste stuk leggen we samen af, en wanneer het wandelpad een tafel wordt, kan je aanschuiven voor een slakkenkoekje of netellimonade.”

opendeurdag bij de protisten
An Vandevelde heeft duidelijk al een emotionele band opgebouwd met het Scheutbos, zo blijkt wanneer ze ons over paadjes met overhangende struiken, door veldjes en dichte begroeiing, langs afgronden en rode beken loodst. “Weinig mensen kennen en gebruiken het, maar het is een heel tof bos. Geen sprookjesbos, maar een echt, serieus bos. Van op het veld kan je heel Brussel overzien, tot aan het Atomium, andere stukken zijn een echte jungle. De Galloway-koeien staan naast de woningblokken, en het park is ook prachtig. Het bos heeft wel hard afgezien tijdens de storm van 18 januari, toen veel bomen zijn gesneuveld. Maar gelukkig zijn er de Vrienden van Scheutbos, die een oogje in het zeil houden. En de protisten, die dit weekend opendeurdag houden.”
Pardon? Vandevelde: “Protisten zijn een wetenschappelijke plantenklasse waar alle planten toe behoren die niet tot een andere klasse behoren. Iets lijkt op een champignon, maar heeft er niet alle eigenschappen van? Dan gooien ze die bij de protisten. Hetzelfde voor rare mossen enzovoort. Dat vond ik wel een mooie metafoor voor de Brusselaars – ook een categorie waar allemaal soorten bij elkaar zitten die niet aan alle officiële criteria voldoen. In ons verhaal zijn de protisten de bewoners, beschermers en opruimers van het bos. Normaal krijg je hen nooit te zien. Alleen deze ene keer per jaar dat ze opendeurdag houden en hun werk laten zien.”

Dat werk krijgt de vorm van beeldende en geluidsinstallaties, en plekken waar de kinderen ‘acteren’ in het gezelschap van vijf volwassen acteurs. “Zo kom je bijvoorbeeld langs de Insectontwikkelaars, ervaren bosbewoners die insecten maken. Verder is er een binnenbosarchitectenbureau en een therapeutisch bos. Er is de militaire school, met aan het hoofd Jan Haas, die bomen leert hoe ze recht moeten groeien. Er is het feestcomité, dat geleid wordt door Koko Kaninchen, en daarnaast ook handschudspecialiste Silvia Slak. En Aline de Pad, cafébazin op retour. Robin Roodborst gaat liedjes zingen, Shiraz Sanglier is boomchirurg in het ziekenhuisbos, waar je een operatie kan meemaken. Daar loopt ook ziekenhuismanager Vera Renard rond, samen met haar directiesecretaresse Lilly Libelle.”

An Vandevelde noemt nog veel meer namen en bosinstituten op, maar wij moeten een konijnenhol en een elfenbank ontwijken. We onthouden nog dat de hele scenografie van Danja Cauwbergs tot stand gekomen is met materiaal dat in het bos te vinden was. En dat de makers ook veel inspiratie putten uit de bestseller Het verborgen leven van bomen van de Duitse schrijver-boswachter Peter Wohlleben.
Maar we zouden vooral aanraden om zelf op onderzoek te gaan. Zo kan je ook uitvissen hoe dat nu zit met de Krokodil van Scheutbos. En kennismaken met je medemens. Want behalve een artistieke en (bos)recreatieve kant, heeft dit project ook een sociaal aspect. Vandevelde: “De sociale hoofddoelstelling is kennismaken met elkaar. In laag-Molenbeek is er ondertussen wel het een en ander te doen voor kinderen, maar in hoog-Molenbeek is er bijna niets. Er is zelfs geen polyvalente ruimte. Daarom steunen alle overheden, partijen en organisaties (onder meer Residentie Paloke, GC De Vaartkapoen, Leefmilieu Brussel, Brede School Molenbeek, mb) dit project. Ook heel wat vrijwilligers dragen op de een of andere manier bij. Op die manier willen we ook een netwerk opbouwen. De klassen van de twee scholen komen al goed overeen. Via GC Westrand aan de overkant van de grens komt ook een Dilbeeks schooltje kijken en we gaan de schoolgroepen ook mixen. We spelen in totaal vier dagen. Twee dagen voor scholen, twee dagen voor families.”

> De Krokodil van Scheutbos. 28 & 29/4, 13.45 & 16.45, Scheutbos, Molenbeek, www.bronks.be