Brusselse MR-jongeren doorbreken taboe: 'Eén politiezone'

Een fusie van de zes politiezones én van de negentien OCMW’s, en de overheveling van mobiliteit, stedenbouw, openbare netheid en onderwijs naar het Gewest: voor één keer gaat het niet om een Vlaamse eis, maar om de visie van de Brusselse MR-jongeren.

J arenlang werd elke discussie over een verschuiving van de bevoegdheden in Brussel door de Franstaligen afgedaan als een verkapte Vlaamse communautaire eis (op gewestniveau hebben de Brusselse Vlamingen een gegarandeerde aanwezigheid, in de gemeenten niet) of als een aanslag op de gemeentelijke autonomie. De Vlaamse partijen zijn al lang voorstander van één politiezone, aan Franstalige kant is dat niet het geval, eerder in tegendeel. Over het overhevelen van grote bevoegdheidspakketten naar het Gewest luidt aan Franstalige kant een no pasarán.

Stilaan raakt men ook aan Franstalige kant bewust van de noodzaak van een ingrijpende interne hervorming voor Brussel. De kleine interne staatshervorming, waarover de federale onderhandelaars een akkoord hebben gesloten, gaat voor David Weytsman niet ver genoeg. Weytsman is voorzitter van de Brusselse liberale jongeren en ook adviseur van MR-voorzitter Charles Michel.

"De Brusselse MR-jongeren gaan uit van een Belgisch staatsmodel met vier gelijkwaardige gewesten. De gemeenschappen moeten dus afgeschaft worden, want die gaan voorbij aan de typisch Brusselse identiteit. Ook de gemeenschapscommissies - VGC, Cocof, Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie - gaan in dit model voor de bijl." Een deel van de bevoegdheden inzake cultuur moet dan overgeheveld worden naar het Brussels Gewest, een ander deel naar de federale overheid.

Gewest beslist, gemeenten voeren uit
Een radicale fusie van de negentien gemeenten ziet Weytsman niet zitten. Wel een harmonisering van het beleid, via de overheveling van een pak bevoegdheden naar het Gewest. "Het Gewest beslist, de gemeenten voeren uit," vat Weytsman het kernachtig samen. "Een beetje zoals met de begroting van de federale overheid: Europa beslist en België voert uit. Dat lokt blijkbaar minder reacties uit."

"Veel gemeentelijke mandatarissen, ook die van MR, zijn gehecht aan de gemeentelijke autonomie. Maar die autonomie is middeleeuws. Ik zie bijvoorbeeld niet in hoe het fuseren van alle aankoopcentrales en de keuze van de kleur van bankjes de gemeentelijke autonomie zou aantasten." Ander voorbeeld: "Is het normaal dat de stedenbouwkundige voorschriften voor de Verviersstraat 13, Brussel-Stad verschillen van die voor de Verviersstraat 18, Sint-Joost, terwijl de straat een sociologische eenheid vormt?"

Vlaamse eisen
"Ik besef dat mijn visie raakvlakken heeft met Vlaamse eisen rond een interne Brussel stadshervorming," zegt Weytsman. "Het kan echter niet de bedoeling zijn dat een ratio­nalisering van het politieke landschap in Brussel zou leiden tot meer macht voor de Vlamingen. Maar de vrees hiervoor aan Franstalige kant mag ook geen aanleiding geven tot immobilisme. Het is een kwestie van goed bestuur, van schaalvergroting en van rationalisering, waardoor je aanzienlijk kunt besparen."

Die rationalisering houdt volgens Weytsman ook het volgende in: de afschaffing van de agglomeratie, van de functie van gouverneur en vicegouverneur, de fusie van para­regionale instellingen voor economie. De aankoopcentrales, het personeelsbeleid, het innen van de ontvangsten en de opvolging van de begroting, de dienst Burgerlijke Stand: dat alles moet een zaak worden van het Gewest en niet langer van de gemeenten.

"Dit is het standpunt van de MR-jongeren en niet van de MR," beseft ook Weytsman, die zelf kandidaat is bij de gemeenteraadsverkiezingen in de Stad Brussel. Toch ziet hij de geesten rijpen. "Vele mandatarissen zijn voor de eenmaking van de politiezones. Het is ons doel om zoveel mogelijk te wegen op het beleid."