'14-'18: Duitsers konden roemrucht paard Indigène niet krijgen

Indigène de Wiesbecq was een roemruchte hengst in Brussel en omstreken, maar voor de Duitsers het paard konden opeisen, was het al op weg naar Nederland.

De Wiesbeekhoeve in Buggenhout toont er nog sporen van. De Duitsers waren zo boos omdat het boerenpaard hen was ontsnapt, dat ze gaten bombardeerden in de boerderij. Paarden waren tijdens de Eerste Wereldoorlog van ‘s lands belang. Er was nauwelijks gemotoriseerd vervoer. Later zou ook in de landbouw de mechanisatie komen, en de tractors, en zou de hele cultuur van het Brabants trekpaard zo goed als volledig teloorgaan.

Maar voor Ghislain Temmerman is het nog allemaal heel levendig. “Toen ik in 1960 in Sint-Thomas op internaat zat, ging ik tijdens mijn vrije uren naar het Vossenplein. Daar ben ik alles gaan verzamelen wat met boerenpaarden te maken heeft. Indigène de Wiesbecq was het trekpaard van mijn grootvader. Hij heeft er in 1914, enkele maanden voor de oorlog uitbrak op de Jaarmarkt van Etterbeek een zilveren beker mee gewonnen.” Temmerman toont de beker op de marmeren sokkel die daaraan herinnert. Zijn zolder staat vol parafernalia uit 1914. Ook de affiche van de bewuste jaarmarkt heeft Temmerman op het Vossenplein op de kop kunnen tikken.

Het leven van grootvader Cézar Temmerman leest als een Vlaamse roman. Hij was opperstalmeester bij Leopold II, aan het hof in het kasteel van Bouchout bij prinses Charlotte en Maximiliaan. Hij ging met de merries naar Het Hooghof in Zellik om ze te laten dekken. Daar leerde hij een meisje kennen, Alice Verheyden. Hij trouwde ermee in 1902. Met de steun van de Leopold II kon hij de Wiesbeekhoeve kopen, waar hij furore zou maken met het Brabants trekpaard Eugène de Wiesbecq, een dekhengst waar merries uit het hele land naartoe werden gebracht.

De Duitsers hadden ervan gehoord, maar voor ze het paard konden opeisen, was een knecht er al mee op weg naar Nederland.