Ambtenaar Boniface Munyaneza: 'In Sint-Joost vind je alles wat je nodig hebt'

BRUZZ wil weten hoe het is om in Sint-Joost-ten-Node te wonen. Wij belden aan bij twee opmerkelijke bewoners: na danseres Cynthia Loemij is het de beurt aan ambtenaar Boniface Munyaneza.

Als Boniface Munyaneza zin heeft om op te gaan in een mensenmassa, installeert hij zich op de trappen van de Sint-Joostkerk. “In de zomer is dat een heel fijne plek om te studeren of gewoon een boek te lezen,” gebaart hij vanaf de overkant van het Sint-Joostplein.

“De zon op je huid, en een mooi uitzicht op de hele microkosmos van het plein. Buurtbewoners doen boodschappen, haasten zich om de bus te halen, drinken op de terrassen aan de overkant hun koffietje. Die is misschien lekkerder als je al die mensen ziet passeren. Dat zou ik zelf ‘s ochtends ook weleens willen proberen, maar dan moet ik vroeger opstaan (lacht).”

Sinds Munyaneza (27) twee jaar geleden een baan in Brussel vond, woont hij in de Tweekerkenstraat in hartje Sint-Joost, op een steenworp van het Sint-Joostplein. Als kind verhuisde hij van Ruhengeri in Rwanda naar Bergen (Mons), en later voor zijn studie naar Louvain-la-Neuve. “Toen ik naar Sint-Joost verhuisde, haalden mensen alle clichés over de armste gemeente van Brussel uit de kast."

"Maar ik vind het hier heel fijn wonen. Er zijn kruideniers, snackbars, een bank, een mutualiteit, een goeie frituur, een fitnesscentrum. Als we moslimvrienden op bezoek hebben, loop ik langs bij de halalslager. Groene ruimte vinden we aan Ambiorix. Ik moet vaak naar conferenties in de Europese instellingen bij Schuman, en daar kan ik makkelijk te voet naartoe. In een straal van een kilometer rond dit plein kun je bijna alles vinden wat je nodig hebt.”

Palestinafestival
En dat is wel zo handig, als je een voltijdse baan als ambtenaar bij Binnenlandse Zaken combineert met een aanvullende master mensenrechten, vrijwilligerswerk als coördinator Grote Meren bij Amnesty International en als redacteur bij de Brusselse website AlohaNews. De vele concerten, festivalletjes en vlooienmarkten in Sint-Joost grijpt Munyaneza aan om zijn medeburgers beter te leren kennen.

“Zo organiseerde de gemeente begin oktober een festival rond Palestina, met een brunch en concertjes. En als ze de plannen voor een nieuw cultureel centrum voorstellen, krijg je de kans de architect en de projectverantwoordelijke te ontmoeten en vragen te stellen. Toen hoorde ik ook over het participatiebudget voor plannen van inwoners: daar heb ik vroeger in Bergen of Louvain-la-Neuve niets van gemerkt.”

Toch zijn er ook minpunten. Toen Munyaneza in Sint-Joost kwam wonen, stond hij er versteld van hoezeer de gevels van de huizen vuil en vervallen waren.

“Dat oogde slordig en troosteloos. Je merkt nu wel dat de gemeente budget heeft vrijgemaakt om die mee te helpen opknappen. Overal zijn aannemers intussen bezig façades schoon te spuiten en te herstellen. (Wijst naar een gebouw op de hoek) Kijk naar dat appartementsblok, het lijkt bijna een nieuw gebouw. Zo’n kleine ingreep geeft meteen een heel andere indruk.”

Naar de DOD met mam
En er is de teloorgang van de Leuvensesteenweg als winkelstraat. “Twee jaar geleden leek de straat nog wat op een bazaar, ik vond er iets van thuis terug. Nu sluiten meer en meer zaken de deuren.

Dat vind ik heel jammer. Toen ik 15 was, nam een vriend uit Bergen me voor het eerst mee naar kledingwinkel DOD. Daarna bleef ik er gaan met mijn moeder, die speciaal om daar te winkelen naar Brussel kwam. Het faillissement van die keten staat voor mij symbool voor de neergang van de hele straat.”

Munyaneza en zijn vriendin zoeken al een tijdje samen een huis. “Zij woont nu in Jette, maar we zouden graag hier iets kopen. We houden van deze wijk, de hele atmosfeer, het feit dat de metro en het werk vlakbij zijn. Maar er is weinig aanbod, tot nu toe hebben we nog niks geschikts te koop zien staan. Wie hier een huis heeft, houdt het vast liever zelf (lacht)."

Lees ook het portret van danseres Cynthia Loemij, ook inwoonster van Sint-Joost.