Chouna Lomponda verlaat Brussel: 'Nu bijdrage leveren aan wederopbouw Congo'

Ze begon haar carrière als journaliste, werkte jarenlang voor het Joods Museum en streed met haar vzw Success DiverStory tegen racisme en discriminatie. Voor de volgende stap in haar loopbaan – bij het Congolese anticorruptieagentschap – trekt de Brusselse Kinoise Chouna Lomponda naar Kinshasa, waar ze geboren werd. Toch neemt ze Brussel een beetje met zich mee. "Ik voel me in beide steden evenzeer thuis." 

We spreken Chouna Lomponda vlak voor ze vertrekt naar Kinshasa om daar de communicatieafdeling van de Centrale Dienst voor de Bestrijding van Corruptie (CDBC) te besturen in de Democratische Republiek Congo. Het agentschap is onlangs door het Congolese staatshoofd Félix Tshisekedi opgericht. Wat ze van de verhuizing verwacht? Eigenlijk voelen Kinshasa en Brussel gelijkaardig aan.

"Mijn eerste herinnering aan Brussel gaat terug tot de vakantieperiodes met mijn ouders toen ik nog klein was, op de lagere school. Ik reisde heen en weer tussen Kinshasa en Brussel, tot ik besloot hier te blijven om mijn hoger onderwijs voort te zetten en te gaan wonen."

"Waar ik in Brussel het meest van geniet, zijn de wandelingen in het Warandepark. Dit is overigens ook de plek waar ik ooit een tentoonstelling organiseerde. Ik houd ook van de programmatie van Bozar. Om mijn smaakpapillen te plezieren ga ik naar het restaurant Bonne étoile van chef Isabelle Arpin, Ethiopisch restaurant Toukoul op de Lakensestraat of de Wallen Bar op de Zavel."

"Wat ik zo leuk vind aan Kinshasa is la Kinoise (bewoonster van Kinshasa, red). Ik bewonder haar kracht, haar vermogen om zowel het zakenleven als het huishouden (kinderen) te leiden in omstandigheden die soms verre van vanzelfsprekend zijn. La Kinoise laat een uitzonderlijke veerkracht zien. Kinshasa kan niet worden samengevat als slechts een reeks problemen op vlak van economie, water en elektriciteit. Het is een hoofdstad met vele culturen, natuur en adembenemende landschappen."

"Ik denk dat Kinshasa een beetje op Brussel lijkt. In beide steden ontdek je altijd wel iets nieuws. Een culturele plek die je nog niet kende, of een nieuw restaurant dat je de stad anders doet bekijken. Er is altijd een fascinerende kant. Kinshasa is hetzelfde, alleen mooier en levendiger. In Kinshasa zie je ook dat jongeren veel initiatieven nemen, vooral op het gebied van ondernemerschap, in de horeca bijvoorbeeld."

Kunt u ons vertellen over uw ervaringen in het verleden in Kinshasa? Hoe verschilt dat met uw dagelijkse leven in Brussel?
"Mijn eerste professionele ervaring in Kinshasa deed ik daar op toen ik hier een openbare tv-zender (Télé Bruxelles, nu BX1, red.) verliet. Ik liet de zichtbaarheid van de televisie achter voor de anonimiteit van de brouwers, om daar leiding te nemen over de communicatiecel van de multinational Heineken DRC/Bralima. Het was een terugkeer naar mijn roots in de stad waar ik geboren en getogen ben, naar de stad waar ik van houd en die ik uit mijn hoofd ken."

"Op professioneel niveau was het een fijne uitdaging. Ik moest er de communicatie van een grote multinational in goede banen leiden. Het stelde me in staat om mijn carrière te ontwikkelen en mezelf te bewijzen in de communicatie van organisaties en bedrijven. "

Denkt u niet dat u er spijt van krijgt dat u Brussel zult verlaten voor Kinshasa?
"Waarom ook alweer? (Lacht) Ik neem meestal weloverwogen beslissingen en weeg de voors en tegens af. Er is altijd een zekere mate van risico in het leven; sommige dingen gaan goed, sommige dingen gaan niet zo goed. Het belangrijkste is dat je de doelen die je voor jezelf hebt gesteld, kunt bereiken. Het is nu het juiste moment. Ik heb mijn kennis ten dienste gesteld van Brussel en België, nu wil ik die inzetten in het land waar ik vandaan kom en mijn bijdrage leveren aan de wederopbouw van de Democratische Republiek Congo."

Hoe belandde u eigenlijk in het Joods Museum in Brussel?
"Het Joods Museum van België was op zoek naar een communicatiespecialist, dus ik solliciteerde gewoon. Het is een cultuur die ik ken omdat ik met mijn vader in Israël gewoond heb. Mijn vader was een hoge officier die ook een diplomatieke carrière had. De rest is een kwestie van durven."

En wat onthoudt u van uw ervaring in dit museum?
"Het was een hele positieve werkervaring. Op het moment dat ik deze instelling binnenkwam, was het moeilijk, zo niet onmogelijk, om Afro-woordvoerders te vinden. Ik ben erg blij dat ik door mijn werk de weg heb geplaveid voor de zichtbaarheid van andere talenten.

U werkte ook in het museum toen daar een aanslag plaatsvond. Hoe heeft u die dag beleefd?
"Ik was een van de eerste mensen die door een bevriende journalist op de hoogte werd gebracht van de aanslag. Het is een herinnering aan een schokgolf die op ons neerkwam. De dood van vrijwilligster Dominique Sabrier, Alexandre Strens van het communicatieteam en de Israëlische toeristen Myriam en Emmanuel Riva was zowel een pijn als een drijfveer voor verandering voor het museum, en een gebeurtenis die mij heeft getekend voor het leven." (Lees verder onder de foto)

Met welk doel richtte u uw vwz Success DiverStory op?
"Drie jaar geleden heb ik de non-profitorganisatie Success DiverStory opgericht. Vervolgens ben ik een campagne gestart met als doel de perceptie van de mensen te veranderen en een meer inclusieve samenleving op te bouwen."

"Ik voelde die noodzaak toen ik op een dag in 2017 door mijn persoverzicht bladerde en in een nationaal dagblad een artikel tegenkwam over het gebrek aan diploma's en de armoede in Brussel. Ter illustratie was gekozen voor zwarte mensen en Arabieren. Ik vond dat té stigmatiserend. Die negatieve blik wilde ik bestrijden door succesvolle voorbeelden in de kijker te zetten. "

Hoe doet Success DiverStory dat in de praktijk?
"Success DiverStory presenteert via een online en offline campagne nieuwe rolmodellen. Rolmodellen die we ook zoeken buiten de klassieke sectoren zoals sport en muziek. We willen het succes van diversiteit laten zien en het normaliseren.

Al drie jaar zijn er affiches met onze rolmodellen te bewonderen in de negentien Brusselse gemeenten. Bijvoorbeeld in de Lakensestraat, de Louizalaan, de Ukkelselaan, Deze verschillende posters laten bijvoorbeeld een bedrijfsleider zien, een parfumeur of een auteur.

We hebben ook videoclips uitgezonden op ons YouTube-kanaal en op al onze sociale netwerken. We hebben een educatieve caravan en geven conferenties met onze ambassadeurs. We geven ook workshops in bedrijven en we hebben bijvoorbeeld BNP-Paribas onze tools laten gebruiken om hun filiaalmanagers te sensibiliseren. Ook andere bedrijven moedigen we aan om proactiever te zijn in hun sociale acties."