Dakloze Dominique haalt 1.800 handtekeningen op met petitie

Normaal gesproken zou de dakloze Dominique begin maart een petitie van 1.000 handtekeningen voorleggen in het Brussels parlement. De inzet? Een wetsvoorstel afdwingen dat eigenaars verplicht leegstaande panden open te stellen voor dak- en thuislozen. De coronacrisis heeft daar evenwel anders over beslist.

Wie geregeld door de lange gang tussen het trein- en het metrostation van Brussel-Centraal loopt, kent hem wel. Dominique, bijna zestig en al bijna een jaar dakloos. Zijn sympathieke blik en brede glimlach verbergen een diep verdriet. Samen met 4.176 andere Brusselse dak- en thuislozen (laatste cijfers van La Strada, nvdr.) droomt Dominique van een dak boven zijn hoofd. En die droom is eigenlijk niet zo gek veraf als je weet dat 14.000 gebouwen in Brussel leegstaan. Een totale oppervlakte die goed is om zo’n 20.000 personen te huisvesten.

Petitie

“We zijn een petitie gestart om eigenaars van leegstaande panden te verplichten ze open te stellen voor dak- en thuislozen. Vandaag kan ik met trots zeggen dat we al 1.800 handtekeningen verzameld hebben”, zegt Dominique die zijn voorstel nu mag gaan presenteren in het Brussels parlement. Daar heb je namelijk 1.000 Brusselse handtekeningen voor nodig. “En die hebben we met gemak gehaald”, glundert hij.

Normaal gesproken zou Dominique begin maart de petitie gaan neerleggen in het parlement. Begin september, aan het begin van het nieuwe politieke jaar, zou er dan gestemd kunnen worden over het wetsvoorstel. “Maar daar heeft corona anders over beslist”, zucht Dominique. “Ik verwachtte geen mirakels en ik wist dat het een lange en vermoeide weg ging worden, maar dit virus komt wel heel erg ongelegen. Ik heb geen idee wanneer ik mijn zaak nu mag of kan gaan bepleiten in het halfrond.”

25.000 handtekeningen

De maatregelen die de federale overheid getroffen heeft om de verspreiding van het Covid-19-virus tegen te gaan, stemmen Dominique ongelukkig. “De verschillende regeringen zullen er na de crisis eerst alles aan doen om de economie te redden. Daar zal al het geld en alle aandacht naartoe gaan. Ondertussen worden wij nog maar eens helemaal naar achteren geschoven. Wij zullen vergeten worden.”

Maar opgeven doet Dominique niet. Ook al zit hij nu eenzaam in zijn lange gang in het Centraal Station. Veel volk passeert er niet meer, inkomsten en voedsel heeft Dominique dus amper. Maar hij blijft hoopvol. “Weet je, stiekem droom ik ervan om 25.000 handtekeningen te verzamelen. Dan mag ik rechtstreeks naar het federaal parlement. Dat zou wat zijn hé?”