Drie toekomstplannen voor Brussel: spelkoffers, nachtelijke wandelingen en boomsiësta's

Twintig jonge Brusselaars kregen begin dit jaar de kans om hun toekomstproject voor de stad uit te werken. Na acht maanden sleutelen aan het businessplan stellen ze maandag hun eigen onderneming voor tijdens het slotevenement van Wij Zijn De Toekomst. BRUZZ laat drie van hen aan het woord.

De toekomst is aan de jeugd, dus gaf voormalig staatssecretaris voor Gelijke Kansen Bianca Debaets (CD&V) twintig Brusselse jongeren de kans om hun visie op de stad in een businessmodel om te zetten. De financiën kwamen van de Koning Boudewijnstichting, die hen een professionele coach gaf en een beurs van 750 euro. Het doel: een rolmodel voor Brussel worden, als 'Future City Champion'.

Nathalia Pereira Vredeveld gidst vrouwen ’s nachts door de stad

“In plaats van angst of schaamte te voelen in de stad, wil ik mensen wat meer laten genieten.” Nathalia Pereira Vredeveld (31) is stadsgeografe en verhuisde vorig jaar vanuit Amsterdam naar Brussel. Met haar bedrijf Urban Boudoir werd ze geselecteerd als Future City Champion en kreeg ze acht maanden lang coaching door AB-directeur Dirk De Clippeleir.

“Oorspronkelijk had ik een project over schaamte bedacht, maar tijdens de workshops bleek dat nog wat te conceptueel. Ik heb dan besloten om het anders in te vullen, rond wandelingen voor vrouwen.”

Via haar Facebookgroep ‘Urbanistas Brussels’ geeft ze vrouwelijke architecten, stadsplanners en stadsgeografen een Brussels platform. “We delen er wat je als vrouw meemaakt in onze sector, maar ook in de stad. Veel vrouwen wandelen ’s nachts niet graag in Brussel omdat ze bang zijn dat er iets zou gebeuren. De urbanistas vonden dat we niet zo moesten focussen op de angst, maar eerder op wat wel goed gaat. Brussel is ’s avonds gewoonweg super mooi. Dan is het zonde dat bepaalde delen van de stad gestigmatiseerd worden.”

Vanaf december wil Vredeveld daarom starten met nachtelijke wandelingen voor vrouwen. “De inspiratie haalde ik bij een Indische theatermaakster, Mallika Taneja, die zo’n wandelingen organiseert in New Delhi.” Met haar beurs van 750 euro wil Pereira stadsgidsen aanwerven in meerdere talen.

Het afgelopen jaar ontdekte Vredeveld dat ondernemen een proces is. “De grootste les voor mezelf is dat een idee zich gaandeweg vanzelf ontwikkelt. In het begin vond ik het moeilijk om af te stappen van wat ik in mijn hoofd had bedacht. Nu kies ik ervoor om gewoon te beginnen en het te proberen."

François Tricot maakt speelse integratiepakketten voor kinderen

“Erfgoed is een manier om mensen te binden, want zowel oude als nieuwe buurtbewoners kunnen ervan genieten. Dus wil ik het Brussels erfgoed naar de kinderen brengen.” Daarvoor start François Tricot (29) in de Marollen. Hij heeft een spelpakket ontwikkeld dat hij wil verspreiden in buurtscholen en verenigingen in de wijk. In de koffer zitten dertig opdrachten, gepast voor kinderen tussen 8 en 18 jaar.

“Ze krijgen bijvoorbeeld foto’s van verborgen steegjes in de buurt, die ze dan moeten zoeken. Als ze daar toekomen, krijgen ze uitleg over een probleem in de wijk, zoals straatafval of onveiligheid. Dan moeten ze debatteren in groep over hoe ze dat zouden kunnen oplossen.”

Een andere opdracht is om met de kinderen een reus te bouwen voor de jaarlijkse reuzenstoet tijdens de Bruegelfeesten. “Net zoals daar een Don Quichote-reus meeloopt van de Spaanse gemeenschap in de Marollen, kunnen we een Marokkaanse reus maken.” Met zijn spelkoffer wil Tricot de sociale cohesie versterken tussen oude en nieuwe buurtbewoners.

Tijdens de coaching van Wij Zijn De Toekomst heeft hij zich vooral toegespitst op het zoeken van partners. “Het blijft een participatief project. Verenigingen die een koffer krijgen, mogen de activiteiten zelf nog vormgeven en hun aanpak met mij delen.” Verder heeft hij zijn idee omgetoverd tot vzw en leerde hij beter werken met sociale media.

“De grootste les die ik meeneem, is mijn extra zelfvertrouwen. Door andere Brusselaars van mijn leeftijd te zien met elk hun eigen innovatieve idee, zie ik dat Brussel dynamisch is ingesteld, ongeacht de sociale groep of religie. We geloven in elkaar.”

Met het financiële duwtje van 750 euro zal hij zijn integratiepakketten verder samenstellen. In de toekomst wil hij ook uitbreiden naar andere Brusselse wijken. “Het Josaphatpark is een magnifiek voorbeeld van Brussels erfgoed. Ook het stadscentrum, de voetgangerszone en de Kanaalzone hebben veel te bieden. In Sint-Gillis wil ik het sportief erfgoed van Union in de kijker zetten, want sport is net als erfgoed een vector om de buurt te binden.”

Mami Kitagawa klimt, danst en ontspant in Brusselse bomen

“Mijn droomboom staat aan de Hallepoort. Een grote plataan met een marmeren patroon op de schors. Prachtig om in te klimmen, terwijl het park wel wat extra animatie kan gebruiken.” Mami Kitagawa (33) is circusartieste en heeft een passie voor bomen. Via Wij Zijn De Toekomst kreeg ze de kans om boomklimmen naar Brussel te brengen.

“Boomklimmen lijkt een beetje op rotsklimmen, we gebruiken klimgordels om veilig naar boven te geraken. Maar ik wil het publiek niet enkel de sport aanbieden. In plaats van meteen terug af te dalen, blijven we boven in de kruin genieten van het weer, de wind, de vogels en de geuren, maar evengoed van stadsgeluiden.” Dat kan met een hangmat, of al leunend tegen de takken van de boom.Er bestaan al zo’n workshops ‘boomsiësta’ in België, maar dan vooral op het platteland, zegt Kitagawa. “In Brussel is het net interessant omdat je in een grote stad vaak niet eens merkt dat je er ook natuur vindt. Er zijn gigantische bomen te vinden in onze parken.”

Met haar beurs van 750 euro wil ze nu klimmateriaal aankopen om stages te organiseren voor wie dat wil. Volgende zomer wil Kitagawa ook performances geven tijdens openluchtfestivals in de stad. “Ik dans en doe acrobatie in de bomen en gebruik daarbij de geluiden rondom mij, zoals vogels, stadsgeluiden en muziek.”

Slecht weer is in haar branche “een deel van het spel”, zegt ze. “Bij een beetje regen doen we gewoon voort. Druppels mag je ook voelen. Natuurlijk annuleren we de workshop als het stormt of onweert.”

De acht maanden coaching heeft haar vooral zelfvertrouwen gegeven. “Ik voel me niet meer alleen, er zijn genoeg andere ondernemers die hun weg zoeken. Ik weet nu beter wie ik ben als ondernemer en bij wie ik kan aankloppen voor steun. Maar het was nog maar een testfase, ik ga me deze winter buigen over het strategische denkwerk.”