Het zou grappig zijn als het niet zo tragisch was. Vorige week vergaderden de Nederlandstalige Brusselaars in hun mini-parlement over zorg in Brussel. Thema’s die mensen in hart én portemonnee raken. Het ging over de tanende interesse voor de Vlaamse Sociale Bescherming in Brussel, over de kinderbijslag, over studiebeurzen en crèchegeld.
Er is na dit debat maar één conclusie mogelijk: de wetgever heeft er, in alle opzichten, een zootje van gemaakt. Zullen we het nog eens herhalen? De wetgever heeft er, in alle opzichten, een zootje van gemaakt.
De parlementsleden weten zelf niet meer hoe de vork precies in de steel zit. En dit is nog maar het begin. De zesde staatshervorming? Die kan er, vanuit Brussel bekeken, alleen maar gekomen zijn in een vlaag van collectieve zinsverbijstering.
Kort gezegd is er de Vlaamse Sociale Bescherming (VSB), die de sokkel vormt van een toekomstige Vlaamse sociale zekerheid, waarvan geen Brusselaar begrijpt waarom hij daar nog zou instappen. Zelfs al zijn de voorwaarden enorm versoepeld.
De Vlaamse Gemeenschapscommissie wil nu een campagne voeren. Om meer Nederlandstalige Brusselaars bij de VSB te krijgen. Maar ze kan ook niet ontkennen dat het totaal onduidelijk is of de VSB echt nuttig is voor wie in Brussel woont. Want wie weet komt er een verplichte Brusselse Sociale Bescherming, en wie weet verdwijnt, als gevolg van de VSB, de Nederlandstalige zorg in ijltempo uit Brussel, zodat men nergens nog terechtkan met de zorgcheques waar men zo lang voor heeft betaald.
En dan is er de kinderbijslag. We zagen afgelopen week in een Franstalige krant het Vlaamse, Waalse en toekomstige Brusselse systeem mooi naast elkaar gedrukt. Er is het heldere Vlaamse systeem, dat al begin volgend jaar wordt ingevoerd, maar dat juridisch onder vuur ligt. En dan is er het Brusselse voorstel dat, voor alle duidelijkheid, nog niet is goedgekeurd.
Dat Brusselse systeem kent zoveel parameters dat je al een specialist moet zijn om te weten hoeveel kindergeld je in de toekomst zal krijgen. Bovendien blijft een klein onderdeel van de Vlaamse kinderbijslag ook van toepassing op de Nederlandstaligen in Brussel.
Er zijn in de sociale zekerheid twee basisprincipes. Eén: hou het simpel. Ingewikkelde systemen zijn nefast voor de burger. Zeker als die kwetsbaar is. Ingewikkelde systemen zijn ook duur. Ze kosten veel meer aan de ambtenarij die moet waken over de correcte uitoefening.
Twee: zorg voor een territorium dat niet te groot is en niet te klein, zodat er voldoende interne cohesie is en genoeg solidariteit.
Voor de invoering van de VSB en de nieuwe gesplitste kinderbijslag zijn beide principes gigantisch met de voeten getreden. Bravo België.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.