Een fascinatie voor reizen zat me van kindsbeen af in het bloed. Terwijl mijn ouders op vrijdagavond televisie keken, zat ik gebogen over een stapel atlassen. De hoofdsteden, rivieren, de bergen … ik kende ze allemaal uit het hoofd. In aardrijkskunde was ik primus inter pares. Op mijn vijftiende ging ik elke zondag naar de luchthaven van Zaventem om aan plane spotting te doen. Vliegtuigen zien opstijgen en landen, het was mijn lust en mijn leven.
Ik ben altijd een fervent fietser geweest. Toen ik vorig jaar besliste om loopbaanonderbreking te nemen, was het meteen duidelijk dat ik een lange fietsreis zou maken. Ik droomde eerst van China of Argentinië als bestemming. Maar in 2017 bestond de Europese Unie zestig jaar, en ik besefte dat ik heel wat Europese landen niet kende, zoals de voormalige Oostbloklanden. Zo ontstond de idee van ‘Route60’, vanuit een grote drang om dit werelddeel van binnenuit te verkennen. Ik voel mij trouwens heel sterk Europeaan. Voor mij zijn er in wezen geen grenzen: de Fin, de Portugees, de Oekraïner, ik zie ze allemaal als gelijken en buren. En ook, geef toe, op zich is de Europese Unie toch een geweldig iets, al is er natuurlijk altijd marge voor verbetering.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.