Epidemioloog ULB: 'Virus treft verpauperde buurten harder'

Zes Brusselse gemeenten maken deel uit van de top vijftien Belgische gemeenten die de afgelopen week het grootste aantal coronabesmettingen telde. Epidemioloog Yves Coppieters (ULB) heeft een verklaring hoe het komt dat binnen het Brusselse gewest sommige gemeenten toch meer getroffen worden dan andere.

Brussel-Stad, Anderlecht, Schaarbeek, Molenbeek, Elsene en Jette maken deel uit van de top-vijftien van Belgische gemeenten die de afgelopen week het zwaarst getroffen werden door het coronavirus. Dat blijkt uit cijfers van Sciensano. Waarom worden net die Brusselse gemeenten harder getroffen dan anderen?

Volgens epidemioloog en professor volksgezondheid Yves Coppieters (ULB) in La Libre Belgique kunnen een aantal elementen de kloof verklaren. “De stijging van het aantal gevallen in bepaalde gemeenten in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is de weerspiegeling van de hypothese dat het virus de meest verpauperde bevolkingsgroepen harder treft.” Epidemioloog Steven Van Gucht verwees daar eerder al naar in verband met Antwerpse volksbuurten zoals de Seefhoek, die ook zwaar getroffen zijn.

“De bevolkingsdichtheid, de culturele diversiteit alsook de sociaaleconomische situatie van de inwoners spelen een rol," verklaart Coppetiers zich nader. "De omstandigheden in bepaalde buurten laten niet altijd toe dat inwoners zich aan de veiligheidsmaatregelen kunnen houden.”

Stigma's vermijden

Dat bepaalde Brusselse gemeenten meer besmettingen tellen dan andere ligt dus niet alleen het gedrag van de inwoners, maar ook aan de omstandigheden waarin ze leven. “De zuidelijke Brusselse gemeenten tellen meer residentiële wijken. Mensen hebben er vaker een tuin. Er zijn meer parken. Mensen zitten er minder dicht op elkaar en kunnen activiteiten buiten organiseren,” aldus Coppieters.

Ten slotte is het volgens Coppieters belangrijk om geen bevolkingsgroepen te stigmatiseren. “Je kan broeihaarden van besmetting vinden in een gebouw, na een huwelijksfeest of een begrafenis,” geeft hij als voorbeeld.

“Op basis daarvan kan je de culturele en sociale afkomst bepalen van de groep die besmet is. Je kan daaruit conclusies trekken. Maar het is niet de gemeenschap die een probleem vormt: het is het feit dat er een evenement is georganiseerd met een groot risico op overdracht, dat problematisch is.”