Extra ijsjes voor de bewoners van rusthuis Sint-Monika

Brussel kende de afgelopen weken tropische temperaturen. BRUZZ bracht een bezoek aan het rusthuis Huize Sint-Monika in de Blaesstraat om te kijken hoe het de bewoners vergaat bij deze hitte.

Gesloten gordijnen, een ventilator of airco in zowat elke ruimte van het gebouw en hier en daar een ijsje. Ook in Huize Sint-Monika hebben ze weet van het warme weer. "Het leven van elke dag gaat gewoon door, maar het is niet altijd gemakkelijk voor de bewoners en het personeel bij deze temperaturen," zegt directeur Jan Vandekerckhove.

Hij neemt me mee op een toer door het rusthuis in de Marollenwijk. "Het rusthuis is eigenlijk een oud klooster uit de 19de eeuw, die infrastructuur is iets waar je al niet veel aan kan doen om de warmte beter buiten te houden."

Voor we naar de bewoners gaan, passeren we even langs Anne die achter de inkombalie zit. "Ik heb niet te veel last van de hitte. Alleen wanneer ik in mijn auto stap die een hele dag in de zon heeft gestaan" (lacht). Ze vertelt over de waterverdelers die overal in het rusthuis staan en waar iedereen gratis water kan nemen.

Zoemende airco en gesloten gordijnen

Op het gelijkvloers bevindt zich het gesloten gedeelte van het rusthuis waar mensen met dementie opgevangen worden. Bewoners zijn aan het rusten in de gemeenschappelijke ruimte, waar de stilte enkel doorbroken wordt door het zoemende geluid van ventilatoren en airco. Ook de gordijnen blijven gesloten om de ruimte koel te houden.

"De bewoners klagen niet echt over de hitte, ze uiten dat op een andere manier", zegt verpleegster Nathalie in een aangrenzende personeelsruimte. "Ze zijn futlozer of iets sneller gepikeerd dan normaal." Zelf klaagt ze ook niet. "Het is warm, maar hierbinnen lukt het allemaal wel. Al zijn fysieke taken zoals de bewoners in bad zetten toch zwaarder dan op andere dagen."

Op de eerste verdieping kloppen we aan bij Suzanna (90). Ze kijkt even verbaasd wanneer er naast het vertrouwde gezicht van de directeur ook een onbekende journalist aan haar deur staat. In haar kamer zijn de gordijnen gesloten om de hitte buiten te houden. "Of ik last heb van de warmte? Nee, niet echt. Alleen zweten, maar dat is niet erg, he (lacht)." Ze wijst naar drie flessen water die op haar tafel staan. "Ik drink wel veel, dat is belangrijk."

Dat laatste bevestigt de directeur. "De bewoners doen drinken is misschien wel de belangrijkste taak bij dit weer. Zeker als de mensen zelf niet meer goed beseffen dat ze moeten drinken, dan moet je er als personeel goed op toekijken dat iedereen voldoende vocht binnenkrijgt."

Rode vruchtencoulis

Het personeel probeert inventief te zijn om de bewoners niet altijd gewoon water te moeten geven. Wanneer we in de personeelsruimte op de eerste verdieping binnenkomen, zijn verpleegster Petra en een collega net bezig met een verfrissing voor de bewoners. "We maken een rode vruchtencoulis, maar het is wat te zuur, dus doen we er een beetje vanille-ijs bij."

Terug op de gang zien we André (85) in zijn rolstoel voor zijn kamerdeur zitten. We vragen hem of hij last heeft van de warmte. "Maar juffrouw, ik heb altijd wel last van iets, als het niet van de warmte is, dan is het iets anders," zegt hij. "En water drinken? Liters! Ik doe niets anders." Voor we weggaan laat André nog weten dat hij de 'rode jus' die hij ter afwisseling kreeg te zuur vond.

Vogels spotten en petanque spelen

We zetten de rondleiding verder op de benedenverdieping, die uitgeeft op de tuin. In de veranda ontmoeten we Jacobus, 88 jaar en fervent ornitholoog. Hij zit met twee medebewoners aan een tafeltje te genieten van een tasje koffie. Naast zijn tas staat een verrekijker. Wanneer we hem begroeten, vertelt hij dat hij net herinneringen aan het ophalen was over de oorlog. "In die tijd waren er ook warme zomers, maar toen was ik nog jong!" (lacht) Jacobus vertelt liever over zijn familie, waar hij klaarblijkelijk heel fier op is, dan over de hitte.

Een tafel verder zit Paulette (81) met een koffie en een ijsje. Of ze het te warm heeft? "Nee hoor, het is aangenaam, zo'n mooi weer." Ze toont haar ijsje. "We passen ons aan hé." Zo'n verkoelend tussendoortje wordt bij deze hitte bewust vaker op het menu gezet.

Wanneer we in de tuin komen, wordt de directeur meteen aangeklampt door een bezoeker die zich zorgen maakt over het gebrek aan drinkwater. Niet voor de bewoners, maar voor de kippen. "Hun waterbakje is leeg. Kan er iemand dat even aanvullen?" De directeur verzekert de man dat hij erop zal toezien dat ook de dieren met dit weer voldoende water krijgen.

De petanquebaan ligt er in deze hitte verlaten bij. "Er zijn zowel binnen als buiten petanquebanen. Deze ochtend hebben we nog een spelletje gespeeld, maar overdag is dat met zo'n weer te vermoeiend voor de mensen." Al sinds 2015 organiseert het rusthuis een competitie met andere rusthuizen uit de buurt. (Lees verder onder de afbeelding)

Het was opvallend dat de bewoners niet echt klagen over de hitte. Als je hen beter kent zal het echter wel opvallen dat ze er wat stiller bijzitten dan normaal, zegt de directeur. "Mensen zijn allemaal anders. De ene heeft het al sneller warm dan de andere en iedereen uit dat op zijn eigen manier. Het is dus echt belangrijk dat het personeel de bewoners goed kent."