Hollaback officieel van start: 'Seksuele intimidatie is pestgedrag'

Met een flashmob in het Centraal Station werd de website Hollaback Brussels maandagavond officieel gelanceerd. Zowat twintig deelnemers protesteerden tegen het ‘geseksualiseerde pesten’ in de Brusselse straten. “Seksuele intimidatie, daar wil ik wil niet aan wennen.”

"De eerste seksuele ervaring van mijn vijftienjarige dochter: aangerand in metrostation De Brouckère. (...) we willen Brussel zo snel mogelijk verlaten. Deze stad heeft therapie nodig."
"Ik overweeg ernstig om me een taser (stroomstootwapen, red.) aan te schaffen."
"Onlangs werd ik over een afstand van 200 meter acht keer lastiggevallen met seksueel getinte opmerkingen. Bij de laatste was ik het beu en riep: "Toon wat respect, man!" Zijn vrienden kwamen me meteen uitlachen."

De website van Hollaback Brussels is pas maandag officieel gelanceerd, maar er staan nu al heel wat getuigenissen op te lezen. Iedereen kan er voortaan zijn of haar verhaal over seksuele intimidatie op straat kwijt, en met die verhalen willen de vrouwen achter Hollaback vooral sensibiliseren en zoeken naar oplossingen. Het initiatief werd maandagavond nog eens in de verf gezet met een flashmob in het Centraal Station. De zowat twintig deelnemers, mannen en vrouwen, spraken voorbijgangers aan en vroegen hen mee te denken over creatieve oplossingen voor het probleem.

Pesten
De Amerikaanse Anna en de Duitse Angelika, die Hollaback oprichtten samen met een Franstalige en een Nederlandstalige, hebben al wat ervaring met seksuele intimidatie, van vuile blikken over zogenaamde catcalls (vrouwen naroepen en nafluiten) tot fysiek geweld.

"Toen ik net in Brussel aankwam, was ik vooral gechoqueerd door de omvang van het fenomeen", zegt Angelika. "Het gebeurt bijna voortdurend, en zeker niet enkel in bepaalde buurten of door bepaalde types mannen. 'Tja', zeiden vriendinnen, 'je zult er wel snel aan wennen.' Maar ik wíl er helemaal niet aan wennen. Dit is gewoon niet aanvaardbaar. Met Hollaback willen we daar iets aan doen."

"Een kennis van me neemt het openbaar vervoer niet meer, na een geval van fysiek geweld", vertelt Anna. "Anderen passen hun kledij aan, mijden bepaalde plaatsen, zorgen dat ze met niemand oogcontact maken. Maar dat kan eigenlijk niet. Wij zijn niet degenen die moeten veranderen."

En seksisme op straat gaat niet over vriendelijk complimentjes geven of om een praatje aanknopen, verduidelijkt Anna. "Het is sexualized bullying. Het voelt echt als pesten: daders willen dat mensen die in hun ogen kwetsbaar zijn - ook holebi's bijvoorbeeld - zich extra kwetsbaar voelen, telkens opnieuw. Zij zijn de meerdere, jij de mindere: dat willen ze laten voelen, op allerlei manieren."

Campagne in de metro
Dat dit probleem typisch Brussels zou zijn, wordt tegengesproken door het internationale succes van Hollaback. De beweging heeft nu afdelingen in 45 steden verspreid over 16 landen, die bijna uitsluitend op vrijwilligsters draaien.

"Het is een probleem dat overal ter wereld voorkomt. Volgens ons heeft het veel te maken met bevolkingsdichtheid. Hoe meer mensen op een kleine oppervlakte bij elkaar wonen, hoe meer je dit fenomeen én het protest ertegen ziet opduiken. Hollaback bestaat bijvoorbeeld ook in India; ik ben nog nergens zo vaak lastig gevallen als daar."

De groepen uit verschillende landen delen hun ervaringen met elkaar via webinars, en dat werkt erg motiverend, zo blijkt. "Ja, deze acties kunnen een invloed hebben, daarvan ben ik overtuigd. In Washington bijvoorbeeld werden de klachten ook eerst weggelachen. Uiteindelijk startte de overheid er na aanhoudend protest een sensibilisatiecampagne in de metro", zegt Anna. "Want we zijn wel een vrijwilligersbeweging die zelf oplossingen zoekt, maar we kunnen het niet alleen. Eigenlijk is dit een probleem van iedereen. Het zijn bepaalde waarden in de maatschappij die we hopen te veranderen, zodat iedereen dit soort gedrag onaanvaardbaar gaat vinden."