‘Integratienota bedreigt status Vlaamse Gemeenschap in Brussel’

Enkele principes uit de integratienota van N-VA zijn slecht nieuws voor de status en aantrekkingskracht van de Vlaamse Gemeenschap en het Nederlands in Brussel. Dat zegt ULB-socioloog Dirk Jacobs.

Geïnspireerd op Nederland en Frankrijk wil de N-VA het Vlaamse integratiebeleid een stuk strenger maken, zo blijkt uit een uitgelekte nota die donderdag op het menu stond bij de partijen die onderhandelen over een nieuwe Vlaamse regering.

Als er wordt gesleuteld aan het bestaande inburgeringstraject zal dat in eerste instantie enkel in het Vlaams Gewest zijn, maar niet in de Vlaamse hoofdstad. “De nota zegt niets over een vertaling naar Brussel”, zegt Dirk Jacobs, socioloog verbonden aan de Université Libre de Bruxelles (ULB). “Vlaanderen kan in dit verband niets opleggen zonder fiat van het Brussels Gewest of het federale niveau.”

Toch dreigt een serieuze impact op Brussel als enkele principes uit de nota werkelijkheid worden. “Men wil subsidies aan organisaties koppelen aan het exclusief gebruik van het Nederlands”, klinkt het. “Dit kan een serieuze beperking zijn voor activiteiten die vanuit de Vlaamse Gemeenschapscommissie of de Vlaamse Gemeenschap gefinancierd worden in Brussel.”

Pakweg een vereniging die met kansarme jongeren werkt, of een organisatie zoals de Zinnekeparade zouden dan het gebruik van het Frans of andere talen moeten bannen. “Dat gaat in tegen de Brusselse realiteit en ook tegen de traditie, want men heeft hier tot nu toe een zekere flexibiliteit en openheid aan de dag gelegd.”

Vlaamse Beweging

Daarnaast wil de N-VA ook komaf maken met het subsidiëren van verenigingen op basis van etnisch-culturele achtergrond. “Hiermee zou Vlaanderen een competitief voordeel opgeven want aan Franstalige kant bestaat dit niet”, aldus Jacobs. “Vlaanderen steunt traditioneel wel Marokkaanse en Turkse verenigingen. Dat gebeurde in het verlengde van het verzuilingsmodel en op basis van respect voor ieders culturele identiteit, een principe dat de Vlaamse Beweging niet onbekend is.”

De logica is dat een middenveld, ook als het etnisch wordt ingevuld, helpt om bruggen te slaan naar de ontvangende samenleving. Behalve om integratie, gaat het hier echter ook om het aanzien van Vlaanderen en de positie van het Nederlands in Brussel. “De open houding en het subsidiebeleid hebben de soft power van de Vlaamse Gemeenschap vergroot”, aldus nog Jacobs. “Het bestaande beleid vergrootte de status van en het respect voor het Nederlands en de Vlaamse Gemeenschap, ook bij allochtone gemeenschappen. Dat dreigen we opnieuw te verliezen.”