Jongeren in lockdown: 'Ik heb nogal last van huidhonger'

Hun studies of jobs staan on hold, ze mogen niet rondhangen met vrienden en ze zien op de koop toe de zomerfestivals in het water vallen. De Brusselse jeugd ziet af. Maar toch lapt de grote meerderheid de lockdown niet aan zijn laars. “We doen dit voor de maatschappij. Maar ik hoop wel op duidelijkheid voor de zomer.”

Milan (20), student en horecawerker

“De crisis heeft een grote impact op mijn leven. Ik werk in een hamburgerrestaurant, maar dat moest sluiten. Ik studeer ook nog, maar alle lessen en projecten zijn opgeschort.

Nu heb ik niet zoveel te doen. Ik woon nog bij mijn ouders en ben de voorbije weken veel binnen gebleven. Vrienden ontmoeten is moeilijk, aangezien we niet in groep naar buiten mogen. Voor de jongeren is dit moeilijk. Maar goed, ik ben geen dokter, en als we naar de situatie en het aantal doden kijken, beseffen we wel dat dit belangrijk is.”

“Aan het begin van de crisis volgde ik de actualiteit goed. Nu doe ik dat iets minder, maar ik probeer wel geïnformeerd te blijven. Ik ben niet bang van het virus. Ik zou eerder blij zijn als ik het al had, om zo immuniteit te ontwikkelen. Maar mijn ouders zijn ouder dan vijftig, dus ik probeer vooral voor hen op te letten.”

“Kijk, we zijn hier met verschillende mensen op een pleintje, maar de sociale afstand proberen we altijd te respecteren. Ik probeer de maatregelen vooral op een logische manier toe te passen. Vorige week hadden politieagenten ons nog gevraagd om te vertrekken, omdat we te ver van huis waren. Volgens die agenten moesten we binnen een straal van een kilometer rond ons huis blijven en ik was op 1,1 kilometer van huis. Wie stoort zich daar nu aan? Maar de regels die belangrijk zijn om de verspreiding van het virus tegen te houden, volg ik wel. Het gaat dan vooral over de sociale afstand en hygiëne.”

“Maar toen skaten nog niet toegelaten was, deed ik het toch. Dat is geen kwestie van generaties, want ik zie ook ouderen die buiten van de zon genieten. En dan heb je anderen die de volledige lockdown zijn binnengebleven. Ik kan beide kanten wel begrijpen. Dat ik blank ben en hier in Elsene kom skaten, helpt misschien wel bij het afwijken van de coronaregels, want ik denk niet dat het overal in Brussel zo is. Ik weet dat er al heel wat incidenten zijn geweest met de politie.”

“Omdat we binnen moeten zitten, zit ik meer op sociale media, maar dat is eerder uit verveling. Thuis weet ik niet goed wat te doen. Deze zomer dacht ik naar een aantal festivals te gaan om er foto's te maken, maar die plannen zijn in het water gevallen. Dat doet pijn, maar het is voor een goed doel. Dat festivals niet mogen plaatsvinden, lijkt me evident. De zomer brengen we in België door, hopelijk met iets meer sociale activiteit.”

Zinaida (21), student

“Ik ben veel in mijn kot gebleven. Ik ga bijvoorbeeld niet naar het park om te wandelen, omdat ik het geluk heb dat ik een tuin heb. Daar probeer ik de hele dag te zitten, en zo is er voor andere mensen meer ruimte om naar buiten te gaan. Thuis zijn vind ik gezellig. Mijn zus, mijn mama en een vriendin wonen hier ook. Ik verveel me niet en zo lijkt het ook niet alsof ik geïsoleerd ben. Ik probeer nieuwe dingen uit en ik ben helemaal mee met de 'bakhype'. Sporten via YouTube doe ik ook weleens.”

“Het is wel raar dat ik mijn vrienden niet kan zien. Het sociale contact missen zorgt voor ups en downs. Eén keer ben ik naar een vriendin gaan zwaaien, voor haar raam in Molenbeek. Daar is het bij gebleven. Ik zit nu meer op Skype of Zoom. Zo kijken we met vrienden naar De mol.

Dat is een nieuwe manier om vriendschappen te ontdekken. Maar het zal nooit hetzelfde zijn als een knuffel. Ik heb nogal last van huidhonger, al ben ik blij dat digitaal contact nog kan en dat we elkaar ook op die manier kunnen zien.”

“Wat ik het meeste mis, is terrasjes doen en mijn vrienden zien. Het is nu ook lente. Normaal is dit het moment waarop iedereen gaat picknicken, rondhangen in het park. De openluchtfeestjes zouden beginnen. Dat dat allemaal wegvalt, is moeilijk.

Ik had me er al mentaal op voorbereid dat het geannuleerd zou worden, maar Couleur Café zorgt voor de grootste scheur in mijn hart. Al jaren is dat een traditie. Dat is elk jaar opnieuw de motivatie geweest om het studeren bij dertig graden door te komen. Veel andere zomerplannen had ik nog niet, maar hopelijk gaat mijn zomerkamp nog door.

En persoonlijk kijk ik er naar uit om op vakantie te gaan in België, om bijvoorbeeld te gaan kamperen in de Ardennen. Hopelijk zal dat mogen met een paar vrienden. En zodra we opnieuw samen mogen komen, organiseer ik een mini­festival in de tuin.”

“De hele tijd geconfronteerd worden met het nieuws, de dingen zien die mensen delen op Facebook over weer iets dat afgelast is: daardoor besef je hoe rot de situatie is. Dat heb ik niet altijd door omdat ik mooi in mijn cocon zit. Ik probeer de dingen die goed gaan te benadrukken: dat ik thuis zit, dat ik een tuin heb, dat we elkaar uiteindelijk wel opnieuw zullen mogen zien.

Dit zijn goede maatregelen. We doen dit voor de maatschappij, voor de mensen die wel nog moeten werken. Ik hoop wel zo snel mogelijk zekerheid te krijgen over de zomervakantie, en wat dan wel en niet zal mogen.”

Laura (19), fietskoerier

Laura: “De laatste weken vielen goed mee. Dankzij mijn job bij Takeaway voel ik me een beetje vrijer. Ik verplaats me met de fiets door heel Brussel. Daardoor weegt de lockdown niet te zwaar. Ik heb vrienden die dat geluk niet hebben. Ze hebben wel een job, maar mogen momenteel niet werken. Zij zitten thuis vast en dat maakt het veel moeilijker. Heel de tijd thuisblijven, dat zou ik niet kunnen volhouden. Dat moet vreselijk zijn, zeker met dit weer.”

“Wanneer ik thuis ben, probeer ik me zo goed mogelijk bezig te houden met het huishouden, of door de hond uit te laten. Wat ook leuk is, is het applaus om 20 uur. Dat is ondertussen een ritueel onder de buren geworden. En op die manier kan ik mijn buren zien en doorbreken we een beetje de sleur van de lockdown.”

“Mijn vrienden zie ik nog zelden, behalve als ik door mijn job eens voorbijfiets. Maar meestal zie ik ze via de webcam. Gelukkig zijn er sociale media. Zo zijn we niet helemaal van de wereld afgesloten. Ik breng dus meer tijd door achter mijn computer, op Netflix of op sociale media. Dat is nu het nieuwe normaal, maar ik ga toch liever naar buiten om een glas te drinken met mijn vrienden.

Liever het reële dan het virtuele, maar die keuze krijgen we nu niet. Hier moeten we het mee doen. Wat ik nu het meeste mis, is op een normale manier winkelen, op restaurant gaan en vrienden ontmoeten. Vrij zijn, quoi.”

“Als de situatie niet verandert, zal ik de zomer in Brussel doorbrengen. Ik hoop wel dat het anders zal kunnen, want dan zou ik mijn zus in Frankrijk bezoeken. Anders wordt het Brussel volgens dezelfde routines, zonder vakantiereis en zonder festivals, want die zijn allemaal geannuleerd. Maar goed, als het virus aan kracht afneemt en er minder doden vallen, zou dat een goed begin zijn om de dingen wat normaler te laten verlopen.”

“Rond het virus heeft iedereen nu vooral over ouderen gepraat, maar het virus kan iedereen van alle leeftijden treffen. Ik hoorde onlangs nog dat er een kind van vijf aan was overleden, leeftijd heeft er weinig mee te maken. Daar mogen we niet licht over gaan.

Door mijn job weet ik dat ik risico’s neem, maar ik moet wel. Ik doe mijn best om het virus niet op te lopen. De media blazen het soms ook wat op, al moeten we alert blijven. Het moet ons iets kunnen schelen, maar tegelijkertijd gaat het leven verder. En trouwens, voor een goede hygiëne moeten we toch altijd zorgen, met of zonder corona. Ik ben niet meer bang dan anders.”

“Waar de lockdown wel goed voor is, is het milieu. Voor de natuur doet dit deugd en dat is een groot pluspunt. De luchtkwaliteit is beter en zelfs het water in het Ter Kamerenbos lijkt helderder. Voor de planeet is dit goed. Ook de straten zien er nu properder uit. De stad is nu veel aangenamer.”

Loubna (20) en Diva (21), dansers

Loubna: “De laatste weken was er amper een onderscheid tussen de dagen. Een lockdown blijft een lockdown. Dat is voor iedereen moeilijk, maar we moeten elkaar steunen en sterk blijven. Wij zijn professionele danseressen en onze activiteiten zijn opgeschort. Dat vind ik heel spijtig, maar we proberen thuis te trainen en niet te veel te focussen op het coronavirus.

Daar moeten we ons overheen zetten. Er vallen hier redelijk veel doden, maar positief blijven belangrijk. We doen aan sport en ik probeer evenwichtig te eten, want anders proppen we ons vol alsof er niets anders te doen is.”

Diva: “Soms ben ik een beetje verdrietig, want ik kan niet op eender welke manier sporten. De politie drijft ons weleens uiteen. Maar we moeten de moed niet laten zakken, we zullen ons gewone leven binnenkort hervatten. Dan zullen we opnieuw mensen kunnen zien, want ik blijf niet graag alleen achter in de stad. Brussel is een drukbevolkte stad en het doet me altijd plezier om mede-Brusselaars door de stad te zien wandelen.”

"Nu communiceren we meer online met vrienden, via Houseparty of andere apps als Snapchat en Instagram. We proberen wel om dicht bij onze naasten te blijven, maar dat verloopt meer via de digitale weg dan gewoonlijk.”

Loubna: “Sinds het begin van de lockdown ben ik vooral binnengebleven. Dat heb ik aanvaard, maar voor ons, de jongeren, is dat moeilijk. Wij hebben de gewoonte om uit te gaan en onze vrienden te ontmoeten. Dit is de eerste keer sinds de lockdown dat we elkaar ontmoeten.”

“De coronamaatregelen heb ik redelijk goed gevolgd. Dat moet ook. Of de lockdown wordt opgeheven na 3 mei is nog niet eens duidelijk. En zelfs dan zullen we voorzichtig moeten zijn, want het virus is hier nog. We doen wat we kunnen voor onze gezondheid en volgen de richtlijnen ook voor onze ouders, die ook thuis zitten en meer risico lopen. Wie zich hier niets van aantrekt, is fout. Maar we wachten tot die dag dat de lockdown achter de rug is. Meer kunnen we niet doen, wij zijn de politiek niet.”

Diva: “Er is veel negatieve berichtgeving rond het virus, maar we moeten ook positieve evoluties meer benadrukken. Dat zou ons toelaten om wat tot rust te komen, anders blijven we altijd focussen op het feit dat mensen sterven. Sommige families zijn bijvoorbeeld nog nooit zo hecht geweest.”

“Maar goed, dit was een moeilijke periode voor iedereen. Er is een exit in de maak en we hopen dat dat nog beter dan de lockdown zelf zal verlopen. Hopelijk kunnen we ons sociale leven hernemen, zoals we dat altijd in Brussel gedaan hebben.”

“En onze zomervakantie? We gaan wel naar de kust! Ook al moeten we in België blijven, hier is altijd iets te doen. Festivals zullen er niet zijn, maar wij bouwen er zelf wel eentje.”

Loubna: “Ik ga elk jaar op vakantie en dat zal nu niet kunnen. Dat is lastig.”

Diva: “Maar zonnen kunnen we hier ook.”