An Lammens woont in de Boogschuttersstraat, dicht tegen Jette aan. Aan de overkant van het Simonisplein komt ze bijna nooit, alleen als ze naar het gemeentehuis moet.
© Saskia Vanderstichele
| An Lammens, winners' adviser bij de Nationale Loterij en inwoner van Koekelberg.
© Saskia Vanderstichele
| An Lammens, inwoner van Koekelberg.
Zowat dagelijks fietst ze naar de Belliardstraat. Lammens werkt bij de Nationale Loterij, waar ze een heel bijzondere job heeft: winners' adviser. Zij vangt de grote winnaars op, die na het horen van het goede nieuws vaak helemaal van hun melk zijn. “Mensen zijn blij, maar weten niet altijd wat ze moeten doen als ze plots vernemen dat ze 100 miljoen of, zoals een tijdje geleden, 168 miljoen euro rijker zijn. Aan wie moeten ze het bijvoorbeeld vertellen?”
Haar ervaring is dat de meeste winnaars uiteindelijk geen buitenissige dingen doen of kopen. “Mensen die nog geen huis hebben, kopen een huis. De rest gaat vaak naar de spaarrekening, voor de kinderen. Wat ook opvalt, is dat meesten een huis in de buurt kopen. Iemand van Borgerhout wil geen villa in Brasschaat, iemand van Koekelberg koopt niet in Ukkel.”
Zelf zou ze ook in Koekelberg blijven en wel in de ‘fantastische’ straat waar ze zich 21 jaar geleden nestelde.
Voorheen woonde ze in Antwerpen en pendelde ze naar Brussel. “Elke dag die files. Dat was niet vol te houden. Ik was alleenstaande moeder, had een peutertje. Het is dus niet zozeer uit liefde voor Brussel dan wel uit afkeer voor de files dat ik hier ben komen wonen.”
"De basiliek is zo lelijk dat het bijna mooi wordt"
Doordat ze na haar studies nog een tijd aan de Ufsal (KUB) gewerkt had, wist ze dat de woningen in het noorden van Brussel redelijk betaalbaar waren. “Bovendien wilde ik dicht bij een metro zitten en snel de stad uit kunnen rijden. Dat heb ik hier allemaal.”
Toen ze het huis kocht, dacht ze dat het in Jette lag. Pas bij de notaris zag ze dat het Koekelberg was. “Maar dat zei me toen niets. Pas achteraf hoorde ik dat die naam bij sommigen een negatieve bijklank heeft. Dat is volkomen onterecht.”
De eerste tien jaar had ze het te druk met haar baan en dochter om veel contact te hebben met de buren. “Toen vroeg een buurvrouw of ik niet in het straatcomité wilde komen.” Zo leerde ze in korte tijd de hele straat kennen: een derde Nederlandstaligen, een derde Franstaligen en een derde anderstaligen.
Elk jaar is er een druk bijgewoord straatfeest. “Alleen de Marokkaanse buren krijgen we er moeilijk bij, hoewel sommigen wel schotels brengen. En ook de mensen uit de lofts in de straat laten zich meestal niet zien.”
Wie wel altijd langskomt, is burgemeester Pivin. Lammens vindt een burgemeesterdynastie, zoals de Pivins, niet echt meer van deze tijd, maar ze is wel tevreden over het bestuur van haar gemeente. “In het gemeentehuis is iedereen zeer behulpzaam en iedereen doet zijn best om Nederlands te spreken. Ik ben er drie jaar geleden getrouwd, een aangename ervaring.” Bovendien krijgt het straatcomité altijd de financiële steun van de gemeente voor zijn verfraaiingsoperaties: bloemenmanden aan de gevel, struiken, mozaïektegels op de stoep.
Lammens heeft de afgelopen twee zomers erg genoten van Bar Eliza, de zomerbar in het park, die ze nog mee gecrowdfund heeft. “Veel leuker dan Koek’s Apéro, de borrel die de gemeente wekelijks organiseert in de zomer.”
Naar het chocolademuseum, nochtans vlakbij, is ze nog niet geweest, maar voor De Boon, de nieuwe fontein op het Simonisplein rijdt ze speciaal om. Als familie of vrienden uit het buitenland op bezoek komen, toont ze ook altijd de basiliek. “Heel imposant, maar ook heel lelijk. Zo lelijk dat het bijna mooi wordt.”
De Ronde: Koekelberg
Een jaar voor de gemeenteraadsverkiezingen, slaat BRUZZ zijn tenten op in de negentien gemeenten. Dit is de gemeente KOEKELBERG.
Lees meer over: Koekelberg , Samenleving , De Ronde: Koekelberg
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.